PAP: "Wygrać w paszczy lwa w Holandii ... Bezcenne" - taki wpis zamieścił pan na portalu społecznościowym zaraz po wygranej. Ten sukces smakuje dużo lepiej niż w Niemczech? Jan Szymański: 0 Obydwa cieszą niesłychanie, bo przecież do tego sezonu moim najlepszym miejscem na tym dystansie było siódme. Ale oczywiście Holandia jest mekką łyżwiarstwa szybkiego, a zwycięstwo tutaj można porównać do wygranego meczu piłkarskiego z Niemcami lub Hiszpanią na ich boiskach. Wygrałem w paszczy lwa! Holenderscy kibice potrafili docenić zwycięstwo rywala ich ulubieńców? - Holendrzy są specyficznym narodem, radują się także, kiedy triumfuje zawodnik z innego kraju. Po prostu znają się na tym sporcie i potrafią docenić trud włożony w przygotowania. Podczas igrzysk w Soczi byli wręcz znudzeni kolejnymi wygranymi swoich rodaków, chociaż czuli wielki niedosyt po wyścigu na 1500 m, w którym Koen Verweij przegrał ze Zbyszkiem Bródką. W sobotę gospodarze zdominowali w Heerenveen rywalizację na 5000 m, dziś lepsi byliśmy my, Polacy. Z dnia na dzień coraz mocniejsi są Konrad Niedźwiedzki i Bródka. Ale holenderscy fani wiedzą także, że takie porażki będą pozytywnie motywować ich ulubieńców. Startował pan w przedostatniej parze z Kanadyjczykiem Dennym Morrisonem, byłym mistrzem świata na 1500 m. To był dobry znak? - Tak, cieszyłem się z rywalizacji z Morrisonem. To były rekordzista globu, który zdecydowanie szybciej ode mnie "otwiera" bieg. Zawsze na początku dystansu ma znakomite czasy, co "ciągnie" też zawodnika jadącego z nim. Udało mi się go złapać już na 300 metrów, a dodatkowo kończyłem na korzystnym małym wirażu. Czułem, że jest szansa na dobry rezultat. Chciałem poprawić się o pół sekundy w porównaniu do Berlina, a tymczasem "urwałem" prawie sekundę, osiągając 1.45,92. Na okrążenie przed końcem startujący w ostatniej dwójce Holender Kjeld Nuis wyprzedzał pana aż o 0,7 s. Wydawało się, że nie straci prowadzenia. - Kiedy swój bieg kończył Nuis, zapytałem trenera (Wiesława Kmiecika - PAP), jaki miałem czas ostatniej rundy. W odpowiedzi usłyszałem 28,0 i wtedy byłem pewny, że wygram. Holenderski zawodnik słabiej biega ostatnie okrążenia. Tym razem miał 29,4. Po wygranej w Berlinie mierzył pan w podium czy po cichu znów liczył na pierwszą lokatę? - Byłbym zadowolony z każdej pozycji w "trójce", a nawet z tych między cztery a sześć. Konkurencja jest bardzo wyrównana. Mnie znów wyszedł super bieg. Od poniedziałku trochę odpoczynku czy powrót do ciężkich treningów? - Wyjeżdżam na akademickie mistrzostwa świata do Kazachstanu. Na miejscu zdecydujemy, na których dystansach pojadę, ale zapewne na 1000 i 1500 m. Już się cieszę na samą myśl o starcie na legendarnym torze w Ałmatach. Tam rzadko odbywają się zawody, a ja do tej pory nie miałem okazji startować w tym mieście. Obiekt położony jest na wysokości ok. 1700 metrów n.p.m., między górami i robi niesamowite wrażenie. Do Polski wracam tuż przed Bożym Narodzeniem, a pod koniec roku jeszcze mistrzostwa kraju. Niebawem czas na prezenty świąteczne. Jakie nagrody otrzymał pan od federacji światowej za wygrane w PŚ? - Premia wynosi 1500 dolarów. Niestety nasz związek nie przewiduje bonusów za takie sukcesy. Być może pojawią się nowi sponsorzy i będziemy dostawać premie za takie osiągnięcia. A ja swoje zarobione pieniądze inwestuję w sprzęt. Wygrana w Berlinie sprawiła, że zwrócił mi się wydatek na kupno kamieni do ostrzenia, a teraz postanowiłem nabyć nowe koła do roweru, którego często używam podczas przygotowań do sezonu. Rozmawiał: Radosław Gielo