- To jest coś specjalnego. Szkoda, że ojca już nie ma i sam nie może tego zobaczyć. Widać jednak, że to co zrobił dla Widzewa, dla Aleksandrowa Łódzkiego, gdzie mieszkał i całej Polski było czymś specjalnym. Jestem bardzo dumny, że jestem jego synem - powiedział Ebi Smolarek po uroczystym przecięciu wstęgi. Imieniem Włodzimierza Smolarka nazwano nową ulicę, która powstała podczas zakończonej w lutym budowy stadionu miejskiego dla Widzewa i biegnie od ul. Tunelowej do ul. Widzewskiej. Z taką inicjatywą wyszli kibice czterokrotnych mistrzów Polski, a w lutym uchwałę w tej sprawie jednogłośnie podjęli radni miejscy w Łodzi. W jej uzasadnieniu napisano m.in., że Smolarek "był ceniony przez wszystkie pokolenia kibiców za światowej klasy umiejętności piłkarskie, ale również za niezwykłą zadziorność, waleczność, bojowość, ambicję i grę do ostatniego gwizdka". - Jako syn patrzyłem na niego, jak na tatę, ale gdy zmarł, to wtedy zobaczyłem na nagraniach, co zrobił dla polskiej piłki - dodał 47-krotny reprezentant Polski. Uroczystość upamiętnienia odbyła się przed meczem ostatniej kolejki 3. ligi gr. 1, w której Widzew podejmował Sokół Aleksandrów Łódzki. W tym mieście urodził się Włodzimierz Smolarek i rozpoczynał karierę w miejscowym Włókniarzu. Z niego trafił do Widzewa, stając się legendą łódzkiego klubu. W sumie w latach 1979-1986 napastnik zdobył dla Widzewa 61 goli i pod tym względem ustępuje jedynie Markowi Koniarkowi (65 bramek). Wcześniej imieniem byłego reprezentanta Polski nazwano m.in. kompleksy sportowe w Aleksandrowie Łódzkim, Uniejowie. Po jego śmierci w 2012 r, szefowie Widzewa postanowili zaś uhonorować legendarnego zawodnika, zastrzegając jego numer 11. Włodzimierz Smolarek uważany jest za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii Widzewa, jak również całej polskiej piłki nożnej. Z łódzką drużyną wywalczył dwa tytuły mistrza kraju (1981, 1982) oraz Puchar Polski (1985). W 1983 roku awansował z Widzewem do półfinału Pucharu Europy. W reprezentacji Polski wystąpił w 60 spotkaniach, w których zdobył 13 bramek. Z kadrą wywalczył trzecie miejsce w MŚ w Hiszpanii w 1982 roku. Występował również w niemieckim Eintrachcie Frankfurt oraz holenderskich klubach Feyenoordzie Rotterdam i FC Utrecht. Zmarł 7 marca 2012 r. w Aleksandrowie Łódzkim w wieku 54 lat. Został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia sportowe i działalność na rzecz rozwoju sportu i kultury fizycznej.