"Tragedii, która dotknęła Twoją Rodzinę, Kibiców i Twój Polski Klub, nie można wyrazić żadnymi słowami. Nikt z nas do końca nie wierzy w to, co się wydarzyło i kiedy po wypadku otrzymywaliśmy informacje o poważnym stanie zdrowia, to myślałam jak pomóc Ci w rehabilitacji. Ani przez moment nie pomyślałam o najgorszym." - tak po śmierci Lee Richardsona napisała na oficjalnej stronie klubu z Rzeszowa jego prezes, Marta Półtorak. Lee Richardson miał uznaną markę w światowym speedwayu. Już w 1999 r. w barwach Polonii Piła zdobył drużynowe mistrzostwo Polski. Lee zaczynał karierę w lidze angielskiej, w ekipie Reading Racers, później bronił też braw: Poole Pirates, Kings Lynn Stars, Peterborough Panthers, Coventry Bees, Swindon Robins, Eastnourne Eagles, a także w Lakeside Hammers. W Polsce cieszył fanów nie tylko Polonii Piła i Stali Rzeszów, ale też GKM Grudziądz, ZKŻ Zielona Góra, WTS Wrocław, TŻ Lublin i Włókniarza Częstochowa. Jeździł też w Szwecji (Elit Vetlanda) i Rosji (Turbina Bałakowa). To trochę niezrozumiałe, że w momencie, gdy o życie walczył Richardson i ostatecznie walkę przegrał, na torze w Gorzowie Wlkp. trwała kłótnia, bo dla niektórych żużlowców ważniejsze były bonusy, niż przerwanie zawodów z powodu śmierci kolegi po fachu. Na pewno ważne będzie znalezienie odpowiedzi na pytania: czy akcja ratunkowa Richardsona przebiegała prawidłowo, dlaczego zawodnik tak dużo czasu spędził na torze, a nie na oddziale reanimacyjnym? To nie pierwszy wypadek śmiertelny na krajowych żużlowych torach. Przed Richardsonem zginęło w Polsce 40 innych żużlowców. Oto czarna lista śmiertelnych ofiar żużla: - Ryszard Pawlak (5 września 1952 roku w Ostrowie Wlkp.), - Franciszek Kutrowski (11 listopada 1953 r. w Inowrocławiu, tor zamknięto), - Włodzimierz Wolak (2 października 1957 r. w Gorzowie Wlkp.), - Bolesław Puper (3 listopada 1957 r. w Gnieźnie), - Stanisław Różański (14 lipca 1958 r. w Rzeszowie), - Eugeniusz Nazimek (12 lipca 1959 w Rzeszowie), - Witold Świątkowski (3 września 1960 r. w Rybniku), - Bronisław Idzikowski (15 września 1961 r. w Częstochowie), - Leszek Zienkiewicz (25 października 1961 r. w Rzeszowie), - Stanisław Domaniecki (15 sierpnia 1962 r. w Gnieźnie), - Alfred Oleś (22 czerwca 1965 w Rybniku), - Tadeusz Tkaczyk (7 maja 1965 r. w Lublinie), - Andrzej Walicki (14 sierpnia 1967 r. w Pile), - Marian Rose (19 kwietnia 1970 r. w Rzeszowie), - Benedykt Błaszkiewicz (29 czerwca 1970 r. w Toruniu), -Jerzy Bildziukiewicz (29 sierpnia 1971 r. w Bydgoszczy), - Wiesław Kuźniar (24 czerwca 1972 r. w Rzeszowie), - Marek Czerny (26 września 1972 r. w Rzeszowie), - Janusz Lipertowicz (14 sierpnia 1973 r. w Toruniu), - Zbigniew Malinowski (7 kwietnia 1974 r. w Chorzowie), - Janusz Lament (7 sierpnia 1974 r. w Bydgoszczy), - Gerard Stach (13 października 1974 r. w Opolu), - Kazimierz Araszewicz (25 lipca 1976 r. w Częstochowie), - Marcin Rożak (8 czerwca 1977 r. w Tarnowie), - Kazimierz Fornal (5 czerwca 1978 r. w Rzeszowie), - Jerzy Kowalski (22 sierpnia 1978 r. w Lesznie), - Henryk Drozdek (27 września 1978 r. w Rzeszowie), - Ryszard Chrupek (5 maja 1979 r. w Tarnowie), - Jerzy Suffner (7 września 1979 r. w Ostrowie Wlkp.), - Bogdan Spławski (5 września 1981 r. w Zielonej Górze), - Grzegorz Smoliński (22 kwietnia 1987 r. w Poznaniu), - Wiesław Pawlak (13 sierpnia 1987 r. w Zielonej Górze), - Grzegorz Kowszewicz (3 września 1992 r. w Toruniu), - Andrzej Zarzecki (24 marca 1993 r. w Zielonej Górze), - Artur Pawlak (21 czerwca 1993 r. w Zielonej Górze), - Rif Saitgariejew (18 czerwca 1996 r. w Ostowie Wlkp.), - Jacek Maraszek (11 maja 1998 r. w Gdańsku), - Wojciech Kiełbasa (12 lipca 2001 r. w Krośnie), - Michal Matula (27 maja 2007 r. w Krośnie), - Arkadiusz Malinger (17 sierpnia 2011 r. w Gnieźnie), - Lee Richardson (13 maja 2012 r. we Wrocławiu). Lee Richardson Urodzony: 25 kwietnia 1979 r. w Hastings. Zmarł: 13 maja 2012 r. we Wrocławiu.