Urodził się 23 lutego 1927 w Kaplonosach koło Włodawy. Miał 17 lat, gdy ochotniczo stanął do Powstania Warszawskiego. Miał pseudonimy "Sokół" i "Sęp". Walczył w rejonie Dworca Gdańskiego i w Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych, gdzie 26 sierpnia został ranny. Ewakuowany kanałami z Placu Krasińskich na Żoliborz, skąd potem przebił się do Puszczy Kampinoskiej. Po wojnie trafił do Buska-Zdroju. Tam zdał maturę, a następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie ukończył studia na Politechnice Krakowskiej i został pracownikiem naukowym. Na początku lat 60. zaczął startować w rajdach w barwach Automobilklubu Krakowskiego. Mimo ograniczeń ruchowych zgruchotanej w powstaniu ręki odniósł wiele sukcesów w kraju i za granicą. Był wielokrotnym mistrzem Polski w różnych klasach. Jego największym osiągnięciem było mistrzostwo kraju w klasyfikacji generalnej w 1969 roku (wspólnie z Marianem Bieniem w Renault 8 Gordini). Wtedy otrzymał również tytuł Mistrza Sportu. W 1973 roku należał do zespołu, który pod Wrocławiem ustanowił Polskim Fiatem 125p trzy światowe rekordy prędkości. Po sezonie 1973 otrzymał tytuł Zasłużony Mistrz Sportu oraz złoty medal "Za wybitne osiągnięcia sportowe". 3 sierpnia 2008 za walkę w Powstaniu Warszawskim Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.