W tym roku rozgrywki grupowe African Champions League zostały rozbudowane. Zamiast, jak wcześniej dwóch grup, zespoły rywalizują w czterech. W weekend finisz grupowych starać. Walka toczy się o pięć miejsc, bo już wcześniej awans do czołowej ósemki zapewniły sobie dwa tunezyjskie kluby - Etoile du Sahel i Esperance Tunis, a także obrońca tytułu sprzed roku Mamelodi Sundowns z RPA. W tych najważniejszych klubowych rozgrywkach w Afryce dwa razy triumfował polski trener. Chodzi o urodzonego we Lwowie Stefana Żywotkę. Ten mieszkający od lat w Szczecinie szkoleniowiec, pod koniec 1977 roku otrzymał zgodzę od władz na wyjazd za granicę. Były trener Arkonii, Pogoni, Warty Poznań czy Arki miał jechać do pracy w Kuwejcie razem z Kazimierzem Górskim, ale ostatecznie wylądował w Algierii, w klubie o nazwie JS Tizi Ouzou (klub zmienił potem nazwę na JS Kabylie). Umowa została podpisana na dwa lata, tymczasem Polak pracował tam przez 14 sezonów! Pracowałyby pewnie dłużej, ale w kraju wybuchła wojna domowa i musiał się stamtąd ewakuować. W tym czasie, z prowadzonym przez siebie zespołem, siedem razy zdobył mistrzostwo kraju. Na czternaście mistrzowskich trofeów JS Kabylie, najbardziej utytułowanego zresztą algierskiego klubu, połowa jest dziełem trenera Żywotki. Co ważniejsze, prowadzona przez Polaka jedenastka dwa razy triumfowała też w klubowych rozgrywkach kontynentu. W 1981 roku klub Berberów pokonał w finale afrykańskiego Pucharu Mistrzów Krajowych zairski AS Vita Club z Kinszasy, a dziewięć lat później zambijski Nkana Red Devils. - Oprócz tych siedmiu tytułów mistrzowskich i dwóch tytułów klubowego mistrza Afryki, trzeba też dodać zdobycie Superpucharu kontynentu. Piłkarze, których wtedy prowadziłem, do dziś o tym pamiętają. Dwóch z nich dzwoniło ostatnio do mnie i wspominało tamte piękne czasy. Nic dziwnego, że tak jest, bo po moim wyjeździe, szlag wszystko trafił. Byłem tam później w roli gościa. Zamiast siłowni, którą sam zresztą składałem, kiedy zaczynałem tam pracę, to była dodatkowa szatnia. Nie ma już teraz takich wyników, jak wcześniej, kiedy tam pracowałem - mówi Interii będący nadal w znakomitej formie 97-letni szkoleniowiec. Dodajmy, że kilka miesięcy temu Algierczycy chcieli, żeby przyjechał do ich kraju ponownie do pracy. - Chodziło o przygotowanie trenera zespołu, to był mój były zawodnik, którego prowadziłem, a który teraz jest szkoleniowcem. Chciał poznać system, którym sam tam wdrażałem, tak, żeby sobie potem pracę ułożyć - wyjaśnia pan Stefan. Z racji wieku nie zdecydował się jednak na daleki wyjazd. O polskim trenerze pamiętają nie tylko jego byli zawodnicy. Algierski dziennikarz dużej francuskiej telewizji France 24 Larbi Cherif Abderrazak kręci właśnie film o JS Kabylie, gdzie sporo miejsca poświęcone będzie trenerowi Żywotce. Niedawno spotkał się z nim w Szczecinie, na stadionie Pogoni, dziennikarz France 24 Gulliver Cragg. Dokumentalny film ma być gotowy jeszcze w tym roku, a producenci na jego premierę chcą zaprosić i sprowadzić 97-letniego trenera z Polski! Michał Zichlarz Lista zwycięzców Pucharu Mistrzów Afryki: 1964 - Oryx Douala (Kamerun), 1966 - Stade Abidjan (Wybrzeże Kości Słoniowej), 1967- TP Mazembe (DR Konga), 1968 - TP Mazembe, 1969 - Ismaily SC (Egipt), 1970 - Asante Kotoko (Ghana), 1971 - Canon Yaounde (Kamerun), 1972 - Haifa Conakry (Gwinea), 1973- AS Vita Club (Zair), 1974 - CARA Brazzaville (Kongo), 1975 - Haifa Conakry, 1976 - MC Algiers (Algieria), 1977 - Haifa Conakry, 1978 - Canon Yaounde, 1979- Union Douala (Kamerun), 1980 - Canon Yaounde, 1981 - JE Tizi-Ouzou (Algieria), 1982- Al-Ahly (Egipt), 1983 - Asante Kotoko, 1984 - Zamalek (Egipt), 1985 - FAR Rabat (Maroko), 1986- Zamalek, 1987 - Al-Ahly, 1988 - ES Setif (Algieria), 1989 - Raja Casablanca (Maroko),1990 - JS Kabylie (Algieria), 1991 - Club Africain (Tunezja), 1992 - Wydad Casablanca (Maroko), 1993 - Zamalek, 1994 - Esperance Tunis (Tunezja), 1995 - Orlando Pirates (RPA), 1996 - Zamalek Lista triumfatorów afrykańskiej Ligi Mistrzów: 1997 - Raja Casablanca, 1998 - ASEC Abidjan (Wybrzeże Kości Słoniowej), 1999 - Raja Casablanca, 2000 - Hearts of Oak, 2001 - Al-Ahly, 2002 - Zamalek, 2003 - Enyimba Aba (Nigeria), 2004 - Enyimba Aba, 2005 - Al-Ahly, 2006 - Al-Ahly, 2007 - Etoile du Sahel (Tunezja), 2008 - Al-Ahly, 2009 - TP Mazembe , 2010 - TP Mazembe, 2011 - Esperance Tunis, 2012 - Al-Ahly, 2013 - Al-Ahly, 2014 - ES Setif (Algieria), 2015 - TP Mazembe, 2016 - Mamelodi Sundowns (RPA) Oni wygrywali najczęściej: 8 - Al-Ahly (Egipt) 5 - Zamalek (Egipt), TP Mazembe (DR Konga) 3 - Haifa Conakry (Gwinea), Raja Casablanca (Maroko), Canon Yaounde (Kamerun) 2 - Asante Kotoko (Ghana), Enyimba Aba (Nigeria), JS Kabylie (Algieria), Esperance Tunis (Tunezja)