Kilkanaście sekund za nimi przyjechali do mety Hiszpan Alejandro Valverde, który wywalczył brąz, oraz zmęczony pościgiem po wcześniejszej kraksie Włoch Vincenzo Nibali, nie podejmując już walki o medal. Najlepszy z Polaków Maciej Paterski zajął 19. miejsce ze stratą ponad minuty do Costy. Michał Gołaś był 33., Bartosz Huzarski - 52., a Rafał Majka - 58. Nie ukończyli rywalizacji: Michał Kwiatkowski, Sylwester Szmyd, Przemysław Niemiec, Maciej Bodnar i Tomasz Marczyński. Jednym z bohaterów wyścigu, który przez wiele godzin odbywał się w deszczu, był Huzarski, który uciekał w różnych grupkach, a przez pewien czas samotnie, przez ponad 240 kilometrów. Został doścignięty na przedostatniej, dziewiątej rundzie wokół stolicy Toskanii. Na zakończenie mistrzostw - zgodnie z prognozami meteorologicznymi - nastąpiło załamanie wspaniałej do tej pory pogody. Już na starcie wyścigu w Lukce padało, a gdy po dwóch i pół godzinie kolarze wjeżdżali na rundy we Florencji, pociemniało, zerwał się wiatr i nastąpiło prawdziwe oberwanie chmury. - Na stukilometrowym odcinku dojazdowym z Lukki do rund warunki były fatalne. Było tak ciemno, że niewiele widziałem. Dobrze, że po drodze w miasteczkach włączono latarnie uliczne - mówił Kwiatkowski. Na rundach co chwilę w peletonie dochodziło do kraks, szczególnie na zjazdach. W jednej z nich leżało około 30 zawodników, w tym takie asy jak Brytyjczycy Bradley Wiggins i Mark Cavendish. W tych warunkach założenia taktyczne wielu ekip wzięły w łeb. Liderami polskiej reprezentacji mieli być Kwiatkowski i Majka. Ten pierwszy zjechał jednak do autokaru już na trzecim okrążeniu. Niewiele minut po nim przyjechali przemoczeni i zziębnięci Sylwester Szmyd, Przemysław Niemiec i poobijany w dwóch wypadkach Bodnar. Później wycofał się również Marczyński. - Sam nie leżałem w kraksie, ale widziałem ich bardzo dużo. Trzeba było bez przerwy hamować. Potem jechałem +w trupa+, aby dogonić główną grupę, ale nie miałem szans, bo znów musiałem hamować przed leżącymi kolarzami. Tempo było szarpane, moja strata rosła i nie miałem już szans, by dogonić czołówkę - powiedział Kwiatkowski. Oprócz Bodnara "poszlifował" się Gołaś, ale dzielnie walczył i po trwającym kilkadziesiąt kilometrów pościgu dogonił główną grupę. Przed peletonem niemal od startu jechało pięciu uciekających kolarzy: Huzarski, jego kolega z ekipy NetApp-Endura Czech Jan Barta, Tunezyjczyk Rafaa Chtioui, Wenezuelczyk Yonder Godoy i Austriak Matthias Brandle. Trzech ostatnich odpadło po przejechaniu 170 kilometrów, a Polak i Czech przez dłuższy czas utrzymywali przewagę dwóch, trzech minut. Barta osłabł, a do samotnie uciekającego Huzarskiego dołączył Włoch Giovanni Visconti. Ostatecznie ucieczkę zlikwidowano 30 km przed metą. Wyścig rozegrał się na ostatnim okrążeniu. Z peletonu liczącego około 40 zawodników zaatakował Rodriguez, a niedługo potem dołączyli doń najpierw Nibali, a potem Valverde i Costa. Rodriguez ponowił atak na ostatnim podjeździe na Via Salviati. Doścignął go jedynie Costa, który na finiszu okazał się silniejszy. Costa jest pierwszym Portugalczykiem, który założył tęczową koszulkę w rywalizacji elity. 26-letni zawodnik ekipy Movistar (jeździ w niej Szmyd) ma na koncie sporo sukcesów, m.in. dwa etapy w tegorocznym Tour de France. Jego zwycięstwo nie jest wielką niespodzianką, ale nie był wymieniany jako jeden z kandydatów do medalu. Od przyszłego sezonu Costa będzie kolegą Przemysława Niemca we włoskiej grupie Lampre. Michał Gołaś (33. na mecie): - Kraksy były wszędzie, z przodu, z tyłu. Miałem trochę pecha i sam leżałem na pierwszej rundzie. Zajęło mi trzy rundy zanim doścignąłem peleton. To mnie kosztowało sporo sił. Nie chcę gdybać, co by było, gdyby nie kraksa. Przyjechałem na takiej pozycji, na jaką mnie było dzisiaj stać.- Kilka razy miałem już chwile zwątpienia. Ostatnie okrążenie rozpoczynałem w głównej grupie. Na pierwszym podjeździe poszedł jednak taki gaz, że nie dałem rady załapać się z najlepszymi. Tempo było dla mnie za mocne. W sumie jednak jestem zadowolony. Moje plany na przyszłość? Zostaję z Michałem Kwiatkowskim w ekipie Omega Pharma-Quick Step.Bartosz Huzarski (przez ponad 240 km w ucieczce, 53. na mecie): - Dobrze się stało, że zabrałem się do ucieczki. W małej grupce łatwiej uniknąć upadku, a z tyłu była masa kraks. Można było mieć nogę na mistrza świata, ale w takim deszczu na tej rundzie wszystko mogło się zdarzyć. Czułem się dzisiaj dobrze. W ucieczce wszyscy współpracowali. W pięciu jest łatwiej uciekać niż gonić.Michał Kwiatkowski (wycofał się): - Przejechałem tylko dwie rundy, a więc około 140 kilometrów. Sam nie leżałem w kraksie, ale widziałem ich bardzo dużo. Praktycznie na każdym zakręcie. Maciek Bodnar leżał dwa razy. Ja musiałem bez przerwy hamować. Potem jechałem "w trupa", aby dogonić główną grupę, ale nie miałem szans, bo znów musiałem hamować przed leżącymi kolarzami. Tempo było szarpane, moja strata rosła i nie miałem już szans, by dogonić czołówkę. Czułem się całkiem nieźle, ale może nie jechałem zbyt czujnie. Tak naprawdę nie wiem, dlaczego wyścig zakończył się dla mnie tak szybko.Sylwester Szmyd (wycofał się): - Dla mnie to była walka o przetrwanie. Moją słabą stroną są zjazdy, a w deszczu to już w ogóle sobie nie radzę. Zjechałem po drugiej rundzie. Basta.Piotr Wadecki (selekcjoner reprezentacji): - Czuję niedosyt, bo liczyłem na pierwszą dziesiątkę. Nie udało się. Myślę, że pogoda wypaczyła wyniki. Wielu kolarzy wycofało się i to samo spotkało +Kwiatka+ (Michała Kwiatkowskiego), na którego bardzo liczyłem. 19. miejsce Paterskiego nie jest złym wynikiem, ale mogło być lepiej.Z Florencji Artur Filipiuk Wyniki wyścigu elity mężczyzn, Lukka - Florencja (272,2 km): 1. Rui Costa (Portugalia) 7:25.44 2. Joaquim Rodriguez (Hiszpania) ten sam czas 3. Alejandro Valverde (Hiszpania) strata 16 s 4. Vincenzo Nibali (Włochy) ten sam czas 5. Andrij Griwko (Ukraina) 31 6. Peter Sagan (Słowacja) 34 7. Simon Clarke (Australia) 8. Maksym Iglinski (Kazachstan) 9. Philippe Gilbert (Belgia) 10. Fabian Cancellara (Szwajcaria) wszyscy ten sam czas ... 19. Maciej Paterski (Polska) 1.05 33. Michał Gołaś (Polska) 2.01 52. Bartosz Huzarski (Polska) 9.36 58. Rafał Majka (Polska) 12.55 Sylwester Szmyd (Polska) - wycofał się Maciej Bodnar (Polska) - wycofał się Przemysław Niemiec (Polska) - wycofał się Michał Kwiatkowski (Polska) - wycofał się Zwycięzcy kolarskich mistrzostw świata: zawodowcy (od 1996 elita) 1927 - Alfredo Binda (Włochy) 1928 - Georges Ronsse (Belgia) 1929 - Georges Ronsse (Belgia) 1930 - Alfredo Binda (Włochy) 1931 - Learco Guerra (Włochy) 1932 - Alfredo Binda (Włochy) 1933 - Georges Speicher (Francja) 1934 - Karel Kaers (Belgia) 1935 - Jean Aerts (Belgia) 1936 - Antonin Magne (Francja) 1937 - Eloi Meulenberg (Belgia) 1938 - Marcel Kint (Belgia) 1946 - Hans Knecht (Szwajcaria) 1947 - Theo Middelkamp (Holandia) 1948 - Alberic Schotte (Belgia) 1949 - Rik van Steenberghen (Belgia) 1950 - Alberic Schotte (Belgia) 1951 - Ferdi Kubler (Szwajcaria) 1952 - Heinz Mueller (NRF) 1953 - Fausto Coppi (Włochy) 1954 - Louison Bobet (Francja) 1955 - Stan Ockers (Belgia) 1956 - Rik van Steenberghen (Belgia) 1957 - Rik van Steenberghen (Belgia) 1958 - Ercole Baldini (Włochy) 1959 - Andre Darrigade (Francja) 1960 - Rik van Looy (Belgia) 1961 - Rik van Looy (Belgia) 1962 - Jean Stablinski (Francja) 1963 - Benoni Beheyt (Belgia) 1964 - Jan Janssen (Holandia) 1965 - Tom Simpson (Wielka Brytania) 1966 - Rudi Altig (NRF) 1967 - Eddy Merckx (Belgia) 1968 - Vittorio Adorni (Włochy) 1969 - Harm Ottenbros (Holandia) 1970 - Jean-Pierre Monsere (Belgia) 1971 - Eddy Merckx (Belgia) 1972 - Marino Basso (Włochy) 1973 - Felice Gimondi (Włochy) 1974 - Eddy Merckx (Belgia) 1975 - Hennie Kuiper (Holandia) 1976 - Freddy Maertens (Belgia) 1977 - Francesco Moser (Włochy) 1978 - Gerrie Knetemann (Holandia) 1979 - Jan Raas (Holandia) 1980 - Bernard Hinault (Francja) 1981 - Freddy Maertens (Belgia) 1982 - Giuseppe Saroni (Włochy) 1983 - Greg LeMond (USA) 1984 - Claude Criquielion (Belgia) 1985 - Joop Zoetemelk (Holandia) 1986 - Moreno Argentin (Włochy) 1987 - Stephen Roche (Irlandia) 1988 - Maurizio Fondriest (Włochy) 1989 - Greg LeMond (USA) 1990 - Rudy Dhaenens (Belgia) 1991 - Gianni Bugno (Włochy) 1992 - Gianni Bugno (Włochy) 1993 - Lance Armstrong (USA) 1994 - Luc Leblanc (Francja) 1995 - Abraham Olano (Hiszpania) 1996 - Johan Museeuw (Belgia) 1997 - Laurent Brochard (Francja) 1998 - Oscar Camenzind (Szwajcaria) 1999 - Oscar Freire (Hiszpania) 2000 - Romans Vainsteins (Łotwa) 2001 - Oscar Freire (Hiszpania) 2002 - Mario Cipollini (Włochy) 2003 - Igor Astarloa (Hiszpania) 2004 - Oscar Freire (Hiszpania) 2005 - Tom Boonen (Belgia) 2006 - Paolo Bettini (Włochy) 2007 - Paolo Bettini (Włochy) 2008 - Alessandro Ballan (Włochy) 2009 - Cadel Evans (Australia) 2010 - Thor Hushovd (Norwegia) 2011 - Mark Cavendish (Wielka Brytania) 2012 - Philippe Gilbert (Belgia) 2013 - Rui Faria da Costa (Portugalia) elita - jazda ind. na czas: 1994 - Chris Boardman (Wielka Brytania) 1995 - Miguel Indurain (Hiszpania) 1996 - Alex Zuelle (Szwajcaria) 1997 - Laurent Jalabert (Francja) 1998 - Abraham Olano (Hiszpania) 1999 - Jan Ullrich (Niemcy) 2000 - Serhij Honczar (Ukraina) 2001 - Jan Ullrich (Niemcy) 2002 - Santiago Botero (Kolumbia) 2003 - Michael Rogers (Australia) 2004 - Michael Rogers (Australia) 2005 - Michael Rogers (Australia) 2006 - Fabian Cancellara (Szwajcaria) 2007 - Fabian Cancellara (Szwajcaria) 2008 - Bert Grabsch (Niemcy) 2009 - Fabian Cancellara (Szwajcaria) 2010 - Fabian Cancellara (Szwajcaria) 2011 - Tony Martin (Niemcy) 2012 - Tony Martin (Niemcy) 2013 - Tony Martin (Niemcy) amatorzy - wyścig ze startu wspólnego 1921 - Gunnar Skjoeld (Szwecja) 1922 - Dave Marsh (Wielka Brytania) 1923 - Luigi Ferrario (Włochy) 1924 - Andru Leducq (Francja) 1925 - Henri Hoevenaers (Belgia) 1926 - Octave Dayen (Francja) 1927 - Jean Aerts (Belgia) 1928 - Allegro Grandi (Włochy) 1929 - Pietro Bertolazzo (Włochy) 1930 - Giuseppe Martano (Włochy) 1931 - Henry Hansen (Dania) 1932 - Giuseppe Martano (Włochy) 1933 - Paul Egli (Szwajcaria) 1934 - Kees Pellenaars (Holandia) 1935 - Ivo Mancini (Włochy) 1936 - Edgar Buchwalder (Szwajcaria) 1937 - Adolfo Leoni (Włochy) 1938 - Hans Knecht (Szwajcaria) 1946 - Henry Aubry (Francja) 1947 - Alfio Ferrari (Włochy) 1948 - Harry Snell (Szwecja) 1949 - Henk Faanhof (Holandia) 1950 - Jack Hoobin (Australia) 1951 - Gianni Ghidini (Włochy) 1952 - Luciano Ciancola (Włochy) 1953 - Ricardo Filippi (Włochy) 1954 - Emiel van Cauter (Belgia) 1955 - Sante Ranucci (Włochy) 1956 - Frans Mahn (Holandia) 1957 - Louis Proost (Belgia) 1958 - Gustav Adolf Schur (NRD) 1959 - Gustav Adolf Schur (NRD) 1960 - Bernhard Eckstein (NRD) 1961 - Jean Jourden (Francja) 1962 - Renato Boncioni (Włochy) 1963 - Flaviano Vicentini (Włochy) 1964 - Eddy Merckx (Belgia) 1965 - Jacques Botherel (Francja) 1966 - Evert Dolman (Holandia) 1967 - Graham Webb (Wielka Brytania) 1968 - Vittorio Marcelli (Włochy) 1969 - Leif Mortensen (Dania) 1970 - Joergen Schmidt (Dania) 1971 - Regis Ovion (Francja) 1973 - Ryszard Szurkowski (Polska) 1974 - Janusz Kowalski (Polska) 1975 - Andre Gevers (Holandia) 1977 - Claudio Corti (Włochy) 1978 - Gilbert Glaus (Szwajcaria) 1979 - Gianni Giacomini (Włochy) 1981 - Andriej Wiedernikow (ZSRR) 1982 - Bernd Drogan (NRD) 1983 - Uwe Raab (NRD) 1985 - Lech Piasecki (Polska) 1986 - Uwe Ampler (NRD) 1987 - Richard Vivien (Francja) 1989 - Joachim Halupczok (Polska) 1990 - Mirko Gualdi (Włochy) 1991 - Wiktor Rżaksiński (Ukraina) 1993 - Jan Ullrich (Niemcy) 1994 - Alex Pedersen (Dania) 1995 - Danny Nelissen (Holandia) wyścig drużynowy (w latach 1962-1994 amatorzy, od 2012 - zawodowcy) 1962 - Włochy (Maino, Tagliani, Zandegu, Grassi) 1963 - Francja (Bechet, Motte, Bidault, Chappe) 1964 - Włochy (Andreoli, Bona, Guerra, Manza) 1965 - Włochy (Guerra, Bona, Denti, Soldi) 1966 - Dania (Blaudzun, Hansen, Hoejlund, Wisborg) 1967 - Szwecja (G. Pettersson, S. Pettersson, E. Pettersson, T. Pettersson) 1968 - Szwecja (G. Pettersson, S. Pettersson, E. Pettersson, T. Pettersson) 1969 - Szwecja (G. Pettersson, S. Pettersson, E. Pettersson, T. Pettersson) 1970 - ZSRR (Jardy, Sokołow, Suchow, Lichaczow) 1971 - Belgia (Hermans, Van Cauter, Verreydt, Van der Linden) 1973 - Polska (Lis, Szurkowski, Szozda, Mytnik) 1974 - Szwecja (Fagerlund, Johansson, Filipsson, Nilsson) 1975 - Polska (Mytnik, Nowicki, Szurkowski, Szozda) 1977 - ZSRR (Czapłygin, Pikkuus, Kaminski, Czukanow) 1978 - Holandia (Bierings, Oosterbosch, Van Est, Van Houwelingen) 1979 - NRD (Drogan, Hartnick, Petermann, Boden) 1981 - NRD (Boden, Drogan, Kummer, Ludwig) 1982 - Holandia (Ducrot, Schipper, Solleveld, Van Bindsbergen) 1983 - ZSRR (Kaszirin, Nowołokin, Czużda, Zinowiew) 1985 - ZSRR (Żdanow, Klimow, Sumnikow, Zinowiew) 1986 - Holandia (Cordes, De Vries, Talen, Harmeling) 1987 - Włochy (Fortunato, Poli, Scirea, Vanzella) 1989 - NRD (Kummer, Landsmann, Schur, Boden) 1990 - ZSRR (Gałkin, Zotow, Patienko, Markowicz) 1991 - Włochy (Anastasia, Colombo, Contri, Peron) 1993 - Włochy (Brasi, Contri, Fina, Salvato) 1994 - Włochy (Salvato, Contri, Colombo, Andriotto) 2012 - Omega Pharma-Quick Step (Boonen, Vandewalle, Chavanel, Martin, Velits, Terpstra) 2013 - Omega Pharma-Quick Step (Chavanel, Martin, Velits, Terpstra, Kwiatkowski, Vandewalle)