Nikt inny w Open Erze nie wygrał jednego turnieju wielkoszlemowego 10 razy. W całej historii wyprzedza Hiszpana tylko Australijka Margaret Court, która w Australian Open zwyciężyła 11 razy. Wawrinka ma skromniejszy dorobek - wygrał trzy takie turnieje, w tym French Open 2015. Może jednak pochwalić się stuprocentową skutecznością - do niedzieli za każdym razem gdy docierał do wielkoszlemowego finału, to kończył się on jego sukcesem. Zawodnik z Lozanny wszystkie trzy triumfy zanotował właśnie w ciągu ostatnich trzech lat. To nie jedyna "La decima" Nadala w tym sezonie na kortach ziemnych. Dziesięciokrotnie cieszył się też ze zwycięstwa w turniejach ATP w Monte Carlo i Barcelonie. Obaj tenisiści spisywali się w Paryżu bardzo dobrze. Nadal nie stracił nawet seta, a Wawrinka tylko dwa i to w półfinałowym boju z liderem klasyfikacji ATP - Brytyjczykiem Andym Murrayem. To 15. wielkoszlemowy triumf Hiszpana i 16. zwycięstwo w 19. meczu ze Szwajcarem. Nadal awansuje na pozycję wicelidera klasyfikacji ATP, a Wawrinka będzie trzeci. W pierwszym secie Nadal przełamał serwis rywala w szóstym gemie i objął prowadzenie 4:2. Po chwili pewnie wykorzystał atut swojego podania, a w kolejnym gemie zaliczył drugie przełamanie i wygrał partię 6:2. W drugim secie Hiszpan prowadził 3:0, a potem 5:2. Wawrinka obronił się serwując, ale popełniał sporo błędów i już po chwili przegrał drugą partię 3:6. W decydującym secie już na początku został przełamany, a jedynego gema wygrał przy własnym podaniu, zmniejszając straty na 1:2. Kolejne dwa gemy były bardzo zacięte, lecz szóstego Nadal wygrał bez straty punktu, a po chwili przypieczętował sukces po raz kolejny przełamując serwis rywala. Po ostatniej akcji, gdy Szwajcar posłał piłkę w siatkę, Nadal padł na kort. Później, czekając na oficjalną dekorację, popłakał się ze wzruszenia. Trofeum wręczył mu Australijczyk Roy Emerson, dwukrotny triumfator French Open, a Hiszpan przytulił puchar z czułością. Zwyczajowo zwycięzcy French Open otrzymują na pamiątkę mały puchar, ale ze względu na 10. zwycięstwo Nadal dostał replikę Pucharu Muszkieterów. Podczas uroczystości towarzyszył mu stryj Toni, który jest jego trenerem od najmłodszych lat, a po obecnym sezonie ma przestać jeździć z nim na turnieje. Na trybunach w niedzielę zasiadło wiele znanych osobistości - m.in. były król Hiszpanii Juan Carlos, koszykarz Pau Gasol i aktorka Nicole Kidman. Oni oraz reszta widzów obejrzeli kolejny popis zawodnika z Majorki. Po meczu powiedzieli: Rafael Nadal: - To niesamowite zwycięstwo. Ten 10. triumf jest bardzo wyjątkowy. Bardzo dziękuję. Jestem rozemocjonowany. Nie sposób opisać moje emocje. Daję z siebie wszystko w każdej imprezie, ale nerwy i adrenalina, które czuję podczas gry na tym korcie, jest nie do porównania z czymkolwiek innym. Trudno mi w ogóle mówić, a jedyna rzecz, która przychodzi mi do głowy to dziękuję. Dziękuję wszystkim osobom związanym z tym turniejem za wszystko. Zawsze będziecie w moim sercu. - Podziękowania należą się mojemu stryjowi. Był przy mnie odkąd skończyłem trzy lata. Pracowaliśmy bardzo dużo i bez niego nie miałbym teraz tych 10 pucharów. - Stan, ostatnie kilka lat było niesamowitych w twoim wykonaniu. Przepraszam za dziś, ale masz za sobą niesamowite dwa tygodnie. Wawrinka: - Nie ma co komentować dzisiejszego meczu. Rafa, byłeś zbyt dobry. To, czego dokonałeś w tenisie, jest niewiarygodne. Zawsze zaszczytem jest grać przeciwko tobie. Po raz drugi spotkaliśmy się w finale Wielkiego Szlema. Gratuluję ci takiej kariery. - Fizycznie czułem się dziś dobrze, odzyskałem siły po meczu z Andym Murrayem (w półfinale Szwajcar rozegrał pięć setów i spędził na korcie 4,5 godziny - red). Wszystkie zaczyna się w głowie. Gdy grasz z takim rywalem, to jeśli pojawi się wahanie, to ma to wpływ na nogi i to się właśnie dziś stało. Nawet jeśli przytrafi ci się pół sekundy zawahania, to wiesz, że jest już za późno. Dlatego właśnie Rafa i Roger Federer są tak mocni. Nawet jeśli wiedziałem, co chcę zagrać, to zawsze pojawiało się małe zawahanie. Za takie małe wątpliwości w spotkaniach przeciwko wspaniałym zawodnikom płaci się srogo. By z nimi rywalizować na równi, to trzeba przystąpić do meczu bez takich myśli. Przed finałem byłem bardzo zdenerwowany, ale w trakcie pojedynku wyzbyłem się tego. To był Rafa, jakiego oczekiwałem i jakiego wszyscy widzieliśmy od początku roku. Jest w niesamowitej formie, gra bardzo dobrze i agresywnie. Prezentuje niesamowity poziom. To wszystko, co można o nim powiedzieć. Toni Nadal (stryj i trener Rafaela Nadala od początku kariery): - To zwycięstwo ma wyjątkowy smak, bo ostatnimi czasy wiele osób twierdziło, że Rafa jest już skończony i już nigdy nic nie wygra. Po części to rozumiem, ale okazało się, że za sprawą wysiłku i poświęcenia można powrócić i osiągać wielkie rzeczy. Ma się satysfakcję, gdy wraca się po wielu problemach zdrowotnych w ostatnich latach. Kluczowe przy zwycięstwie były mentalność i chęć bycia w tym miejscu. Rafa gra teraz bardzo dobry tenis, poprawił się nawet technicznie. Ten sukces stawia go w świecie tenisa w miejscu, w którym już był - bardzo wysoko. Teraz to swego rodzaju małe potwierdzenie. Finał Rafael Nadal (Hiszpania, 4) - Stan Wawrinka (Szwajcaria, 3) 6:2, 6:3, 6:1 Zwycięzcy Roland Garros (do 1924 roku startowali tylko tenisiści francuscy): 1891 Henry Briggs (Francja) 1892 Jean Schopfer (Francja) 1893 Luc Riboulet (Francja) 1894 Andre Vacherot (Francja) 1895 Andre Vacherot (Francja) 1896 Andre Vacherot (Francja) 1897 Paul Ayme (Francja) 1898 Paul Ayme (Francja) 1899 Paul Ayme (Francja) 1900 Paul Ayme (Francja) 1901 Andre Vacherot (Francja) 1902 Andre Vacherot (Francja) 1903 Max Decugis (Francja) 1904 Max Decugis (Francja) 1905 Maurice Germot (Francja) 1906 Maurice Germot (Francja) 1907 Max Decugis (Francja) 1908 Max Decugis (Francja) 1909 Max Decugis (Francja) 1910 Maurice Germot (Francja) 1911 Andre Gobert (Francja) 1912 Max Decugis (Francja) 1913 Max Decugis (Francja) 1914 Max Decugis (Francja) 1915-20 nie rozgrywano 1920 Andre Gobert (Francja) 1921 Jean Samazeuilh (Francja) 1922 Henri Cochet (Francja) 1923 Francois Blanchy (Francja) 1924 Jean Borotra (Francja) 1925 Rene Lacoste (Francja) 1926 Henri Cochet (Francja) 1927 Rene Lacoste (Francja) 1928 Henri Cochet (Francja) 1929 Rene Lacoste (Francja) 1930 Henri Cochet (Francja) 1931 Jean Borotra (Francja) 1932 Henri Cochet (Francja) 1933 John Crawford (Australia) 1934 Gottfried von Cramm (Niemcy) 1935 Fred Perry (W. Brytania) 1936 Gottfried von Cramm (Niemcy) 1937 Henner Henkel (Niemcy) 1938 Donald Budge (USA) 1939 William McNeill (USA) 1940-45 nie rozgrywano 1946 Marcel Bernard (Francja) 1947 Jozsef Asboth (Węgry) 1948 Frank Parker (USA) 1949 Frank Parker (USA) 1950 Budge Patty (USA) 1951 Jaroslav Drobny (Czechosłowacja) 1952 Jaroslav Drobny (Czechosłowacja) 1953 Ken Rosewall (Australia) 1954 Tony Trabert (USA) 1955 Tony Trabert (USA) 1956 Lewis Hoad (Australia) 1957 Sven Davidson (USA) 1958 Mervyn Rose (Australia) 1959 Nicola Pietrangeli (Włochy) 1960 Nicola Pietrangeli (Włochy) 1961 Manuel Santana (Hiszpania) 1962 Rod Laver (Australia) 1963 Roy Emerson (Australia) 1964 Manuel Santana (Hiszpania) 1965 Fred Stolle (Australia) 1966 Tony Roche (Australia) 1967 Roy Emerson (Australia) 1968 Ken Rosewall (Australia) 1969 Rod Laver (Australia) 1970 Jan Kodes (Czechosłowacja) 1971 Jan Kodes (Czechosłowacja) 1972 Andres Gimeno (Hiszpania) 1973 Ilie Nastase (Rumunia) 1974 Bjoern Borg (Szwecja) 1975 Bjoern Borg (Szwecja) 1976 Adriano Panatta (Włochy) 1977 Guillermo Vilas (Argentyna) 1978 Bjoern Borg (Szwecja) 1979 Bjoern Borg (Szwecja) 1980 Bjoern Borg (Szwecja) 1981 Bjoern Borg (Szwecja) 1982 Mats Wilander (Szwecja) 1983 Yannick Noah (Francja) 1984 Ivan Lendl (Czechosłowacja) 1985 Mats Wilander (Szwecja) 1986 Ivan Lendl (Czechosłowacja) 1987 Ivan Lendl (Czechosłowacja) 1988 Mats Wilander (Szwecja) 1989 Michael Chang (USA) 1990 Andres Gomez (Ekwador) 1991 Jim Courier (USA) 1992 Jim Courier (USA) 1993 Sergi Bruguera (Hiszpania) 1994 Sergi Bruguera (Hiszpania) 1995 Thomas Muster (Austria) 1996 Jewgienij Kafielnikow (Rosja) 1997 Gustavo Kuerten (Brazylia) 1998 Carlos Moya (Hiszpania) 1999 Andre Agassi (USA) 2000 Gustavo Kuerten (Brazylia) 2001 Gustavo Kuerten (Brazylia) 2002 Albert Costa (Hiszpania) 2003 Juan Carlos Ferrero (Hiszpania) 2004 Gaston Gaudio (Argentyna) 2005 Rafael Nadal (Hiszpania) 2006 Rafael Nadal (Hiszpania) 2007 Rafael Nadal (Hiszpania) 2008 Rafael Nadal (Hiszpania) 2009 Roger Federer (Szwajcaria) 2010 Rafael Nadal (Hiszpania) 2011 Rafael Nadal (Hiszpania) 2012 Rafael Nadal (Hiszpania) 2013 Rafael Nadal (Hiszpania) 2014 Rafael Nadal (Hiszpania) 2015 Stan Wawrinka (Szwajcaria) 2016 Novak Djokovic (Serbia) 2017 Rafael Nadal (Hiszpania) Wielokrotni triumfatorzy: 10 - Rafael Nadal 2005-08, 2010-14, 2017 6 - Bjoern Borg 1974-75, 1978-81 5 - Henri Cochet 1922, 1926, 1928, 1930, 1932 - Max Decugis 1903-04, 1907-09 - Andre Vacherot 1894-96, 1901-02 4 - Paul Ayme 1897-99, 1900 3 - Gustavo Kuerten 1997, 2000-01 - Ivan Lendl 1984, 1986-87 - Mats Wilander 1982, 1985, 1988 - Rene Lacoste 1925, 1927, 1929 - Max Decugis 1912-14 - Maurice Germot 1905-06, 1910 2 - Sergi Bruguera 1993-94 - Jim Courier 1991-92 - Jan Kodes 1970-71 - Nicola Pietrangeli 1959-60 - Rod Laver 1962, 1969 - Manuel Santana 1961, 1964 - Ken Rosewall 1953, 1968 - Roy Emerson 1963, 1967 - Tony Trabert 1954-55 - Jaroslav Drobny 1951-52 - Frank Parker 1948-49 - Gottfried von Cramm 1934, 1936 - Jean Borotra 1924, 1931 - Andre Gobert 1911, 1920