Wybór miejsca, w którym odbyło się wtorkowe spotkanie z mediami, nie był przypadkowy. Bjoerndalen wychowywał się na farmie w Simonstrandzie i tam zaczynał swoją przygodę ze sportem. "Czerpię obecnie mnóstwo radości z biathlonu. Chciałbym startować w kolejnych latach, ale to mój ostatni sezon" - podkreślił słynny Norweg, powstrzymując napływające do oczu łzy. Podziękował we wtorek rodzinie i rodakom. Wyjawił też, że decyzję podjął ze względu na kłopoty kardiologiczne. W ostatnim roku miał kilka przypadków kołatania serca, choć był w stanie kontynuować treningi i rywalizację. Na koniec minionego sezonu, w którym notował rozczarowujące wyniki, uplasował się w klasyfikacji generalnej PŚ dopiero na 43. pozycji. "Dobrze zareagowałem na leczenie i otrzymałem wspaniałą pomoc od mojego sztabu medycznego. Starałem się nadrobić zaległości. Chciałbym powiedzieć, że kończę z wyczynowym sportem, bo czuję się spełniony, ale tak nie jest. Moja motywacja wciąż jest bardzo duża. Zdecydowałem się na zakończenie kariery za radą moich lekarzy i rodziny" - zaznaczył. Bjoerndalen zamierza teraz dać sobie trochę czasu zanim dokona wyboru zajęcia, którym zajmie się na sportowej emeryturze. Bjoerndalen do niedawna był najbardziej utytułowany sportowcem w historii zimowych igrzysk. Na podium olimpijskim stawał 13 razy (8-4-1). W lutym wyprzedziła go uprawiająca biegi narciarskie rodaczka Marit Bjoergen, która może pochwalić się 15 krążkami. Słynny biathlonista nie miał szans na poprawienie swojego dorobku medalowego w Pjongczangu, ponieważ przegrał wewnętrzną rywalizację w norweskiej kadrze. Wystąpił w sześciu wcześniejszych igrzyskach z rzędu. Bjoerndalen ma w dorobku 20 złotych, 14 srebrnych i 11 brązowych krążków MŚ. Uprawiający biathlon od 1983 roku zawodnik jest też sześciokrotnym zwycięzcą klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, a 19 razy zdobywał małą Kryształową Kulę za zwycięstwa w klasyfikacjach poszczególnych konkurencji. Do niego należy także rekord zwycięstw wśród mężczyzn w zawodach Pucharu Świata w konkurencjach narciarskich - 95 (pierwszy raz w wieku 21 lat, 11 miesięcy i 15 dni) z czego 94 w biathlonie i jedno w biegach narciarskich. W zestawieniu łącznym zawodników obu płci wyprzedza go tylko Bjoergen - 114. Bjoerndalen urodził się jako najmłodszy z pięciorga rodzeństwa i wychowywał na farmie w Simonstrandzie. Jego pierwszym trenerem był starszy brat Dag, również biathlonista. W wieku 16 lat opuścił dom i zaczął treningi, zarówno biathlonowe, jak i narciarskie, w akademii sportowej w Geilo. Zakwalifikował się do kadry olimpijskiej na Lillehammer w 1994 roku. Najwyższą jego pozycją była wówczas 28. lokata w sprincie. Cztery lata później pierwsze miejsce w Nagano w biegu sprinterskim otworzyło worek ze złotymi medalami igrzysk i MŚ. W 2002 w Salt Lake City zwyciężył we wszystkich konkurencjach biathlonowych: w sprincie, w biegu na dochodzenie, w biegu indywidualnym oraz z kolegami w sztafecie. W Vancouver w 2010 roku wywalczył złoto w sztafecie i srebro w biegu na 20 km, a w Soczi przed czterema laty dołożył złoto w sprincie i w sztafecie mieszanej. W Whistler jedna z olimpijskich tras biathlonowych została nazwana jego imieniem. Miniony sezon nie był dla niego udany. Poza tym, że nie zakwalifikował się na igrzyska w Pjongczangu, to w PŚ startował rzadko i plasował się na odległych lokatach. W klasyfikacji generalnej znalazł się dopiero na 43. pozycji. W ubiegłym roku "król biathlonu" po raz pierwszy wystąpił w MŚ jako mąż i ojciec. Jego żona Białorusinka Daria Domraczewa wywalczyła srebro w biegu na dochodzenie niewiele ponad cztery miesiące po urodzeniu córki. Wcześniej Bjoerndalen związany był z inną czołową biathlonistką Nathalie Santer. Z mającą włoskie i belgijskie obywatelstwo zawodniczką rozwiódł się w 2012 roku. Ole Einar Bjoerndalen urodzony: 27.01.1974 Największe sukcesy: Igrzyska olimpijskie 1998 Nagano 1. miejsce w sprincie 2. miejsce w sztafecie 2002 Salt Lake City 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu łączonym 1. miejsce w biegu indywidualnym 1. miejsce w sztafecie 2006 Turyn 2. miejsce w biegu indywidualnym 2. miejsce w biegu łączonym 3. miejsce w biegu ze startu wspólnego 2010 Vancouver 1. miejsce w sztafecie 2. miejsce w biegu indywidualnym 2014 Soczi 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w sztafecie mieszanej Mistrzostwa świata 1997 Osrblie 2. miejsce w sztafecie 3. miejsce w biegu łączonym 1999 Kontiolahti 3. miejsce w biegu ze startu wspólnego 3. miejsce w sztafecie 1998 Pokljuka 1. miejsce w biegu drużynowym 2. miejsce w biegu łączonym 2000 Oslo 2. miejsce w sztafecie 3. miejsce w biegu ze startu wspólnego 2001 Pokljuka 2. miejsce w biegu ze startu wspólnego 3. miejsce w sztafecie 2003 Chanty-Mansyjsk 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu ze startu wspólnego 2004 Oberhof 2. miejsce w sztafecie 3. miejsce w sprincie 3. miejsce w biegu łączonym 3. miejsce w biegu indywidualnym 2005 Hochfilzen 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu łączonym 1. miejsce w biegu indywidualnym 1. miejsce w sztafecie 2006 Pokljuka 2. miejsce w sztafecie mieszanej 2007 Anterselva 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu łączonym 2. miejsce w sztafecie 2008 Oestersund 1. miejsce w biegu łączonym 2. miejsce w biegu ze startu wspólnego 2. miejsce w biegu indywidualnym 2. miejsce w sztafecie 3. miejsce w sprincie 2009 Pjongczang 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu na dochodzenie 1. miejsce w biegu indywidualnym 1. miejsce w sztafecie 2010 Chanty-Mansyjsk 2. miejsce w sztafecie mieszanej 2011 Chanty-Mansyjsk 1. miejsce w sztafecie mieszanej 1. miejsce w sztafecie 2012 Ruhpolding 1. miejsce w sztafecie mieszanej 1. miejsce w sztafecie 2013 Nove Mesto 1. miejsce sztafeta 2015 Kontiolahti 2. miejsce w sztafecie 2016 Oslo-Holmenkollen 1. miejsce w sztafecie mieszanej 2. miejsce w sprincie 2. miejsce w biegu na dochodzenie 3. miejsce w biegu ze startu wspólnego 2017 Hochfilzen 3. miejsce w biegu na dochodzenie Puchar Świata (klasyfikacja generalna): 1. miejsce: 1998, 2003, 2005, 2006, 2008, 2009 2. miejsce: 1997, 1999, 2000, 2001, 2004, 2007 3. miejsce: 2002