Krzysztof Zwarycz: Teraz spoglądam tylko na czołową trójkę

Zaraz po zakończeniu czwartkowej konkurencji sztangista udzielił wywiadu, którego fragmenty prezentujemy za internetową stroną Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów.

Gdyby miał pan jednoznacznie ocenić swój występ w mistrzostwach świata we Wrocławiu - był udany czy nieudany?

Krzysztof Zwarycz: - Analizując na gorąco, nie jestem zadowolony. Byłem przygotowany na wynik dający tu medal. Na treningu podrzucałem te ciężary. Nie będę się tłumaczył zbijaniem wagi czy innymi czynnikami, bo to nie w moim stylu. Nie podrzuciłem i tyle.

Czego zabrakło, by mógł się pan cieszyć z medalu w dwuboju?

- Szkoda zwłaszcza podrzutu. Było blisko w drugim podejściu, gdy sztanga ważyła 195 kg. Zarzuciłem ją, ale mnie zamroczyło. Przy wybiciu sprowadziła mnie na dół i sędziowie uznali podejście za zakończone, bo nie można drugi raz próbować wybijać.

W rwaniu uzyskał pan 161 kg, dzięki czemu na pana szyi zawisł mały brązowy medal za ten bój.

- Szkoda tego ostatniego podejścia. Na rozgrzewce urwał mi się odcisk prawie na pół dłoni. Przy rwaniu krew ciekła mi między palcami. Ten zerwany odcisk nie ułatwiał sprawy i sztanga ważąca 164 kg niestety mi się wyślizgnęła. A ten wynik był w moim zasięgu. Co zrobić...

Pokiereszowana dłoń miała później wpływ na to, co działo się w podrzucie?

- Nie. Jedynie w rwaniu. Sztanga odskoczyła mi na centymetr i już nie mogłem jej opanować.

Pewnie chciałoby się oddać ten mały brązowy medal za krążek w dwuboju.

- Nawet bez żadnych negocjacji.

Przecierał pan szlak polskim sztangistom w tych mistrzostwach. Co poradzi pan startującemu w piątek Adrianowi Zielińskiemu?

- Może uwierzyć, że wrocławska publiczność go poniesie. Przed moim konkursem uważałem, że to niemożliwe, by kibice mogli pomóc, ale teraz z pełnym przekonaniem stwierdzam, że odejmują co najmniej 10 kilogramów ze sztangi.

Zawody we Wrocławiu pokazały, że jest pan w stanie walczyć o medale wielkich imprez. Ósme miejsce już pana nie ucieszy.

- Zdecydowanie. Teraz zamierzam spoglądać tylko na czołową trójkę. Chcę się tam jakoś dobić, rozepchnąć łokciami i znaleźć miejsce dla siebie.

Ale fenomenalny Chińczyk Lu Xiaojun, który we Wrocławiu ustanowił rekordy świata w rwaniu (176 kg) i dwuboju (380 kg) pozostanie chyba poza zasięgiem.

- To jest sport i wszystko może się wydarzyć. Jeśli dołożyłem teraz ponad 15 kilogramów w dwuboju, to dlaczego w przyszłym nie miałbym zrobić tego samego? A w kolejnym znowu. I znowu. Aż w końcu go ogram! (śmiech).