Ferenc Puskas – młodość i początki kariery Ferenc Puskas urodził się w 1927 roku w Budapeszcie. Już jako nastolatek postawił wszystko na jedną kartę. Zrezygnował z dalszej nauki i w wieku 12 lat zajął się w sposób profesjonalny grą w piłkę nożną. Jego pierwszym klubem był w 1943 roku Kispest Budapest Honvest FC. Ferenc Puskas – rozwój sportowej kariery Ferenc Puskas związał swoją karierę zarówno z Węgrami, jak i z Hiszpanią. W 1956 roku, po upadku powstania węgierskiego, wyemigrował na Półwysep Iberyjski. Tam talent zaprezentował najpierw gościnnie w klubie Espanyol Barcelona. Rok później, w 1958 roku, rozpoczął grę dla Realu Madryt. W tym klubie pozostał do 1966 roku, trzykrotnie zdobywając z nim Puchar Europy Mistrzów Krajowych. W 1967 roku Ferenc Puskas zdecydował się na sprawdzenie swoich sił na ławce trenerskiej. Piłkarz trenował takie drużyny jak: ● 1967: Hércules CF, ● 1967: San Francisco Golden Gate Gales, ● 1968: Vancouver Royals, ● 1968-1969: Deportivo Alavés, ● 1970-1974: Panathinaikos AO, ● 1975: Real Murcia, ● 1975-1976: CSD Colo-Colo, ● 1976-1977: Arabia Saudyjska, ● 1978-1979: AEK Ateny, ● 1979-1982: El-Masry, ● 1985-1986: Club Sol de América, ● 1986-1987: Cerro Porteño, ● 1989-1992: South Melbourne, ● 1993: Reprezentacja Narodowa Węgier. Reprezentacyjna kariera Ferenca Puskasa W latach 1945-1956 Puskas występował na boisku w barwach węgierskich. W 1952 roku wraz z narodową reprezentacją zdobył złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich. W 1961 roku Ferenc Puskas przyjął hiszpańskie obywatelstwo. To dało mu możliwość zagrania w hiszpańskiej drużynie przez okres jednego roku. Piłkarz rozegrał 4 mecze, w których nie udało mu się zdobyć żadnej bramki. Łącznie w dwóch reprezentacjach Puskas rozegrał 89 meczów i strzelił 84 gole. Ferenc Puskas — największe sukcesy i osiągnięcia Ferenc Puskas zdobywał trofea, grając zarówno w klubach węgierskich, jak i hiszpańskich. Na jego koncie zapisały się takie osiągnięcia, jak: ● 1947: Balkan Cup. ● 1949/1950, 1950, 1952, 1954, 1955: Mistrzostwo Węgier, ● 1952: Mistrzostwo olimpijskie, ● 1954: Wicemistrzostwo świata, ● 1961, 1962, 1963, 1964, 1965: Mistrzostwo Hiszpanii, ● 1962: Puchar Króla, ● 1959, 1960, 1966: Puchar Europy, ● 1960: Puchar Interkontynentalny. Indywidualne osiągnięcia piłkarza: ● 1948, 1949/1950, 1950, 1953: Król strzelców ligi węgierskiej, ● 1960, 1961, 1963, 1964: Trofeo Pichichi, ● 1950: Piłkarz roku na Węgrzech ● 1953: Piłkarz Roku na świecie, ● 1953: Piłkarz Roku w Europie, ● 1954: Najlepszy zawodnik mistrzostw świata, ● 1954: Trzeci strzelec mistrzostw świata (Brązowy But), ● 1954: Drużyna marzeń mistrzostw świata, ● Najlepszy piłkarz w Europie XX wieku według dziennika L’Équipe, ● Członek listy FIFA 100. Trenerskie trofea Ferenca Puskasa: Panathinaikos: ● 1970, 1972: Mistrzostwo Grecji, ● 1971: Finał Pucharu Europy, ● 1971: Finał Pucharu Interkontynentalnego. Sol de América: ● 1986: Mistrzostwo Paragwaju. South Melbourne Hellas: ● 1991: Mistrzostwo NSL, ● 1990: Puchar NS, ● 1989, 1991: Dockerty Cup. Ferenc Puskas – życie prywatne W 1950 roku Ferenc Puskas ożenił się z Erzsébet Hunyadvári. W 1952 roku parze urodziła się córka Aniko Puskas. Ferenc Puskás zmarł w 2006 roku w Budapeszcie. Piłkarz cierpiał na chorobę Alzheimera. Bezpośrednią przyczyną jego śmierci była niewydolność układu oddechowego i układu krążenia. Ferenc Puskas – ciekawostki ● W 2001 roku imieniem piłkarza nazwano węgierski stadion narodowy. To na nim 14 sierpnia 2005 roku został rozegrany mecz Real Madryt - All Stars 2006. Dochód z niego został przeznaczony na leczenie chorego piłkarza. ● Ferenc Puskas był nazywany galopującym majorem. Przydomek został mu nadany z uwagi na służbę w węgierskiej armii. Ferenc Puskas - cytaty ● “Jeszcze przed końcowym gwizdkiem strzeliłem wyrównującą bramkę, ale sędzia liniowy wskazał pozycję spaloną. Nigdy mu tego nie wybaczę, chociaż na boisku się nie kłóciliśmy. Po prostu przegraliśmy i zwiesiliśmy głowy. W końcu arbiter ma zawsze rację. Po meczu pojawiło się mnóstwo plotek, że go sprzedaliśmy, ale to nonsens. Cały kraj był załamany tą porażką, a piłkarze zostali poproszeni przez służby mundurowe o niepokazywanie się na ulicy dopóki sytuacja się nie uspokoi". ● “W Madrycie nigdy nie czułem się obco i nie musiałem się wstydzić swojego pochodzenia. Jeśli gdzieś pojawialiśmy się z Los Blancos, to zawsze witały mnie małe grupki Węgrów. Uważali mnie za jednego ze swoich, ponieważ z powodu wydarzeń w 1956 roku ojczyznę opuściło około sto tysięcy moich rodaków. Cieszę się, że mogłem być częścią tej wielkiej drużyny. Atmosfera w zespole była wspaniała, a to jeden z kluczy do sukcesu. Obcokrajowcy odgrywali tu ważną rolę. Razem z Francuzem polskiego pochodzenia Raymondem Kopą i Argentyńczykiem Alfredo Di Stéfano ciągle ogrywaliśmy Hiszpanów w karty".