Po najcenniejszy medal w kolekcji, z IO w Korei Południowej, Dydak sięgnął w kategorii półśredniej. Trzy lata później w Goeteborgu dołożył do swoich zdobyczy brązowy medal mistrzostw Europy, ale już w wadze lekkośredniej. W trakcie całej kariery reprezentował kluby GKS Jastrzębie (1982-1986) i Czarni Słupsk (1987-1991). Ogromny talent urodzonego w Czeladzi pięściarza objawił się szerokiej publiczności na mistrzostwach Polski w Krakowie (1987 rok). W hali Wisły, wraz z innymi 19-latkami Andrzejem Gołotą i Dariuszem Michalczewskim, stanął na najwyższym stopniu podium (kat. półśrednia). W sumie trzy razy sięgał po tytuł mistrza Polski seniorów, przy czym dwa pozostałe złote medale zdobywał w wadze lekkośredniej (1990 i 1991). Do tego raz był drużynowym mistrzem Polski w barwach Czarnych Słupsk (1990 rok). Dwukrotnie zwyciężał w prestiżowym turnieju im. Feliksa Stamma, a nadto aż czterokrotnie z rzędu (w latach 1988-91) był wybierany przez kapitułę nobliwego czasopisma "Boks" na najlepszego pięściarza w Polsce. W reprezentacji kraju wystąpił osiem razy, odnosząc 5 zwycięstw i ponosząc 3 porażki. Był także uczestnikiem mistrzostw świata w Sydney (1991). Słynął z genialnych ciosów prostych oraz kapitalnej pracy nóg, zachwycając swoją wspaniałą techniką. Najważniejszymi szkoleniowcami w jego krótkiej, ale pięknej karierze, byli Czesław Caputa i Czesław Ptak. Przewlekła, bardzo bolesna kontuzja dłoni (ogromny naciek na prawym nadgarstku), zmusiła go do przedwczesnego zakończenia kariery w 1991 roku. Zgodnie z oficjalnymi statystykami stoczył 171 walk, z których 159 wygrał, 2 zremisował i 10 przegrał. Wiele lat później, w 2005 roku, został trenerem sekcji bokserskiej Czarnych. Art