Jak powiedział łódzki radny Rafał Markwant nazwanie jednej z ulic imieniem wybitnego napastnika było inicjatywą kibiców Widzewa, w którym Smolarek występował w latach 1979-1986. - Pomysł został zaakceptowany przez wszystkich radnych. Panu Włodzimierzowi to się po prostu należało i cieszymy się, że w ten sposób został uhonorowany w Łodzi. To wybitna i zasłużona postać dla Widzewa i całego polskiego futbolu - podkreślił radny, który prezentował projekt uchwały podczas sesji Rady Miasta. W jej uzasadnieniu napisano m.in., że Smolarek "był ceniony przez wszystkie pokolenia kibiców za światowej klasy umiejętności piłkarskie, ale również za niezwykłą zadziorność, waleczność, bojowość, ambicję i grę do ostatniego gwizdka". Legendarny napastnik został patronem nowej ulicy, która powstała podczas zakończonej w lutym budowy stadionu miejskiego dla Widzewa i biegnie od ul. Tunelowej do ul. Widzewskiej. - Na tej ulicy będą zatrzymywać się m.in. zorganizowane grupy kibiców gości przyjeżdżający na mecze Widzewa - tłumaczył Markwant. Dodał, że nie zmieni się adres stadionu, który nadal będzie mieścił się przy al. Piłsudskiego 138. Jak zaznaczył radny, to kolejna inicjatywa kibiców Widzewa upamiętniająca najwybitniejsze postacie związane z klubem. Wkrótce mają rozpocząć się prace koncepcyjne związane z budową pomnika zasłużonego prezesa klubu Ludwika Sobolewskiego. Ma on stanąć w okolicach nowego stadionu od strony al. Piłsudskiego. To projekt, który zwyciężył w ubiegłorocznym głosowaniu budżetu obywatelskiego. Wcześniej imieniem Smolarka nazwano m.in. kompleks sportowy w Aleksandrowie Łódzkim. W tym mieście piłkarz urodził się i zaczynał swoją karierę. Szefowie Widzewa postanowili zaś uhonorować legendarnego zawodnika, zastrzegając jego numer 11. Włodzimierz Smolarek uważany jest za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii Widzewa, jak również całej polskiej piłki nożnej. Dla łódzkiej drużyny strzelił 61 goli oraz wywalczył z nią dwa tytuły mistrza kraju (1981, 1982) oraz Puchar Polski (1985). W 1983 roku awansował z Widzewem do półfinału Pucharu Europy. W reprezentacji Polski wystąpił w 60 spotkaniach, w których zdobył 13 bramek. Z kadrą wywalczył trzecie miejsce w MŚ w Hiszpanii w 1982 roku. Występował również w niemieckim Eintrachcie Frankfurt oraz holenderskich klubach Feyenoordzie Rotterdam i FC Utrecht. Zmarł 7 marca 2012 r. w Aleksandrowie Łódzkim w wieku 54 lat. Został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia sportowe i działalność na rzecz rozwoju sportu i kultury fizycznej.