Zenon Plech to dla wielu komentatorów sportowych najwybitniejszy polski żużlowiec w historii. Choć nigdy nie zdobył złota podczas Indywidualnych Mistrzostw Świata, docenia się przede wszystkim jego umiejętności oraz ambicję w starciu z Anglikami, Duńczykami, Szwedami czy Australijczykami. Warto śledząc historię Plecha mieć na uwadze, że tę determinowały ograniczenia sprzętowe, które wynikały z finansowych możliwości i nie dawały dużych szans Polakowi w walce z zagranicznymi gwiazdami. Początki kariery i pierwsze sukcesy Zenon Plech poważną przygodę z żużlem rozpoczął w wieku 16 lat. Był wychowankiem Stali Gorzów Wielkopolski, w której zadebiutował w 1970 roku. Całkiem przypadkiem, bo jako młody chłopak sportem się nie interesował. Stal Gorzów w polskiej lidze rozdawała karty, a z braku pomysłu na lepsze spędzenie wolnego czasu wybrał się raz ze znajomymi na mecz. Na stadionie przypadkiem zauważył ogłoszenie o naborze do szkółki młodzieżowej. Plech, mając zaledwie 16 lat, postanowił się zgłosić. Minął zaledwie rok, a młody Zenon Plech podczas ligowego meczu Stali z Wybrzeżem uzyskał wymagany limit czasowy i żużlową licencję. Mając zaledwie 19 lat Plech został indywidualnym mistrzem Polski. Tytułem cieszył się w 1972 roku, a najlepsze chwile sportowej kariery miały dopiero nadejść. Rok później, w 1973 roku w Chorzowie, młody zawodnik Stali zdobywa brązowy medal IMŚ. Niepospolity talent 20-latka ukazuje się światu, a dowodem na niezwykłe umiejętności jest zdobyty niedługo po indywidualnym sukcesie drugi brązowy medal w Szwecji podczas MŚ par. Kolejne lata były mniej owocne - w następnych IMŚ Zenon Plech bez wysiłku przebijał się do finału, ale tam był kolejno szósty, czternasty i piąty. Dopiero rok 1974 to drugie wicemistrzostwo świata i srebrny medal dwa lata później na White City w Londynie. W międzyczasie Plech występował w brytyjskiej lidze żużlowej. To właśnie na Wyspach zyskał przydomek Golden Boy. W latach 1975-1976 oraz 1979-1981 był zawodnikiem "Jastrzębi" - Hackney Londyn. W sezonie 1982 bronił barw "Tygrysów". Zanim jednak ścigał się na torach w Sheffield, Plech w 1976 roku zakończył karierę w Stali Gorzów. Stal nie zgadzała się na jego starty w lidze angielskiej, dlatego Zenon Plech przeniósł się do Wybrzeża Gdańsk. Szczęśliwy transfer Plecha i największe osiągnięcia Zenon Plech na stadionie Gdańska zadebiutował w 1977 roku, zdobywając komplet 15 punktów. Choć drużynie Wybrzeża nie udało się zdobyć żadnego medali drużynowych mistrzostw Polski, to na mecze przychodziły tłumy. Znacznie lepiej Plech radził sobie w indywidualnych konkursach. W maju 1978 wygrał Zloty Kask. Kolejne sukcesy miały miejsce rok później, bo ze sportu na jakiś czas wykluczyło go wysiękowe zapalenie osierdzia. Możliwość startu na brytyjskich torach bardzo się opłaciła. Zenon Plech stał się niekwestionowanym liderem Hackney. Został indywidualnym wicemistrzem Londynu, a z londyńską drużyną sięgnął również po wicemistrzostwo najsilniejszej wówczas ligi w świecie. W 1979 roku w Chorzowie Plech święci swój największy sukces - srebro Indywidualnych Mistrzostw Świata. Kolejne niezwykłe osiągnięcia to trzecie miejsce na MŚ par w Danii, trzeci tytuł indywidualnego mistrza kraju oraz największy sukces Plecha w jeździe parami. W 1980 roku w światowym finale w Jugosławii zajął drugie miejsce. Kolejne lata kariery Zenona Plechy nie obfitowały w duże sukcesy. Ostatni medal na światowej imprezie to trzecie miejsce w parach w 1981 roku. W innych imprezach nie udawało mu się przebić do czołówki walczącej o medale. Zenon Plech zakończył karierę w 1987 roku. Na pożegnalny turniej przyjechały same światowe sławy, m.in. Duńczycy Knudsen, Pedersen i Jorgensen, Anglicy Morton, Tatum i Davis, Amerykanin Miller, Szwed Jonsson i czołówka krajowa. Niezwykła kariera sportowca to dla wielu dowód na to, że to najlepszy żużlowiec w historii polskiego speedwaya. Wszystko przez porywające wyścigi i 11 medali MŚ. Ten rekord pobił dopiero Tomasz Gollob. Zenon Plech nie pozwala synowi jeździć na motorze Zenon Plech po zakończeniu kariery próbował swoich sił jako trener Stali Gorzów, Wybrzeża Gdańsk czy Polonii Bydgoszcz. Był również komentatorem telewizyjnym, próbował swoich sił w lokalnej polityce, stając się radnym Miasta Gdańsk. Był ceniony przez znajomych, bo poza torem Plech był zawsze pomocny oraz otwarty dla ludzi. Ciepło wspomina go jego syn Krystian Plech - syn legendy żużla nie ma prawa jazdy kat. A, bo jego wyrobienie... odradzał mu ojciec: Wybitny żużlowiec w ostatnich latach swojego życia chorował na cukrzycę. Mimo to pozostawał związany z gdańskim żużlem. Zmarł 25 listopada 2020 roku. Odszedł w wieku 67 lat. Wcześniej został włączony do Galerii Sław Żużlowej Reprezentacji Polski. Z kolei w 2019 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.