Anna Kurnikowa skończyła z tenisem jako 22-latka. Jak wygląda jej życie poza kortem?
Anna Kurnikowa skończyła zawodową grą w tenisa z powodu kontuzji w wieku zaledwie 22 lat, w 2003 roku. Rosjanka razem z Martiną Hingis tworzyła świetny duet deblowy. W życiu prywatnym partnerem byłej tenisistki jest Enrique Iglesias. Przypominamy sylwetkę Anny Kurnikowej, która choć nie odnosiła sukcesów w grze pojedynczej, pod koniec XX wieku była jedną z najbardziej znanych tenisistek na świecie.
Anna Kurnikowa - pochodzenie, młodość i początki kariery
Anna Kurnikowa urodziła się 7 czerwca 1981 roku w Moskwie. Jest córką sportowców - Siergieja i Anny. Ojciec był zawodnikiem zapasów w stylu klasycznym i został profesorem na Uniwersytecie Kultury Fizycznej i Sportu w Moskwie. Matka Anny była lekkoatletką (bieg na 400 m).
Anna Kurnikową dostała od rodziców rakietę tenisową, gdy miała 5 lat. Wtedy też rozpoczęła treningi. Gdy była nastolatką, wyemigrowała z rodziną do Stanów Zjednoczonych. Trenowała w Akademii Tenisowej Nicka Bollettieriego na Florydzie, w której trenował też m.in. Andre Agassi.
W 1995 roku Anna Kurnikowa otrzymała status profesjonalnej tenisistki.
Anna Kurnikowa - rozwój kariery
Anna Kurnikowa wkroczyła do świata zawodowego tenisa w 1995 roku, gdy zadebiutowała w WTA Tour. Zaczęła od rozgrywek deblowych. Wraz z partnerką Aleksandrą Olszą dotarła do finału Wimbledonu. Przełom w jej karierze nastąpił właśnie wtedy, wraz z wielkoszlemowym debiutem. W krótkim czasie awansowała do czołowej setki rankingu WTA. W 1996 roku otrzymała od WTA nagrodę za Debiut Roku.
Ustabilizowała formę, gdy trafiła pod skrzydła nowego trenera, Eda Nagela. Zaczęła reprezentować Rosję (lata 1996-2000) w Pucharze Federacji - jako pierwsza tenisistka w tak młodym wieku. 1996 rok to także czas letnich igrzysk olimpijskich w Atlancie, kolejnego debiutu rosyjskiej tenisistki. Nie udało się jej jednak odnieść na nich sukcesu.
Anna Kurnikowa w półfinale Wimbledonu
W 1997 roku Anna Kurnikowa wzięła udział we wszystkich turniejach Wielkiego Szlema. Najlepiej radziła sobie w Wimbledonie - dotarła do półfinału. Był to drugi przypadek w erze open, kiedy debiutantka została jednocześnie półfinalistką. Przegrała z późniejszą triumfatorką, Szwajcarką Martiną Hingis, z którą później będzie grała razem w deblu.
Droga Anny Kurnikowej do półfinału Wimbledonu 1997:
- Chanda Rubin 6:1, 6:1 (I runda),
- Barbara Rittner 4:6, 7:6, 6:3 (II runda),
- Anke Huber 3:6, 6:4, 6:4 (III runda),
- Helena Sukova 2:6, 6:2, 6:3 (IV runda),
- Iva Majoli 7:6, 6:4 (ćwierćfinał),
- Martina Hingis 3:6, 2:6 (półfinał).
Anna Kurnikowa i sukcesy w deblu
W 1998 roku, podczas Australian Open i Italian Open, Kurnikowa kolejny raz przegrała z Hingis (w grze podwójnej). Dopiero rok później osiągnęła triumf w Wielkim Szlemie, kiedy połączyła siły z rywalką podczas Australian Open 1999. Szwajcarka oraz Rosjanka pokonały Lindsay Davenport i Natallę Zwierawą. W listopadzie 1999 roku rosyjska tenisistka zdobyła pierwsze miejsce w światowym rankingu deblistek, otrzymując jednocześnie (wraz z Hingis) nagrodę za Najlepszy Debel Roku WTA. Tego samego roku Kurnikowa udowodniła, że dobrze radzi sobie również w rozgrywkach gry mieszanej - została wicemistrzynią Wimbledonu, razem z Jonasem Bjorkmanem.
Następny rok nie był już tak kolorowy - zaczęły się problemy zdrowotne. Na US Open podczas pojedynku z Niemką Steffi Graf rosyjsko-amerykańska tenisistka niefortunnie upadła, czego skutkiem była kontuzja prawego nadgarstka. Na kilka tygodni odpadła z zawodów. Powróciła dopiero latem, docierając do czwartej rundy US Open. Zakwalifikowała się do mistrzostw WTA. Cały czas jednak walczyła z kolejnymi kontuzjami - tym razem lewej stopy. Tenisistka musiała zredukować liczbę występów do minimum. Zła kondycja nie przeszkodziła jej jednak w drobnych sukcesach - doszła do ćwierćfinału Australian Open i półfinału w Tokio. Jesienią w Szanghaju ostatni raz dotarła do finału turnieju WTA.
Na początku 2002 roku Kurnikowa wygrała swój drugi i ostatni turniej wielkoszlemowy w deblu - Australian Open. Sezon 2003 przyniósł jej poważny, chroniczny uraz pleców. Kurnikowa nie miała już innego wyboru - musiała zakończyć swoją karierę sportową.
Swój ostatni oficjalny mecz w WTA Tour w singlu Anna Kurnikowa zagrała 12 maja 2003 r. - z Brazylijką Bruną Colosio w Charlottesville.
Zakończenie oficjalnej kariery tenisistki nie spowodowało, że Kurnikowa odeszła z przestrzeni medialnej. Od 2003 roku chętnie występuje w ligowych rozgrywkach w USA, znanych jako World Team Tennis. Broniła Kansas City Explorers, Sacramento Capitals, a także St. Louis Aces. Bierze udział także w licznych meczach pokazowych i charytatywnych.
Anna Kurnikowa - sukcesy
Anna Kurnikowa, choć była w top 10 rankingu WTA (najwyższe miejsce to 8. - 20 listopada 2000 r.), nigdy nie wygrała turnieju zawodowego w grze pojedynczej (była w czterech finałach). Zdobyła za to 16 tytułów deblowych (w tym 2 wielkoszlemowe i 2 podczas mistrzostw WTA). Była jedyną w dziejach rosyjską liderką deblowego rankingu kobiet.
- z Monicą Seles w Tokio, 27 września 1998
- z Martiną Hingis podczas Australian Open, 31 stycznia 1999
- z Martiną Hingis w Indian Wells, 28 marca 1999
- z Martiną Hingis w Rzymie, 9 maja 1999
- z Martiną Hingis w Eastbourne, 20 czerwca 1999
- z Martiną Hingis podczas Chase Championships, 21 listopada 1999
- z Julie Halard-Decugis w Gold Coast, 9 stycznia 2000
- z Natalią Zwierawą w Hamburgu, 7 maja 2000
- z Martiną Hingis w Filderstadt, 8 października 2000
- z Martiną Hingis w Zurychu, 15 października 2000
- z Martiną Hingis w Filadelfii, 12 listopada 2000
- z Martiną Hingis podczas Chase Championships, 19 listopada 2000
- z Barbarą Schett w Sydney, 13 stycznia 2001
- z Martiną Hingis w Moskwie, 7 października 2001
- z Martiną Hingis podczas Australian Open, 27 stycznia 2002
- z Janet Lee w Szanghaju, 15 września 2002
Anna Kurnikowa - życie prywatne
Anna Kurnikowa jako 18-latka związała się z rosyjskim hokeistą, Siegiejem Fiedorowem. Jej kolejnym partnerem był inny hokeista, Paweł Bure (starszy od niej o 10 lat). Stabilizację życiową przyniósł jej dopiero związek z obecnym partnerem, piosenkarzem Enrique Inglesiasem. Ma z nim troje dzieci:
- bliźniaki - syna Nicholasa i córkę Lucy (ur. 16 grudnia 2017),
- córkę Mary (ur. 30 stycznia 2020).
Anna Kurnikowa otrzymała w 2010 roku amerykańskie obywatelstwo.
Anna Kurnikowa - ciekawostki
Anna Kurnikowa w 2002 roku za sprawą magazynu FHM została uznana "najseksowniejszej kobiety świata".
Rosjanka zagrała epizod w filmie "Ja, Irena i ja". W 2002 roku wystąpiła z kolei w teledysku do piosenki swego partnera, Enrique Iglesiasa (piosenka "Escape"). Występowała też w licznych filmach dokumentalnych o tematyce tenisowej.
Kurnikowa współprowadziła World Music Awards 2003 oraz otwarcie NASDAQ (w tym samym roku). W 2010 roku Anna Kurnikowa wystąpiła w programie tv "Co masz do stracenia?", gdzie była instruktorką tenisa dla uczestników show.
W 2019 roku znalazła się na okładce rosyjskiej edycji magazynu "Cosmopolitan" z okazji 25-lecia obecności czasopisma w Rosji.
Anna Kurnikowa - cytaty
"Bardzo ciężko pracowałam i zasługuję na uwagę, jaką mi się poświęca"
Piłam wodę sodową, żułam gumę, podróżowałam po całym świecie. Od dziewiątego roku życia mieszkałam w Ameryce i jadłam owoce przez cały rok. Tego nie miałam w domu, w Moskwie. Przed 14 rokiem życia odwiedziłam większość krajów świata. Nie wygrałam wprawdzie turnieju wielkoszlemowego w singlu, ale to tylko statystyka. Często spoglądam na inne statystyki mojego życia i stwierdzam, że są całkowicie satysfakcjonujące.
~ Anna Kurnikowa w 2009 roku
Anna Kurnikowa - Instagram
Konto @annakournikova na Instagramie obserwuje 1,8 mln osób (stan na lipiec 2023 r.). Kurnikowa publikuje głównie swoje zdjęcia z dziećmi i ze zwierzętami, czasami też własne zdjęcia z dzieciństwa. Anna Kurnikowa mieszka w Miami, a wakacje w ostatnich latach spędzała m.in. w Rzymie i na Wyspach Kanaryjskich, co widać na Instagramie.
