Informację potwierdziła żona Halina. Zbigniew Pietrzykowski zdobywał medale na trzech kolejnych igrzyskach: srebrny (Rzym 1960) i dwa brązowe medale (Melbourne 1956 i Tokio 1964). Był czterokrotnym mistrzem Europy (1955, 1957, 1959 i 1963). Po zakończeniu kariery został trenerem. Zasiadał też przez jedną kadencję w ławach poselskich. "Wielki pięściarz, wielki człowiek, ale wobec ciężkiej choroby był bezsilny. Był moim idolem" - powiedział prezes Polskiego Związku Bokserskiego Zbigniew Górski. Pietrzykowski urodził się 4 października 1934 roku w Bestwince k. Bielska-Białej. Był wychowankiem i zawodnikiem klubu BBTS Bielsko-Biała (1951-54, 1957-68) i CWKS Legii Warszawa (1955-56). Jedenaście razy zdobywał mistrzostwo Polski (1954-65). 44 razy wystąpił w reprezentacji Polski w meczach międzypaństwowych (1953-66), wygrywając 42 walki. Jako 19-latek debiutował w pamiętnych mistrzostwach Europy w 1953 roku w Warszawie, zajmując trzecie miejsce w wadze lekkośredniej (Polacy zdobyli pięć złotych medali). Zakończył wieloletnią i bogatą w sukcesy karierę z bilansem 367 walk, z których wygrał 351 (przegrał 14, zremisował 2 razy). 5 września 1960 roku w rzymskim Pallazzo dello Sport Pietrzykowski stanął do walki o złoty medal olimpijski w wadze półciężkiej, w której jego przeciwnikiem był 19-letni Amerykanin Cassius Marcellus Clay, znany potem jako sławny Muhammad Ali, wielokrotny mistrz świata zawodowców. Clay szybszy i wytrzymalszy od Polaka pozbawił go marzeń o triumfie olimpijskim. Jeszcze tylko Węgier Laszlo Papp, trzykrotny mistrz olimpijski, jako jeden z nielicznych potrafił pokonać Pietrzykowskiego. W 1956 roku na kilka tygodni przed igrzyskami w Melbourne, to jednak Pietrzykowski wygrał z Pappem w Warszawie. Polak był na deskach w pierwszej rundzie, a w drugiej - mistrz olimpijski z Londynu (1948) i Helsinek (1952) - był czterokrotnie liczony przez sędziego, aż ten odesłał go do narożnika, ratując przed niechybnym nokautem. Rewanż Pappa nastąpił jednak w półfinale turnieju olimpijskiego w Australii. W 1963 roku został pierwszym laureatem nagrody "Dżentelmena Sportu". Obecny Konkurs Fair Play PKOl jest jej kontynuatorem. Pietrzykowski oficjalnie karierę zakończył 10 lutego 1968 r. W plebiscycie zorganizowanym na 80-lecie Polskiego Związku Bokserskiego (2003 r.) zajął pierwsze miejsce. Na drugim znalazł się dwukrotny mistrz olimpijski (1964, 68) Jerzy Kulej. Data uroczystości pogrzebowych nie jest jeszcze znana. Zbigniew Pietrzykowski urodzony 04.10.1934 roku w Bestwince k. Bielska-Białej zmarł 19.05.2014 roku w Bielsku-Białej Klub: BBTS Bielsko-Biała (1951-54, 1957-68) i CWKS Legii Warszawa (1955-56) Największe sukcesy: Igrzyska olimpijskie Melbourne 1956- brązowy medal w wadze lekkośredniej Rzym 1960- srebrny medal w wadze półciężkiej Tokio 1964 - brązowy medal w wadze półciężkiej Mistrzostwa Europy Warszawa 1953- brązowy medal w wadze lekkośredniej Berlin Zach. 1955- złoty medal w wadze lekkośredniej Praga 1957- złoty medal w wadze średniej Lucerna 1959 - złoty medal w wadze półciężkiej Moskwa 1963 - złoty medal w wadze półciężkie