"Byki" przyjechały do Wrocławia bronić ośmiopunktowej zaliczki, ale rywale potrzebowali tylko trzech wyścigów, aby odrobić straty z pierwszego starcia. Błyskawicznie odrobiona strata Pierwszy wyścig trzeba było powtórzyć, bo w wejściu w pierwszy wiraż upadli Peter Kildemand i Szymon Woźniak. Sędzia nakazał powtórkę w pełnym składzie. Najszybszy był Tai Woffinden, za nim jechał Emil Sajfutdinow, a Woźniak wyprzedził Kildemanda. Miejscowych fanów wprawiła w euforię para młodzieżowców Maksym Drabik - Damian Dróżdż, która przywiozła dublet. Po chwili Maciej Janowski wygrał start, a Andrzej Lebiediew atakiem po wewnętrznej wyprzedził Grzegorz Zengotę i było 13:5. Emil Sajfutdinow pobudził "Byki" Sygnał do walki dał leszczynianom Emil Sajfutdinow w 5. biegu. Wrocławscy fani cieszyli się widząc na prowadzeniu Lebiediewa i Janowskiego, a tymczasem Rosjanin przedarł się na drugą lokatę, a na ostatniej prostej wyprzedził Łotysza. W kolejnym biegu Piotr Pawlicki i Zengota pokonali rywali i ich zespół przegrywał już tylko 16:20. W siódmym wyścigu za słaby start w poprzednim zrehabilitował się Janusz Kołodziej. Skutecznie odpierał ataki Woffindena, a za ich plecami Dominik Kubera wyprzedził Woźniaka i było już tylko 22:20. Na trybunach znów euforia Trybuny ucichły, ale tylko na chwilę. Najpierw dublet przywieźli Drabik z Vaclavem Milikiem, a po chwili Woffinden z Woźniakiem i Betard Sparta prowadziła dziesięcioma punktami (32:22). Drabik z Milikiem zostawili rywali na starcie, a w następnym wyścigu najszybciej ruszył spod taśmy Woźniak, a Woffinden dołączył do niego atakując po zewnętrznej. Bohaterem dziesiątego biegu był Kołodziej. Żużlowiec Fogo Unii przegrał start z Janowskim, ale na początku ostatniego okrążenia wyprzedził rywala, wykorzystując to, że Janowski pojechał za szeroko. Menedżer Unii Piotr Baron nie zamierzał czekać tylko w jedenastym wyścigu sięgnął po rezerwę taktyczną - Kildemanda zastąpił Sajfutdinow. "Bykom" nie udało się odrobić strat, bo start wygrał Woźniak i nie pozwolił się wyprzedzić. Prowadził i upadł! Leszczynianie mieli ogromnego pecha w dwunastym biegu. Kubera wygrał start, a za nim jechał Sajfutdinow, ale młody żużlowiec Fogo Unii stracił panowanie nad motocyklem i upadł. Sędzia wykluczył go z powtórki. Rosjanin stanął więc przed trudnym zadaniem, ale po kapitalnej walce pokonał Dróżdża i przywiózł remis. "Byki" przegrywały 31:41, a w dwumeczu 80:82. Woffinden został daleko z tyłu na starcie 13. wyścigu i później był już bezradny. Pawlicki pokonał Drabika po walce na łokcie, a bardzo ważny punkt przywiózł Kołodziej i przed biegami nominowany był remis 84:84 w dwumeczu. Nokaut w biegach nominowanych! Dramaturgia rosła, a na dodatek zaczął padać deszcz. W pierwszym biegu nominowanym zdecydowanie najszybszy był Sajfutdinow, a kapitalnie pojechał Zengota. Wyprzedził Woźniaka, a następnie Drabika. Fogo Unia prowadziła więc 89:85 i była o włos od złotego medalu. Losy tytułu rozstrzygnęły się więc w ostatnim wyścigu. Leszczyńska para Pawlicki i Kołodziej wygrała start zostawiając za plecami Woffindena i Janowskiego. Mirosław Ząbkiewicz Rewanżowy mecz finałowy: Betard Sparta Wrocław - Fogo Unia Leszno 45:45 Pierwszy mecz: 49:41 dla Fogo Unii. Betard Sparta Wrocław: Maksym Drabik 12 (3, 3, 3, 2, 1), Tai Woffinden 9 (3, 2, 3, 0, 1), Maciej Janowski 7 (3, 1, 2, 1, 0), Szymon Woźniak 6 (1, 0, 2, 3, 0), Damian Dróżdż 4 (2, 0, 2), Andrzej Lebiediew 4 (1, 2, 1), Vaclav Milik 3 (0, 1, 2, 0). Fogo Unia Leszno: Piotr Pawlicki 14 (2, 3, 1, 2, 3, 3), Emil Sajfutdinow 12 (2, 3, 0, 1, 3, 3), Janusz Kołodziej 11 (2, 0, 3, 3, 1, 2), Grzegorz Zengota 4 (0, 2, 0, 2), Bartosz Smektała 2 (1, 1, 0), Dominik Kubera 1 (0, 1, w), Peter Kildemand 1 (0, 1). Najlepszy czas dnia uzyskał w biegu czwartym Maksym Drabik (60,99). Sędziował: Paweł Słupski (Lublin). Widzów: ok. 13500. Lista drużynowych mistrzów Polski: 1948: PKM Warszawa 1949: LKM Leszno 1950: Unia Leszno 1951: Unia Leszno 1952: Unia Leszno 1953: Unia Leszno 1954: Unia Leszno 1955: Gwardia Bydgoszcz 1956: Górnik Rybnik 1957: Górnik Rybnik 1958: Górnik Rybnik 1959: Włókniarz Częstochowa 1960: Stal Rzeszów 1961: Stal Rzeszów 1962: Górnik Rybnik 1963: Górnik Rybnik 1964: Górnik Rybnik 1965: ROW Rybnik 1966: ROW Rybnik 1967: ROW Rybnik 1968: ROW Rybnik 1969: Stal Gorzów 1970: ROW Rybnik 1971: Polonia Bydgoszcz 1972: ROW Rybnik 1973: Stal Gorzów 1974: Włókniarz Częstochowa 1975: Stal Gorzów 1976: Stal Gorzów 1977: Stal Gorzów 1978: Stal Gorzów 1979: Unia Leszno 1980: Unia Leszno 1981: Falubaz Zielona Góra 1982: Falubaz Zielona Góra 1983: Stal Gorzów 1984: tytuł odebrano Unii Leszno i ostatecznie nie przyznano 1985: Falubaz Zielona Góra 1986: Apator Toruń 1987: Unia Leszno 1988: Unia Leszno 1989: Unia Leszno 1990: Apator Toruń 1991: Morawski Zielona Góra 1992: Polonia Bydgoszcz 1993: Sparta Wrocław 1994: Sparta Wrocław 1995: Sparta Wrocław 1996: Włókniarz Częstochowa 1997: Polonia Bydgoszcz 1998: Polonia Bydgoszcz 1999: Polonia Piła 2000: Polonia Bydgoszcz 2001: Apator Toruń 2002: Point S Polonia Bydgoszcz 2003: Top Secret Włókniarz Częstochowa 2004: Unia Tarnów 2005: Unia Tarnów 2006: Atlas Wrocław 2007: Unia Leszno 2008: Unibax Toruń 2009: Falubaz Zielona Góra 2010: Unia Leszno 2011: Stelmet Falubaz Zielona Góra 2012: Azoty Tauron Tarnów 2013: Stelmet Falubaz Zielona Góra 2014: Stal Gorzów 2015: Unia Leszno 2016: Stal Gorzów 2017: Unia Leszno