Hokej. PHL. Jakub Michałowski: Gdy zrzucamy rękawice przed bójką, to nie ma strachu

Pod koniec stycznia, w hitowym starciu Polskiej Hokej Ligi, doszło do starcia lidera z wiceliderem, ekipy JKH GKS-u Jastrzębia i GKS-u Tychy. Na lodzie lepsi byli tyszanie, którzy wygrali 7-3. W samej końcówce doszło do rzadkiego, jak na polskie lodowiska wydarzenia. Chodziło o bójkę na pięści pomiędzy Jakubem Michałowskim (JKH) i Jeanem Dupuy (GKS Tychy).

- To był ostry mecz, ale to się zaczęło już na sparingu z Tychami, były jakieś przepychanki. To wyszło samo z siebie. Jak staje naprzeciwko kogoś i zrzucamy rękawice, to nie ma strachu. Myślisz tylko jak go pokonać, gdzie uderzyć i jak - powiedział Jakub Michałowski, o bójce, która wyglądała jak najlepsze tego typu starcia z NHL.

Dupuy i Michałowski starli się, nie po raz pierwszy w tym spotkaniu, przy jednej z band. Kanadyjczyk pchnął Polaka kijem, prowokując do podjęcia dalszych działań. 22-letni reprezentant Polski postanowił odpowiedzieć zdecydowanie. Zrzucił rękawice, co w świecie hokeja jest jasnym gestem, sugerującym chęć stoczenia walki na pięści. Dupuy odpowiedział tym samym, gra została zastopowana przez sędziów, wszyscy patrzyli na zwaśnionych hokeistów.

- Przed meczem nie myślę o tym, żeby kogoś uderzyć. Nie zakładam, że będę się bił. Ale jak grasz są emocje, adrenalina, chcesz wygrać i nakręcasz się w trakcie meczu. Zdarzają się "polowania" ciałem na danego hokeistę. Na technicznych zawodników czasami tak trzeba. Przed meczem nie możesz dopuszczać do siebie żadnej myśli o strachu - stwierdził Michałowski, który jest przez ekspertów wymieniany, jako jeden z graczy, którzy na stałe zadomowią się w seniorskiej reprezentacji Polski.

Rywal polskiego defensora, Jean Dupuy, to zawodnik dużo bardziej doświadczony. Od walk na pięści i agresywnej gry nigdy nie stronił. Na polskich lodowiskach pojawił się dopiero w sezonie 2020/21, ale wcześniej grał między innymi na zapleczu NHL, w rozgrywkach AHL. Wystąpił tam w 137. meczach, notując 117 minut karnych. W ligach AHL i OHL stoczył łącznie 20 pięściarskich pojedynków. Jeden w ramach towarzyskich spotkań przed sezonem NHL (w barwach Buffalo Sabres, przeciwko Richardowi Clune z Toronto Maple Leafs).

- Kanadyjczycy więcej na temat uczyli się, u nas zbytnio nie ćwiczy się jak trzymać za koszulkę, czy zachowywać się w trakcie bójki. Świat hokejowy odchodzi od lodowiskowych bójek, są różne sytuacje, pozwy. To jest widowiskowe, ktoś staje do pojedynku sam z siebie. Nie wiem, dlaczego tak restrykcyjnie miano by karać za bójki - opowiadał Michałowski, porównując styl gry amerykański z europejskim.

Michałowski także rozwinął swoją grę ciałem, w agresywnym odbiorze i w walce z rosłymi przeciwnikami. W polskiej ekstralidze występuje od sezonu 2015, ale w obecnym sezonie gra wyjątkowo bezkompromisowo. W 24. spotkaniach na jego koncie jest już 47 minut karnych. Oprócz tego ma w dorobku dwie asysty.

- Lubię grać twardo, ale zależy to od meczu. Jak wygrywamy już 8-0, to nie myślę o tym, żeby przeciwników rozbijać, tylko żeby jeszcze otworzyć grę. Czwarta piątka, w której najczęściej występuje, ma taką robotę, trzeba zmęczyć przeciwnika, dobijać ich do band i grać agresywnie - mówi o taktycznych założeniach i wymaganiach, jakie są przed nim stawiane. Michałowskiego w klubie prowadzi trener Robert Kalaber, który funkcję tę łączy z byciem selekcjonerem reprezentacji Polski.

Bokserskie predyspozycje i zapędy Jakub Michałowski mógł odziedziczyć po ojcu. Po przybranej przez niego technicznie nienagannej bokserskiej postawie w walce z Dupuy widać, że miał do czynienia z sportami walki. Jego tata, Krzysztof Michałowski, był reprezentantem Polski, czołowym w kraju pięściarzem wagi półciężkiej. "Kuraś" brał udział w mistrzostwach Europy, świata, a także w igrzyskach olimpijskich.

- Tata mi coś pokazywał, czasem tarczowaliśmy, przez jakiś czas chodziłem na boks. O wiele ciężej bić się na lodzie, niż poza nim. Za walki w trakcie zawodów są kary, także zawieszenia. Byłem przekonany, że za bójkę z Dupuy także będę musiał odpokutować. Coś się jednak zmieniło w przepisach, w szatni dowiedziałem się, że zawieszenia nie będzie - mówi Michałowski, którego atutem w takich starciach jest wzrost (190 centymetrów).

O swojej karierze obrońca JKH, a także ekip Kadry PZHL, czy wcześniej SMS-u, mówi z rozwagą i pokorą - Kiedyś do U20 byłem zawodnikiem bardziej ofensywnym, grałem w przewagach. W PHL wśród seniorów są od tego starsi, bardziej doświadczeni zawodnicy, staram się podać i w jakiś sposób pomóc - opowiada.

Michałowski miał swój udział w jednym z największych sukcesów hokejowej reprezentacji Polski - awansem do finałowej rundy kwalifikacji olimpijskich, uzyskanym w Kazachstanie (uzyskał tam w trzech meczach jedną asystę). Na pozycji obrońców w polskiej lidze i reprezentacji nie ma wielkiej konkurencji. - Po chłopakach w moim wieku czy młodszych, widzę po prostu, że nie ma ich dużo - dodał.

- Marzy mi się gra za granicą. Zostałem sam w Polsce, mama z siostrami siedzą w Anglii, nic mnie tu nie trzyma. Żeby się rozwijać zawodowo muszę tego spróbować. Kuba Wanacki na przykład spróbował we Francji, a Patryk Wronka w Anglii. Fajnie, że spróbowali, życie hokeisty to nie jest gra do 60 lat - stwierdził autor czterech bramek w PHL.

W wciąż trwającym sezonie 2020/21 w Polskiej Hokej Lidze odbyły się cztery klasyczne bójki. Dupuy brał udział w dwóch z nich, z Michałowskim, a także z Richardem Najezchlebem z Comarch Cracovii. Michałowskiemu bicie się nie sprawie szczególnej radości, ale nie wyobraża sobie, by było to w hokeju zakazane - To jest element tej gry, dużo osób kojarzy hokej z "bitkami", dla mnie nie do pomyślenia jest ich całkowite wyeliminowanie. Hokej bez tego to nie to samo - zakończył.

*Rozmowa ukazała się na stronie nhlw.pl