Sześciokrotnie zdobył mistrzostwo ZSRR. Tyle samo razy był złotym medalistą mistrzostw Litwy. Nie miał sobie równych także w mistrzostwach krajów bałtyckich, zwyciężając trzy razy. Boksował w klubie Żalgiris Kowno. Rywalizował początkowo z legendarnym pięściarzem lat 40. ubiegłego wieku Nikołajem Koroliewem, a potem z Lwem Muchinem. Kiedy zsszedł z ringu szkolił młodzież. Jego uczniami byli m.in. Ricardas Tamulis, Jonas Cepulis i Juozas Juocevicius. Był także trenerem reprezentacji kraju. W czasie pamiętnych dla polskiego boksu mistrzostwach Europy w Warszawie w 1953 roku rozegranych w Hali Gwardii w finale wagi ciężkiej pokonał Bogdana Węgrzyniaka. "Biało-czerwoni" odnieśli wtedy bezprecedensowy sukces, zdobywając pięć złotych medali. Na najwyższym stopniu podium stanęli: Henryk Kukier (waga musza), Zenon Stefaniuk (kogucia), Józef Kruża (piórkowa), Leszek Drogosz (lekkopółśrednia) i Zygmunt Chychła (półśrednia). Srebrne medale zdobyli natomiast Tadeusz Grzelak (półciężka) i Bogdan Węgrzyniak (ciężka), a brązowe Aleksy Antkiewicz (lekka) i Zbigniew Pietrzykowski (lekkośrednia).