Przez całą karierę był związany z Penarolem, w którego barwach w latach 1957-71 rozegrał 574 mecze, co do dziś pozostaje klubowym rekordem. Grał na pozycji pomocnika, później obrońcy. Ze stołecznym klubem zdobył 15 trofeów - to także klubowy rekord - m.in. dziewięć tytułów mistrza kraju, trzy razy Copa Libertadores (1960, 1961, 1966) oraz dwukrotnie Puchar Interkontynentalny (1961, 1966). W reprezentacji Urugwaju wystąpił w 50 meczach, m.in. w finałach mistrzostw świata w Chile (1962) i w Anglii (1966). Po zakończeniu kariery pracował jako trener. Jego nazwiskiem zostało nazwane centrum treningowe Penarolu.