Co za moc, co za siła. Natalia Kaczmarek ruszyła po medal. Najszybciej w historii

Aby zdobyć ten medal, Natalia Kaczmarek wszystko ułożyła pod swój indywidualny start w Budapeszcie. Nie było jej w sobotę w sztafecie mieszanej, choć przecież jedna z jej wielkich rywalek, Holenderka Lieke Klaver, biegła dwa razy. Polka chciała wypocząć, nie podejmować takiego ryzyka. A podjęła je np. Femke Bol, która w stolicy Węgier chce wygrać na 400 metrów, ale przez płotki. Wczoraj w finale sztafet, zmęczona, upadla trzy metry przed metą, wypuściła pałeczkę, do tego uderzyła głową w tartan.

Polka już w call-roomie była skoncentrowana. Teoretycznie zadanie miała łatwe - do półfinału kwalifikowały się trzy najlepsze zawodniczki, do tego sześć z najlepszymi czasami ze wszystkich sześciu biegów. Kaczmarek mogły w tym pierwszym starcie zagrozić głównie Jamajka Candice McLeod oraz Belgijka Cynthia Bolingo. Ważne było, by Polka była jednak na czele, by w półfinale mogła biec ze środkowego toru.

Mistrzyni Polski zaczęła doskonale, choć nie było widać po niej wysiłku. Pierwsze 100 metrów szybciej od niej pokonała Miranda Coetzee z RPA, ale już na półmetku Polka była pierwsza. Dogoniła i wyprzedziła biegnące po ósmym i dziewiątym torze Włoszkę Alice Mingone i Ukrainkę Katerynę Karpiuk. Na łuku już troszeczkę zwolniła, po wyjściu na prostą znajdowała się nieznacznie za McLeod i Bolingo.

Kaczmarek popatrzyła, delikatnie przyspieszyła i... wygrała. Dokładnie taki był plan, ale choć po Polce nie było widać żadnego wysiłku, choć nie przyspieszyła na kratach, to i tak uzyskała znakomity czas - 50.02 s. Bolingo była druga (50.29 s), ale agresywny finisz opłaciła upadkiem i zdarciem skóry na ręce. McLeod też awansowała (50.37 s).

Po meczu Polka była, co naturalne, uśmiechnięta. Podopieczna trenera Marka Rożeja pobiegła najszybciej w eliminacjach mistrzostw świata w historii, nikt wcześniej nie miał takiego czasu. - Taki był cel, by szybko zacząć. Nie wiedziałam, na ile stać rywalki, a pobiegły całkiem szybko. Nie chciałam na ostatnich stu metrach ryzykować, choć było szybko. Ta bieżnia jednak niesie - opowiadała Natalia Kaczmarek w TVP Sport.

- Każdy mnie widzi w finale, ja też chciałabym tam być. Dajcie mi pobiegać, chcę się na tym skupić - mówiła o tym, jak reaguje na presję ze strony wszystkich fanów lekkoatletyki. Półfinały - w poniedziałek wieczorem.

Pewną niespodzianką mógł być brak awansu do półfinału Shaunae Miller-Uibo - Bahamka broniła złota, jest mistrzynią olimpijską z Rio de Janeiro i Tokio. Już jej start w Budapeszcie był ogromnym wydarzeniem, w kwietniu urodziła przecież dziecko. Nie miała nawet żadnego oficjalnego startu  na tym dystansie, w ramach przygotowań wystąpiła tylko w... wielobojowych mistrzostwach swojego kraju. Dziś w trzecim biegu była siódma - z czasem 52.65 s.

Większą niespodzianką było ostatnie, ósme miejsce Britton Wilson w czwartym biegu - uzyskała czas 53.87 s, słabła z każdym metrem. A to jedna z ledwie trzech uczestniczek rywalizacji w Budapeszcie, które w tym roku biegały szybciej od Natalii Kaczmarek. Awansowały za to jako zwyciężczynie biegów: Lieke Klaver (50.52 s w drugim biegu), Sada Williams z Barbadosu (50.78 s w trzecim biegu), Nickisha Price z Jamajki (50.38 s) i Rhasidat Adeleke z Irlandii (50.80 s w piątym biegu.

Kapitalnie zaś zaprezentowała się Dominikanka Marileidy Paulino - wicemistrzyni świata z zeszłego roku. Biegła na ogromnym luzie, na ostatniej prostej już zwalniała, zaś kilka metrów przed metą praktycznie przeszła do truchtu. I... "złamała" 50 sekund - jej czas to 49.90 s.