Po podpisaniu dokumentów przez prezydent Zabrza Małgorzatę Mańkę-Szulik (w sierpniu tego roku), spółka Stadion w Zabrzu może ogłaszać przetargi w związku z budową nowej czwartej trybuny stadionu Górnika przy Roosevelta. Projekt, który wcześniej był sennym marzeniem, nabiera realnych kształtów. Z nową czwartą trybuną, Górnik Zabrze będzie miał czwarty najbardziej pojemny stadion w PKO Ekstraklasie, wyprzedzając Legię Warszawa. Największe stadiony Ekstraklasy (pojemność top 5 - stan na koniec 2022 roku) Stadion miejski w Poznaniu (Lech Poznań) - 42 837 miejscTarczyński Arena we Wrocławiu (Śląsk Wrocław) - 42 771 miejscPolsat Plus Arena w Gdańsku (Lechia Gdańsk) - 41 620 miejscStadion Wojska Polskiego (Legia Warszawa) - 30 967 miejscArena Zabrze (Górnik Zabrze) - 24 563 miejsc (po budowie nowej czwartej trybuny - 31 871 miejsc) Historia stadionu Górnika Zabrze Pierwszy obiekt sportowy przy dzisiejszej ulicy Roosevelta 81 został wybudowany na terenie ówczesnej Republiki Weimarskiej w 1934 roku. Stadion Górnika Zabrze został uroczyście otwarty 2 września 1934 roku. Gauleiter Dolnego Śląska - Helmut Brückner - podczas ceremonii nadał boisku imię Adolfa Hitlera. Co warto odnotować, Niemcy oddali obiekt do użytku w zaledwie rok. Po drugiej wojnie światowej, w 1945 roku, na podstawie Dekretu Rady Państwa, Führer przestał być patronem obiektu. Trzy lata później, 14 grudnia 1948 roku, został w Zabrzu założony nowy klub sportowy o nazwie Górnik. Od tego momentu stadion przy ulicy Roosevelta 81 był domem dla zespołu Trójkolorowych. Koniec lat 50. XX wieku to także znaczne powiększenie pojemności obiektu, który po modernizacji mógł pomieścić mniej więcej 35 000 kibiców. Końcówka lat 60. oraz początek lat 70. XX wieku to instalacja sztucznego oświetlenia o mocy 1600 lux. Jesienią 1988 roku na obiekcie została zamontowana tablica świetlna. Gdy w 1995 roku zmarł piłkarz-symbol Trójkolorowych i najlepszy strzelec w historii najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce, czyli Ernest Pohl, od razu pojawiła się propozycja nazwania boiska jego imieniem. Nieoficjalnie takie działanie wprowadzono w życie 5 kwietnia 2004 roku, gdy Rada Miasta przyjęła uchwałę w tej sprawie. Oficjalne nadanie patronatu odbyło się 9 czerwca 2005 roku i od tego czasu pełna nazwa brzmi: stadion Górnika Zabrze imienia Ernesta Pohla. Od września 2011 roku do czerwca 2016 roku na obiekcie trwały prace, których celem była przebudowa trzech z czterech trybun - południowej, północnej oraz wschodniej. Była to pierwsza faza modernizacji, której zakończenie pozwala na obecność na meczu 24 563 kibiców. Jak informuje zabrze.naszemiasto.pl, "dotychczasowy koszt zrealizowanej już inwestycji wyniósł 236 mln zł, a budowa czwartej trybuny ma kosztować kolejnych 100 mln zł. W maju wśród radnych pojawiały się pytania czy miasto będzie stać na utrzymanie tak dużego obiektu. Padały również głosy, że miasto ma obecnie pilniejsze potrzeby. Jeden z radnych zaproponował nawet, by to mieszkańcy Zabrza zdecydowali, czy tej czwartej trybuny potrzebują. Ostatecznie uchwała w sprawie realizacji inwestycji została przyjęta 13 głosami. 12 radnych wstrzymało się wówczas od głosu". Stadion Górnika Zabrze - dane techniczne Stadion Górnika Zabrze imienia Ernesta Pohla to przede wszystkim boisko o wymiarach 105 metrów długości oraz 68 metrów szerokości. Wokół murawy ustawione są maszty oświetleniowe o mocy 2 500 luxów, co pozwala na transmisję telewizyjną spotkań Trójkolorowych w rozdzielczości 4K. Rekord frekwencji na tzw. starym stadionie Górnika Zabrze padł w 1957 roku, gdy zabrzanie rozpoczynali sezon, który miał zakończyć się pierwszym w historii klubu mistrzostwem Polski. 22 września 1957 roku na Górny Śląsk przyjechała Gwardia Warszawa. Gospodarze wygrali 3:1 po golach Jankowskiego, Szarzyńskiego i Fojcika, dla warszawian honorowe trafienie zanotował Baszkiewicz. Na trybunach zasiadło wtedy aż 50 000 kibiców. Stadion Górnika Zabrze imienia Ernesta Pohla posiada także dużą tablicę świetlną, która znajduje się za południową trybuną. Przed modernizacją boisko okalała tartanowa bieżnia o długości 400 metrów. Po ukończeniu pierwszej fazy prac remontowych tor został zlikwidowany. Najważniejsze mecze na stadionie Górnika Zabrze Mimo ogromnych sukcesów Trójkolorowych na arenie międzynarodowej w latach 50., 60. i 70. większość ich spotkań domowych nie była rozgrywana na stadionie Górnika Zabrze imienia Ernesta Pohla, a na oddalonym o mniej niż 20 kilometrów Stadionie Śląskim w Chorzowie, który był znacznie większy. Stadion Górnika Zabrze przy ulicy Roosevelta siedmiokrotnie gościł kadrę Polski w piłce nożnej. W eliminacjach do Mistrzostw Świata rozgrywanych w Meksyku w 1986 roku Biało-Czerwoni pokonali 3:1 reprezentację Grecji. Między 1987 a 1995 rokiem kadra rozegrała na stadionie Górnika Zabrze sześć meczów eliminacyjnych do Mistrzostw Europy: 14 października 1987, eliminacje Mistrzostw Europy 1988 w Niemczech, Polska 0:2 Holandia,16 listopada 1994, eliminacje Mistrzostw Europy 1996 w Anglii, Polska 0:0 Francja,25 kwietnia 1995, eliminacje Mistrzostw Europy 1996 w Anglii, Polska 4:3 Izrael,7 czerwca 1995, eliminacje Mistrzostw Europy 1996 w Anglii, Polska 5:0 Słowacja,6 września 1995, eliminacje Mistrzostw Europy 1996 w Anglii, Polska 0:0 Rumunia. Ostatnie spotkanie reprezentacji Polski na stadionie Górnika Zabrze to towarzyski mecz rozegrany 4 września 1996 roku z kadrą Niemiec, zakończony porażką Biało-Czerwonych 0:2 po golach Olivera Bierhoffa oraz Jürgena Klinsmanna. Stadion Górnika Zabrze - inne funkcje Jak większość nowoczesnych obiektów piłkarskich, również stadion Górnika Zabrze imienia Ernesta Pohla jest obiektem wielozadaniowym. Miejscem, w którym odbywają się konferencje międzynarodowe, jak choćby Health Med Innovations. Dodatkowo stadion Górnika Zabrze dysponuje 11 lożami biznesowymi oraz pasażem handlowo-usługowym, którego powierzchnia użytkowa to niecałe 5 000 metrów kwadratowych. Zaplecze gastronomiczne pozwala kompleksowo obsługiwać różne wydarzenia: od dużych imprez masowych do małych spotkań okolicznościowych czy biznesowych. Powierzchnia konferencyjna znajdująca się na stadionie Górnika Zabrze imienia Ernesta Pohla może również zostać podzielona na dwie mniejsze sale (odpowiednio 200 i 300 metrów kwadratowych). W tej przestrzeni udostępniane są ekrany projekcyjne oraz telewizyjne.