Olgierd Kwiatkowski, Interia: Czy z racji swych korzeni i ojca Polaka, czuje się pan przywiązany do Polski? Peter Schmeichel, były piłkarz reprezentacji Danii i Manchesteru United: - Oczywiście. Nie jest tajemnicą, że mój ojciec, który - niestety - zmarł w maju, był Polakiem. Kiedy taka sytuacja ma miejsce, kiedy odchodzi tak bliska osoba wzrasta poczucie przywiązania do tego, co było dla niej ważne. Wracam do dawnych chwil, kiedy tata żył, kiedy mówił o kraju, z którego się wywodził. Ten związek z Polską jest dziś dla mnie ważny. Pana tata opuścił jednak Polskę, można nawet powiedzieć, że uciekł z niej. Jakie żywił do niej uczucia? - Mieszane. Na początku ojciec prawie nigdy nie mówił o Polsce, nie wspominał swojego rodzinnego kraju. Chciał zapomnieć. Z czasem jednak, kiedy Polska się zmieniała, czyli po transformacji, poczuł silniejszy związek. Zabrałem swojego ojca do Polski, kiedy byłem ambasadorem Ligi Mistrzów, wzruszył się, wracał do wspomnień, czuł związek z krajem, który opuścił. Ja też inaczej zacząłem patrzeć na Polskę, bo - przyznaję - nie była częścią mojego życia, kiedy byłem młody. Dlaczego wcześniej kraj pana ojca nie był istotny w pana życiu? - Mój tata wyjechał z Polski, bo nie chciał robić tego, co mu kazano. Był artystą, muzykiem. W Danii szybko nauczył się mówić po duńsku, założył rodzinę, szybko pojawiła się trójka dzieci. W nowym kraju musiał stanąć na nogi. Nie miał czasu dla nas, dla rodziny. Koncertował. Pracował nocami, w dzień odsypiał. Nie było czasu na rozmowy przy kolacji tak jak to jest w rodzinie. Nie mówił o Polsce, nie nauczył nas mówić po polsku. Ja dziś tego nawet żałuję, że nie znam polskich słów. Kiedy jest się starszym, zadaje się sobie pytania. Dlaczego tu jestem? Skąd się wywodzę? Tak jest teraz ze mną. Zna pan polskich piłkarzy, z pewnością tych, którzy grają lub grali w Premier League. Przed meczami reprezentacji mamy w Polsce dylemat, kto powinien być numerem 1 w bramce - Łukasz Fabiański czy Wojciech Szczęsny? - Nie mam zdania. Jeżeli musisz wybrać bramkarza do reprezentacji, wybierasz tego, który bardziej pasuje do drużyny. Wszystko zależy od stylu gry. Trzeba też założyć, jaki rodzaj meczu rozgrywa drużyna. Można mieć bramkarza, który świetne spisuje się na linii, ma genialne parady, ale akurat na najbliższego przeciwnika bardziej możemy potrzebować takiego, który lepiej gra nogami. Nie wchodzę więc w takie dyskusję. Trzymam się z także daleka od opinii, kto jest najlepszym bramkarzem na świecie. Drużyna jest tak dobra jak bramkarz, a bramkarz tak dobry jak drużyna. I Fabiański, i Szczęsny na pewno reprezentują ten sam bardzo wysoki poziom. Czy to duża strata dla Premier League, że nie gra w niej Wojciech Szczęsny? - Miał okazję w niej trochę pograć. Stał się dzięki temu dużo lepszym bramkarzem. Może właśnie dlatego jest dziś w Juventusie? Wyjechał, gdy był młody, niedoświadczony, często krytykowała go prasa nawet wtedy kiedy nie mógł dobrze interweniować. Podjął dobrą decyzję. Dziś ma kontrakt w Juventusie Turyn. Jest tam bramkarzem równym Gianluigiemu Buffonowi. A to wspaniała rekomendacja.