Wołowski: Obsesja rekordów

Pogodne prognozy, co do stanu najcenniejszego lewego kolana na świecie, łagodzą chwile lęku i grozy. Perspektywa testu: ile warta jest Barcelona bez Leo Messiego stanęła w środę realnie przed jej kibicami. Z punktu widzenia Katalończyków, mecz z Benficą był o nic, Argentyńczyk powinien był spędzić go na trybunach obok Xaviego i Iniesty. Tymczasem zachęcany przez rzesze wielbicieli wyszedł do gry, by rozprawić się z rekordem Gerda Muellera przypłacając swoją pazerność urazem. Wszystko wskazuje jednak na to, że w starciu z bramkarzem Benfiki w 83. min lewe kolano zostało tylko mocno stłuczone. Niewykluczone, że Messi zagra już w niedzielę, w Primera Division przeciw Betisowi. A więc pogoń za rekordem się nie kończy. Kataloński "Sport" napisał, że to mógł być najdroższy remis w historii Barcelony. Czy rzeczywiście chęć poprawienia dokonania Muellera pchnęła Leo do gry z Benficą, co o mały włos nie zakończyło się ciężką kontuzją? Tito Vilanova zaprzecza takiemu scenariuszowi, tłumacząc, że gdyby chodziło o rekord, Argentyńczyk grałby od początku. W internetowych ankietach hiszpańskich gazet, kibice nie są zgodni, czy Messi powinien był ryzykować zdrowiem. W końcu niebezpieczeństwo kontuzji to część uprawianego przez niego zawodu.

Można odnieść wrażenie, że rekord jest ważny przede wszystkim dla publiki i mediów. Gdyby Messi dostał obsesji na jego punkcie, grałby zapewne także tydzień temu w Pucharze Króla, tam łatwiej było o bramki, bo rywalem Barcy był trzecioligowiec Alaves.

Przed starciem z Benficą Vilanova też zaplanował dla Argentyńczyka odpoczynek, uległ wstawiając gwiazdę do gry w 57. min, traktując to, jako trening. Omal nie skończył się on nieszczęściem, którego jednak nie da się ani przewidzieć, ani uniknąć. Są jednak pozytywne strony zbiorowej fascynacji rekordami. Piłkarz z Argentyny zdołał wskrzesić odległą przeszłość, cofnąć miliony fanów o 40 lat, gdy na boiskach Europy szalał inny złoty karzeł nazywany "Torpedą". Przy okazji wyczynów Messiego światowe media poświęciły Muellerowi tyle miejsca, ile w latach jego panowania. Niemiec był fenomenem pola karnego, Jan Tomaszewski otwarcie przyznawał się do kompleksu wobec niego, a w owładniętej piłkarskim szałem Polsce lat 70-tych śpiewaliśmy piosenkę o tym, że "Gorgonia Mueller w konia nie przerobi ani rusz". 

Dziś, gdy do rekordu Gerda z reprezentacji Niemiec (68 goli), zbliża się Miroslaw Klose (67) warto przypomnieć, że pierwszy zagrał w drużynie narodowej zaledwie 62 razy, drugi już 126. Przy okazji powrotu do lat 70-tych światowe media dotarły do kilku tajemnic. Po sobotnim spotkaniu w Primera Division Barcelony z Athletic w Hiszpanii wybuchł spór, komu zaliczyć bramkę na 2-0? Dziennik "Marca" uznał, że to samobój, bo do piłki kopniętej przez Messiego metr przed linią bramkową dopadł Bask Amorebieta pakując ją do siatki. Tymczasem stacja ESPN analizując zapis z meczu Niemcy - ZSRR z 1972 roku, odkryła, że Mueller ustanawiając swój niebotyczny wynik (85 goli) ma na koncie jeszcze bardziej wątpliwą bramkę. Niemiec kopnął piłkę niecelnie, a rosyjski bramkarz wbił ją sobie między słupki. W protokole meczowym sędzia zapisał jednak cztery gole snajperowi Bayernu.

W Hiszpanii odnaleziono dokument, który mógł zmienić losy Barcelony. W 1972 roku klub z Camp Nou miał podpisać kontrakt z Gerdem Muellerem opiewający na 30 milionów peset. Tuż po finale mistrzostw Europy, w którym "Torpeda" dwa razy przedziurawiła siatkę ekipy ZSRR, Katalończycy wybrali się do Bawarii z umową gotową do podpisu. Działacze Bayernu wyrazili zgodę, operację storpedował jednak rząd niemiecki, uznając, że na dwa lata przed mundialem w RFN tak ważny piłkarz nie może opuścić kraju. Rozczarowani Katalończycy sprowadzili wtedy w zamian Johanna Cruyffa uznawanego dziś za najważniejszą osobę w dziejach klubu. Jak widać historycy futbolu zawdzięczają Messiemu wiele. Tak naprawdę jednak nie 85 bramek z 1972 roku, pozostaje obiektem westchnień Argentyńczyka. Mueller zdobywał najcenniejsze klubowe trofeum trzy razy, tyle co Messi. "Złotą Piłkę" raz, Argentyńczyk ma trzy. Ale Niemiec był mistrzem świata i Europy z drużyną narodową. Podczas mundialu w 1974 roku zaprowadził ją do finału, stając się katem Tomaszewskiego w słynnym starciu na wodzie we Frankfurcie. Cztery dni później zdobył zwycięską bramkę w meczu o złoto z Holendrami, których liderem był Cruyff - jego zastępca w Barcelonie. Kiedy Gerd Mueller zakończył karierę popadł w depresję i alkoholizm, z których wyciągnęli go starzy kumple z boiska. Szefowie Barcy starali się zaprosić Niemca na Camp Nou na starcie z Benficą, by mógł ściskać kciuki za Messiego, okazało się jednak, że stan zdrowia 67-latka na to nie pozwala. Póki co walka Messiego o 40-letni rekord wciąż trwa. Bez względu na to, czy większą wagę przywiązuje do niej Argentyńczyk, czy fani. Ile jeszcze futbolowych tajemnic nam odsłoni ten swoisty pojedynek między epokami?

Dyskutuj o artykule z Darkiem Wołowskim