W 1928 roku w Amsterdamie Konopacka zwyciężyła w olimpijskim konkursie rzutu dyskiem, bijąc rekord świata wynikiem 39,62 m. Był to pierwszy z 62 zdobytych dotąd przez Polaków złotych medali igrzysk. Halina Konopacka (po mężu, ministrze II RP, Matuszewska, następnie Szczerbińska) reprezentowała barwy AZS Warszawa. Gdy stanęła w kole na stadionie olimpijskim w Amsterdamie, nie była już nowicjuszką. Była kilkakrotną rekordzistką świata. Na listę rekordzistek wpisała się po raz pierwszy w maju 1925 r., rzucając na odległość 31,23 m. W roku przedolimpijskim (1927) poprawiła ten rezultat na 39,18 m. Urodzona 26 lutego 1900 r. w Rawie Mazowieckiej Konopacka była samorodnym talentem sportowym. Za przykładem brata Tadeusza grała w tenisa, pływała, jeździła na nartach, grała w piłkę ręczną. Przypadek sprawił, że została dyskobolką. Rekord Polski ustanowiła bezwiednie w 1924 r., a już w następnym rekord świata. "Wzięłam dysk do ręki i już po paru rzutach ustanowiłam rekord Polski. No to wzięli mnie... i kazali trenować. Po paru miesiącach okazało się, że pobiłam rekord światowy, o którym nie miałam pojęcia" - wspominała mistrzyni olimpijska z 1928 r. W eliminacyjnej serii konkursu olimpijskiego Konopacka rzuciła 39,17 m, by w finale poprawić ten wynik na 39,62 m. Pokonała Lillian Copeland (USA) - 37,08 m i Ruth Svedberg (Szwecja) - 35,92 m. Ósma była Genowefa Kobielska (Cejzikowa) - 32,72 m. W ciągu siedmiu lat kariery, którą zakończyła w 1931 roku, Halina Konopacka nigdy nie przegrała swej koronnej konkurencji, rzutu dyskiem. Była rekordzistką Polski także w pchnięciu kulą, rzucie oszczepem, skoku wzwyż, w wielobojach. 25 razy zdobywała mistrzostwo Polski. Nie ograniczała się tylko do sportu. Miała bogate zainteresowania i liczne talenty. Pisała wiersze, publikowane w "Wiadomościach Literackich", "Skamandrze"... Wydała tom wierszy, zatytułowany "Któregoś dnia". Malowała. Po wybuchu II wojny światowej towarzyszyła mężowi Ignacemu Matuszewskiemu przy ewakuacji złota Banku Polskiego do Francji, którą ten organizował i nadzorował. Po klęsce Francji w 1940 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Była działaczka sportu kobiecego. Od czasu wojny aż do śmierci mieszkała w USA.