Poważna misja Starej Damy

19 maja Andrea Pirlo skończy 34 lata. O tym, że nie wypada zaglądać w metrykę geniuszowi, najlepiej wiedzą Massimo Allegri i Silvio Berlusconi. Po dekadzie sukcesów na San Siro trener i właściciel Milanu uznali, iż wygasły podstawy, by płacić weteranowi wysokie pobory. Bez żalu oddali go do Juventusu, co okazało się ruchem odmieniającym układ sił w Serie A. Uznawany przez charyzmatycznego selekcjonera Cesare Prandellego za "esencją futbolu" pomocnik poprowadził "Starą Damę" do dwóch tytułów mistrza Włoch. Ostatnio zanotował jednak spadek formy, jakby rzeczywiście zaczynał przegrywać wojnę z wiekiem i zmęczeniem.

Nie ma jednak dwóch zdań: to linia pomocy Juventusu jest jego ofensywną siłą. Młody Francuz Paul Pogba stał się odkryciem Serie A, Chilijczyk Arturo Vidal zdobył 10 goli, w tym tego wczorajszego, w starciu z Palermo z karnego zapewniającego zwycięstwo 1-0 i 29. mistrzostwo Włoch. Turyńczycy upierają się przy liczbie 31 dodając dwa tytuły odebrane klubowi w latach 2005 i 2006 po aferze calciopoli. O bolesnej przeszłości wspomina się w Turynie coraz rzadziej, choć kolejna afera, tym razem "bukmacherska" sprawiła, że trener Antonio Conte wrócił na ławkę zespołu dopiero po czterech miesiącach obecnego sezonu. W Juventusie patrzą teraz w przyszłość: co będzie, gdy do kadry dołączy napastnik z prawdziwego zdarzenia? Z pięciu obecnych: Matri, Vucinic, Quagliarella, Anelka, Giovinco żaden nie przekroczył w Serie A bariery 10 bramek. 1 lipca graczem mistrza Włoch zostanie Fernando Llorente, Bask, który 12 miesięcy temu był w europejskiej piłce taką samą rewelacją, jak dziś Robert Lewandowski. Z Athletic Bilbao dokonywał wielkich rzeczy (wyeliminowali Manchester United z Ligi Europejskiej), ale po kłótni z szefami klubu, gdy zdecydował się nie przedłużyć kontraktu, popadł w niełaskę marnując praktycznie cały sezon. W Primera Division tylko trzy razy zagrał w podstawowym składzie zdobywając zaledwie jedną bramkę. W Turynie będzie się więc wydostawał ze sportowej czarnej dziury, zarabiając jednak po 4,5 mln euro za sezon.

Podobno Zlatan Ibrahimović przebiera nogami, by wrócić do klubu z Turynu. Opuścił go po aferze calciopoli nie mając zamiaru jak Gianluigi Buffon, Pavel Nedved, czy Alessandro del Piero wydobywać go z II ligi. Teraz Szwed ma dość Paryża szukając kolejnego miejsca pracy, na niczym przecież nie zarabia się lepiej niż na transferach. Czy w Turynie potrzebny jest ktoś taki? Zobaczymy. Póki co, w najlepszym zespole Serie A liczą, że powiększy się grupa chilijska, jeśli Barcelona będzie chciała się pozbyć Alexisa Sancheza.

Juventus Turyn pokonał Palermo 1-0 w 35. kolejce Serie A i zapewnił sobie tytuł mistrza Włoch.

"Stara Dama" odczuwa w Serie A coś w rodzaju samotności. Drugi tytuł zdobyła znacznie łatwiej niż ten poprzedni, w kraju nie ma sobie równych. Misją Juventusu na kolejny sezon jest odbudowanie pozycji w Europie. Póki co uniemożliwił to walec pod szyldem "Bayern Monachium" eliminując najlepszy włoski zespół w ćwierćfinale Champions League. Po tym, co Bawarczycy zrobili z Barceloną w następnej rundzie, gracze Juve nie muszą się wstydzić swojego występu. W fazie grupowej pobili broniącą trofeum Chelsea, stracili minimalną liczbę bramek, bo tak w kraju, jak w Europie ich siłą była trójka środkowych obrońców: Barzagli, Bonucci, Chiellini.

Za niespełna trzy tygodnie na Wembley Europa emocjonować się będzie pierwszym niemieckim finałem Ligi Mistrzów. Trzy dni później minie dokładnie dekada od chwili, gdy także w Anglii, tyle że na Old Trafford w Manchesterze o tytuł nr 1 na kontynencie zagrały Milan z Juventusem. Gianluigi Buffon do dziś pamięta koszmar porażki w rzutach karnych. Pirlo grał wtedy 70 minut dla Milanu. Serie A była u szczytu, nikogo to jednak nie szokowało. W latach 1989-98 włoskie kluby opuściły zaledwie jeden z dziesięciu finałów Pucharu Europy. Potem nastąpił kryzys, spotęgowany aferą calciopoli. Milan wygrał jeszcze Ligę Mistrzów w 2007 roku, Inter w 2010, co jednak nie zatrzymało złej tendencji klubów włoskich. Dziś Serie A stała się w Europie rozgrywkami drugiej kategorii przyćmionymi przez Premier League, Primera Division i Bundesligę. Nawet milionerzy z PSG budzą większe zainteresowanie niż kluby z Italii. Juventus najlepiej odnalazł się w czasach zaciskania pasa w Serie A, zbudował nowoczesny, piękny stadion, mający być jego ekonomicznym fundamentem na kolejne lata. Najbardziej utytułowany klub we Włoszech ma przed sobą ogromne pole do popisu. Zawsze czuł niedosyt w rywalizacji międzynarodowej. Milan dokonywał w Pucharze Europy rzeczy wielkich, nawet Inter ma więcej trofeów. "Stara Dama" zatrzymała się na dwóch tytułach nr 1 na kontynencie (1985, 1996) co dla takiej potęgi jest jakimś powodem do kompleksów. Może Conte, którego pensja ma wzrosnąć z trzech do pięciu milionów za sezon, zdoła przywrócić Juventusowi i całej Italii ich utracone miejsce? Ani Inter, ani Milan nie wydają się dziś do tego zdolne.

Autor: Dariusz Wołowski

Dyskutuj na blogu autora!