Leszczyński klub zdobył 17. złoty medal DMP w historii. Unia jest pierwszą drużyną od 24 lat, która po raz trzeci z rzędu została mistrzem Polski. Poprzednio ta sztuka udała się Sparcie w latach 1993-1995. Podopieczni Piotra Barona zdominowali rozgrywki ligowe w tym roku. Obrońcy tytułu zakończyli sezon z zaledwie jedną porażką i jednym remisem oraz kompletem punktów bonusowych. Do drugiego spotkania finałowego miejscowi przystępowali w komfortowej sytuacji, bowiem w pierwszym starciu w stolicy Dolnego Śląska zwyciężyli 47:43. Wprawdzie wrocławianie przed rewanżem w Lesznie zapowiadali walkę do końca, to jednak leszczynianie od samego początku trzymali rękę na pulsie. Pojedynki zwykle były dość wyrównane i charakteryzowały się sporą dawką emocji. Tym razem napięcie spadło już po 10. wyścigu, kiedy to prowadzenie Unii wynosiło 20 punktów (40:20) i na wypełnionych do ostatniego miejsca trybunach stadionu im. Alfreda Smoczyka rozpoczęło się świętowanie. Już po pierwszej serii przewaga miejscowych wynosiła sześć "oczek", czyli 10 w dwumeczu. Od początku spotkania wysoką formą prezentował wicelider klasyfikacji Grand Prix Emil Sajfutdinow oraz Janusz Kołodziej, któremu z kolei zupełnie nie wiedzie się w indywidualnych mistrzostwach świata, lecz na polskich torach jest wyjątkowo skuteczny. W siódmy biegu Sajfutdinow przyjechał wprawdzie trzeci, ale trochę nieoczekiwanie wygrał Brady Kurtz, który za plecami pozostawił mocne punkty wrocławskiego zespołu - Maksyma Drabika i Macieja Janowskiego. Unia prowadziła wówczas 28:14 i losy mistrzostwa wydawały się być już przesądzone. Tym bardziej, że goście nie wygrali ani jednego wyścigu indywidualnie. Dopiero ósmy bieg po wygranej Drabika dał iskierkę nadziei Sparcie, ale riposta leszczynian była natychmiastowa. Sajfutdinow z Kurtzem wygrali podwójnie i to z dużą przewagą nad parą Max Fricke, Gleb Czugunow. Zwycięstwo w dwumeczu przypieczętowali Jarosław Hampel z Kołodziejem, którzy także zwyciężyli 5:1 wrocławski duet - Drabik, Janowski. Ostatnie pięć wyścigów mistrzowie Polski potraktowali bardzo poważnie, a goście najwyraźniej nie mogli doczekać się już końca spotkania. Tylko Drabik i Czugunow próbowali podjąć walkę, zawiedli pozostali liderzy Sparty Woffinden i Janowski. W ostatnim, finałowym starcie obaj menedżerowie postawili na młodzież. Wygrał Bartosz Smektała, przed Drabikiem, jedynym seniorem w stawce Fricke oraz Dominikiem Kuberą. Dla Smektały i Drabika był to ostatni start w ekstralidze w roli juniora.Rewanżowy mecz finałowy: Fogo Unia Leszno - Betard Sparta Wrocław 59:31 Pierwszy mecz zakończył się zwycięstwem Unii 47:43, która zdobyła złoty medal. Fogo Unia Leszno: Piotr Pawlicki 12 (1,3,2,3,3), Emil Sajfutdinow 10 (3,1,3,3), Janusz Kołodziej 10 (3,3,2,2), Bartosz Smektała 10 (3,2,2,3), Brady Kurtz 8 (1,3,2,2,0), Jarosław Hampel 5 (0,1,3,1), Dominik Kubera 4 (1,3,0,0). Betard Sparta Wrocław: Maksym Drabik 13 (2,2,3,1,3,2), Max Fricke 6 (2,1,1,1,1), Gleb Czugunow 5 (2,0,1,2), Tai Woffinden 3 (2,0,1,0), Maciej Janowski 2 (2,0,0,d), Jakub Jamróg 1 (0,1), Vaclav Milik 1 (1,0,0), Przemysław Liszka 0 (0,0). Najlepszy czas dnia uzyskał Janusz Kołodziej - 60,56 s - w trzecim wyścigu. Sędzia: Krzysztof Meyze (Wtelno). Widzów 17 000. Lista drużynowych mistrzów Polski: 1948: PKM Warszawa 1949: LKM Leszno 1950: Unia Leszno 1951: Unia Leszno 1952: Unia Leszno 1953: Unia Leszno 1954: Unia Leszno 1955: Gwardia Bydgoszcz 1956: Górnik Rybnik 1957: Górnik Rybnik 1958: Górnik Rybnik 1959: Włókniarz Częstochowa 1960: Stal Rzeszów 1961: Stal Rzeszów 1962: Górnik Rybnik 1963: Górnik Rybnik 1964: Górnik Rybnik 1965: ROW Rybnik 1966: ROW Rybnik 1967: ROW Rybnik 1968: ROW Rybnik 1969: Stal Gorzów 1970: ROW Rybnik 1971: Polonia Bydgoszcz 1972: ROW Rybnik 1973: Stal Gorzów 1974: Włókniarz Częstochowa 1975: Stal Gorzów 1976: Stal Gorzów 1977: Stal Gorzów 1978: Stal Gorzów 1979: Unia Leszno 1980: Unia Leszno 1981: Falubaz Zielona Góra 1982: Falubaz Zielona Góra 1983: Stal Gorzów 1984: tytuł odebrano Unii Leszno i ostatecznie nie przyznano 1985: Falubaz Zielona Góra 1986: Apator Toruń 1987: Unia Leszno 1988: Unia Leszno 1989: Unia Leszno 1990: Apator Toruń 1991: Morawski Zielona Góra 1992: Polonia Bydgoszcz 1993: Sparta Wrocław 1994: Sparta Wrocław 1995: Sparta Wrocław 1996: Włókniarz Częstochowa 1997: Polonia Bydgoszcz 1998: Polonia Bydgoszcz 1999: Polonia Piła 2000: Polonia Bydgoszcz 2001: Apator Toruń 2002: Point S Polonia Bydgoszcz 2003: Top Secret Włókniarz Częstochowa 2004: Unia Tarnów 2005: Unia Tarnów 2006: Atlas Wrocław 2007: Unia Leszno 2008: Unibax Toruń 2009: Falubaz Zielona Góra 2010: Unia Leszno 2011: Stelmet Falubaz Zielona Góra 2012: Azoty Tauron Tarnów 2013: Stelmet Falubaz Zielona Góra 2014: Stal Gorzów 2015: Unia Leszno 2016: Stal Gorzów 2017: Unia Leszno 2018: Unia Leszno 2019: Unia Leszno