Stołeczni dziennikarze zajmujący się Ekstraklasą z mieszaniną podziwu i zdziwienia odkrywają jak dobrym piłkarzem jest Filip Mladenović. "Przegląd Sportowy" pisał o nim, że "wyrasta na lidera mistrzów Polski i czołowego gracza Ekstraklasy", wręcz zastanawiając się, "czy jest już najlepszym piłkarzem ligi?". Tymczasem, dla tych którzy śledzili występy Serba w jego poprzednim klubie, Lechii Gdańsk, postawa "Mladena" w barwach Legii Warszawa nie jest żadnym zaskoczeniem. Na pożegnanie Gdańska klubowy kolega, Chorwat Mario Malocza nazwał go najlepszym piłkarzem Ekstraklasy i wielu kibiców Lechii ze zrozumieniem pokiwało głowami. Polskie początki jednak nie były różowe. Gdy zimą 2018 roku Serb przybył do Gdańska nieśmiało siedział w kącie szatni, nie zabierając głosu. Dysponował niezłym piłkarskim CV i na tym kończyły się jego atuty. Od dwóch goli strzelonych AS Roma w Lidze Mistrzów w barwach BATE Borysów minęło dwa i pół roku. Czas wypełniony rozczarowującymi pobytami w FC Koln i Standardzie Liege. Przez pierwsze miesiące nad morzem piłkarscy fani przecierali oczy ze zdumienia, myśląc że to jakiś krewny serbskiego gracza przebrał się za "Mladena" i udaje oryginał. Może to jego podobny jak dwie krople wody brat bliźniak? Symbolem tej rozpaczy był przegrany 1-4 mecz w Białymstoku, gdy Serb prezentował się na tle graczy "Jagi" jak dziecko we mgle. Cała drużyna Lechii prezentowała się fatalnie, broniąc się przed spadkiem z Ekstraklasy, mimo że rok wcześniej była o krok tytułu mistrzowskiego. Problem Mladenovicia tkwił w tym, że przybył do Gdańska po półtora roku bez gry, kompletnie nieprzygotowany do wysiłku. Do formy nie zdołał dojść podczas nieudanej kadencji trenerskiej Adama Owena, cudów nie dokonał także Piotr Stokowiec, który zastąpił walijskiego szkoleniowca. Gwoli sprawiedliwości należy oddać, że Owen widział potencjał w Mladenoviciu, nazywając go swym najlepszym piłkarzem. I to mimo że ligowi obserwatorzy nazywali Serba "skoczkiem narciarskim", z racji mało atletycznej budowy ciała. To już była przesada, jedyny z narodów byłej Jugosławii, który nadawał się do skoków to Słoweńcy, z Primożem Ulagą na czele. I nagle latem los się odmienił. Na boisku zobaczyliśmy inną drużynę Lechię a na lewej stronie innego, lepszego Filipa Mladenovicia. Dzięki staraniom gdańskich specjalistów od motoryki, serbskie "Pendolino" wróciło na właściwe tory i zasuwało po skrzydle w ostatniej minucie w takim samym tempie jak w pierwszej. Należycie zaczęła funkcjonować lewa kończyna "Mladena". Jeden z trenerów podpowiedział Serbowi, by przed dośrodkowaniem ze stałego fragmentu gry spojrzał w pole karne, a dopiero potem na piłkę. Nie odwrotnie. Zadziałało. W sezonie 2018/19 zdobył 12 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej, najwięcej ze wszystkich obrońców - do trzech bramek dołożył dziewięć asyst. Nikt nie miał więcej kluczowych podań, tyle samo Jesus Jimenez Górnika Zabrze i Żarko Udoviczić ze zdegradowanego Zagłębia Sosnowiec. Ten ostatni po najlepszym sezonie w historii klubu dołączył do Mladenovicia i w Gdańsku zasilił "bałkańską mafię". Więcej aktualności sportowych znajdziesz na sport.interia.pl Kliknij! Mimo odejścia Milosza Krasicia (zdaniem trenera Lechii Piotra Stokowca był "uczulony na pot"), piłkarze z byłej Jugosławii mocno trzymali się na boisku i poza nim. Biuro prasowe Lechii miało pomysł, by przedstawić piłkarzy kibicom na antenie klubowej telewizji, podczas zimowego zgrupowania w Turcji ideę błyskawicznie przechwycili bramkarz Zlatan Alomerović z Mladenoviciem. W efekcie powstał dość zabawny program "Chodź pomóvić", w którym dwaj bałkańscy piłkarze przeprowadzali z kolegami z drużyny wywiady w języku "polsko-bałkańskim". "Mladen", dla którego każdy był "brate", pokazał swą sympatyczną twarz, jakże inną od boiskowej, gdzie bywał niemiły głównie dla arbitrów. Tak jakby zapomniał, że z sedziami jeszcze nikt nie wygrał, kolekcjonował żółte kartki nie z powodu zbyt ostrej gry, a raczej kłótni z boiskowymi rozjemcami. Nie odpuszczał też rywalom, a czasem nawet kolegom z zespołu. Jak sam mówił najczęściej spierał się z Michałem Nalepą, Lukasem Haraslinem, z którym grał po jednej stronie boiska, chociaż nam się zdaje, że z Danielem Łukasikiem. "Przeglądowi Sportowemu" mówił: - Krzyk daje mi moc. Kiedy jestem wkurw..., wtedy jestem najlepszy. Jeśli Mladen będzie siedział cicho, to znaczy, że pora kończyć karierę.