Jak napisano w raporcie BBC, FA przesłała już informację o zakończeniu starań do władz piłkarskich Szkocji, Walii i Irlandii Północnej. Pomysł wystawienia wspólnych drużyn - zarówno w turnieju męskim, jak i kobiecym - angielscy działacze zgłosili na początku marca. Praktycznie od razu spotkał się on z protestem ze strony pozostałych federacji. W tej sytuacji FA będzie mogła wystawić reprezentację brytyjską, jak miało to miejsce podczas igrzysk w Londynie w 2012 roku. Wtedy również pozostałe trzy federacje odmówiły uczestnictwa we wspólnym projekcie, choć ostatecznie w męskiej drużynie zagrało pięciu Walijczyków, a w żeńskiej dwie reprezentantki Szkocji. By Brytyjczycy mogli się w ogóle zastanawiać, jaką reprezentację wystawić, piłkarze Anglii muszą wywalczyć olimpijski awans. Aby to osiągnąć, w czerwcu tego roku muszą znaleźć się w czołowej trójce turnieju finałowego młodzieżowych mistrzostw Europy, który odbędzie się w Czechach. Przed igrzyskami w Londynie debata na temat wystawienia wspólnej reprezentacji piłkarskiej trwała kilka lat. Z udziału w projekcie wycofali się ostatecznie Szkoci, Walijczycy i Irlandczycy z Północy, gdyż obawiali się, że zgoda na wspólną ekipę spowoduje precedens godzący w ich niezależność od federacji angielskiej, która jest zagwarantowana w statucie FIFA. Piłkarska reprezentacja W. Brytanii nie jest jednak nowym pomysłem. Po raz pierwszy wystąpiła ona na olimpiadzie w Londynie w 1908 roku, a były to zarazem pierwsze igrzyska, podczas których w turnieju piłkarskim wystąpiły rzeczywiste reprezentacje krajów, a nie, jak wcześniej, drużyny klubowe pod szyldem narodowych. Zarówno wówczas, jak i na igrzyskach w 1912 i 1920 roku, reprezentację stanowili jednak wyłącznie piłkarze angielscy. Pierwsza rzeczywiście brytyjska drużyna zagrała na igrzyskach w Berlinie w 1936 roku. Po II wojnie światowej reprezentacja W. Brytanii wystawiana była aż do 1972 roku, z wyjątkiem igrzysk w Rzymie w 1960 roku, na które się nie zakwalifikowała. Po zniesieniu przez angielską federację podziału na zawodowców i amatorów w 1974 roku, zrezygnowano z wystawiania wspólnej reprezentacji aż do 2012 roku. Najlepszym wynikiem, jaki udało się osiągnąć brytyjskim piłkarzom na igrzyskach, było czwarte miejsce w Londynie w 1948 roku. Trenerem drużyny był wówczas słynny sir Matt Busby.