Kapituła Honorowych Prezesów Sportu zajęła stanowisko w sprawie działań Polskiego Komitetu Olimpijskiego

Kapituła Honorowych Prezesów Sportu (KHPS) zrzesza osoby, które otrzymały tytuł Honorowego Prezesa Polskich Związków Sportowych. Prezesem został Apoloniusz Tajner, a sekretarzem generalnym Rafał Szlachta.

Celem powołanej Kapituły jest przede wszystkim integracja środowiska sportowego, promowanie wartości olimpijskich, zasad fair play i etyki w sporcie, równoprawne traktowanie wszystkich dyscyplin, zarówno olimpijskich, jak i nieolimpijskich.

Piesiewicz wytacza ciężkie działa prosto z Monako. "To jest największe przestępstwo"

W zarządzie KHPS - poza Tajnerem i Szlachtą - zasiadają: Piotr Patłaszyński, Adam Konopka, Zenon Dagiel i Tadeusz Wróblewski (wszyscy to wiceprezesi).

Niedawno Polski Komitet Olimpijski (PKOl) ogłosił podpisanie umowy sponsorskiej z Zondacrypto. Firma ta została sponsorem generalnym. Jej nazwa znajdzie się też w nazwie Centrum Olimpijskiego przy Wybrzeżu Gdyńskim w Warszawie.

KHPS zajęła stanowisko wobec działań PKOl. Poniżej cytujemy treść zatytułowaną: "Quo Vadis, Polski Komitecie Olimpijski?"

Oto treść stanowiska KHPS (pisownia oryginalna):

"Podpisanie przez Polski Komitet Olimpijski umowy sponsorskiej z firmą z rynku kryptowalut - Zondacrypto - wywołało falę kontrowersji, których nie można już zbyć milczeniem.

Nie chodzi tu o technologię czy branżę, ale o wartości, transparentność i etykę decyzji, które mają fundamentalne znaczenie dla zaufania do całego ruchu olimpijskiego w Polsce.

Trudno nie uznać, że podpisanie takiej umowy w obecnych okolicznościach jest działaniem niestosownym, nieetycznym i głęboko nieprzemyślanym.

Mówimy o kontrakcie na poziomie sponsora generalnego - czyli decyzji, która dotyczy wizerunku całej instytucji, jej autorytetu i pozycji w oczach społeczeństwa.

Zgodnie ze Statutem PKOl, dla ważności oświadczeń w zakresie zaciągania zobowiązań lub dysponowania majątkiem wymagane jest współdziałanie dwóch osób - Prezesa oraz Sekretarza Generalnego lub Skarbnika.

Ale nawet jeśli formalnie taka procedura została zachowana, to zaciąganie tak istotnego zobowiązania jak umowa sponsora generalnego wymaga wcześniejszej dyskusji i akceptacji Zarządu PKOl.

To nie jest kwestia podpisu. To kwestia zaufania, przejrzystości i odpowiedzialności.
Wiele osób w środowisku olimpijskim - także wewnątrz samego Komitetu - przyznaje po cichu, że o szczegółach tej decyzji dowiedziało się dopiero z mediów.

I to jest właśnie sedno problemu.

Nie można mówić o wspólnocie i kolegialnym zarządzaniu, gdy najważniejsze decyzje podejmowane są jednostronnie, w wąskim gronie lub poza strukturą dialogu.
Karta Olimpijska przypomina, że ruch olimpijski opiera się na zasadach etyki, uczciwości i społecznej odpowiedzialności.

Narodowe Komitety Olimpijskie są zobowiązane, by rozwijać olimpizm w duchu transparentności i szacunku dla tych zasad.

Dlatego wybór partnera budzącego poważne wątpliwości reputacyjne stoi w sprzeczności z duchem olimpizmu, nawet jeśli formalnie nie narusza żadnego przepisu.

A jeśli prezes PKOl sam publicznie mówi, że "cała kampania wymierzona jest przeciwko niemu" i że "to przez polityczną vendettę na jego osobie sponsorzy odwrócili się od Komitetu", to tym bardziej powinien zadać sobie pytanie o odpowiedzialność za dobro instytucji, którą kieruje.

Bo jeśli - jak sam twierdzi - to jego osoba jest przyczyną braku sponsorów i kryzysu wizerunkowego, to człowiek honoru, który naprawdę kocha polski ruch olimpijski, ustępuje.

Nie z rezygnacji, lecz z troski. Nie dlatego, że przegrał, ale dlatego, że rozumie, że instytucja jest ważniejsza od jego ambicji.

Trudno mówić o miłości do ruchu olimpijskiego, gdy słowom o "vendecie" towarzyszą działania, które ten ruch wystawiają na kolejne ryzyko - jak podpisanie umowy ze sponsorem budzącym wątpliwości, i to bez konsultacji z Zarządem.

To nie jest droga, którą powinien iść Polski Komitet Olimpijski.

Polski Komitet Olimpijski to nie prezes, to ludzie, którzy od lat pracują na jego autorytet - często po cichu, z pasją, w cieniu wielkich nazwisk.

Dla nich, dla sportowców i dla Polski - ruch olimpijski musi odzyskać zaufanie, wiarygodność i moralny kompas."