Choć nie ma ich już wśród nas, dzięki dziełom swojego życia i wybitnym osiągnięciom wciąż pozostają w pamięci kibiców i są zapisani złotymi zgłoskami na kartach historii polskiego, europejskiego, a nawet światowego sportu. Podczas bogatych karier bili rekordy, święcili laury oraz dostarczali fanom mnóstwa niesamowitych wrażeń i emocji. Wielu znakomitych ludzi związanych z polskim sportem spoczęło na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach. Groby dużej części z nich znajdują się w Alei Zasłużonych. A na prawie wszystkich umieszczono oznaczenia, które symbolizują najważniejsze, niesamowite sportowe sukcesy. Dzięki temu trudno przeoczyć miejsca pochówku tych, którzy zdobywali dla Polski medale olimpijskie. Wspominamy zmarłych ze świata sportu. Kto odszedł w ciągu minionych 12 miesięcy? Zbigniew Pacelt (1951 - 2021) Zbigniew Pacelt był 30-krotnym rekordzistą Polski w pływaniu, olimpijczykiem z Meksyku (1968) i Monachium (1972) w pływaniu oraz z Montrealu (1976) w pięcioboju nowoczesnym. Po zakończeniu bogatej sportowej kariery, którą zaczynał zresztą w sekcji pływackiej klubu KSZO Ostrowiec Świętokrzyski, pracował jako trener i działacz społeczny. W latach 90. objął kierownictwo nad Departamentem Sportu Wyczynowego w Urzędzie Kultury Fizycznej i Sportu, a później został wiceprezesem Polskiej Konfederacji Sportu. Przez wiele lat pełnił funkcje w m.in. Polskim Związku Pięcioboju Nowoczesnego i w Polskim Komitecie Olimpijskim. W 2006 roku wybrano go na szefa misji olimpijskiej na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Turynie. Był też posłem na Sejm V, VI i VII kadencji (2005–2015) z ramienia Platformy Obywatelskiej oraz wiceministrem sportu i turystyki (2007–2008). Zmarł w październiku 2021 roku w wieku 70 lat. Jego grób znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na pomniku umieszczono oznaczenia olimpijskie. Wojciech Zabłocki (1930 - 2020) Wojciech Zabłocki prowadził dwie kariery zawodowe - naukową (architektem, pedagogiem i profesorem nauk technicznych) oraz sportową. Czterokrotnie reprezentował Polskę jako szermierz na igrzyskach olimpijskich, skąd przywiózł trzy medale: dwa srebrne i brązowy. Ponadto miał dziewięć medali mistrzostw świata oraz pięć tytułów mistrza Polski. Prywatnie był mężem aktorki Aliny Janowskiej (zmarłej trzy lata wcześniej) oraz synem Michała Zabłockiego, poety i reżysera. Zmarł w grudniu 2020 roku, w przeddzień swoich 90. urodzin. Został pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach, tuż obok żony. Irena Szewińska (1946 - 2018) Irena Szewińska, legenda polskiej lekkoatletyki i jedna z najbardziej utytułowanych polskich sportsmenek w historii, specjalizowała się w biegach sprinterskich i w skoku w dal. Siedmiokrotnie występowała na igrzyskach olimpijskich, z których przywiozła łącznie siedem medali (trzy złote, dwa srebrne, dwa brązowe). Szesnastokrotna medalistka Europy, multimedalistka mistrzostw Polski. W 1974 roku została wybrana najlepszą sportsmenką na świecie według agencji prasowej United Press International. Po zakończeniu kariery sportowej zajęła się działalnością społeczną. Zasiadała m.in. w zarządzie Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, w Polskim Komitecie Olimpijskim oraz w Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim. Dama Orderu Białego. Zmarła w czerwcu 2018 roku w wieku 72 lat, po walce z chorobą nowotworową. Spoczęła w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach. Na nagrobku umieszczono oznaczenia symbolizujące kolory zdobytych medali olimpijskich. Jest również wykuta figura znicza olimpijskiego. Irena Szewińska - ambasadorka lekkiej atletyki w Polsce i na świecie Józef Grudzień (1939 - 2017) Józef Grudzień sportową karierę rozpoczął od siatkówki. Później, zainspirowany bratem Władysławem, spróbował pięściarstwa. W wieku 18 lat zadebiutował w bokserskiej drużynie narodowej. Boksował w wadze lekkiej. Podczas igrzysk olimpijskich w Tokio (1964) wywalczył złoto, zwyciężając nad Wiliktonem Barannikowem. Cztery lata później (Meksyk 1968) zdobył srebrny medal olimpijski. Był mistrzem Europy w wadze lekkiej. Zmarł w czerwcu 2017 roku w wieku 78 lat. Jego grób znajduje się w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na pomniku umieszczono oznaczenie olimpijskie. Józef Grudzień - bokser z przypadku, który został mistrzem olimpijskim Jan Szczepański (1939 - 2017) Jan Szczepański był zawodowym wojskowym, mistrzem olimpijskim (Monachium 1972) oraz mistrzem Europy (Madryt 1971) w boksie w wadze lekkiej. Wielokrotny indywidualny mistrz Polski w wadze lekkiej i lekkopółśredniej oraz krajowy mistrz drużynowy (z Legią Warszawa). Po zakończeniu kariery trenował innych pięściarzy. Zmarł w styczniu 2017 roku w wieku 77 lat. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na nagrobku umieszczono symbol igrzysk olimpijskich oraz tabliczkę z tytułem Honorowego Obywatela Gminy Lubochnia. Jan Szczepański, mistrz olimpijski w boksie, spoczął na Powązkach Ryszard Parulski (1938 - 2017) Ryszard Parulski był szermierzem z licznymi sukcesami na koncie. Zdobył m.in. indywidualne mistrzostw świata juniorów w szabli, mistrzostwo świata we florecie i w szpadzie, czterokrotnie mistrzostwo Polski oraz siedem medali w drużynie. W 1964 i 1968 roku razem z drużyną reprezentował Polkę na igrzyskach olimpijskich, z których przywiózł kolejno srebrny i brązowy krążek. Po zakończeniu kariery stanął na czele "Glora Victis". To fundacja działająca na rzecz byłych sportowców. W latach 1990–1992 był wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Zmarł w styczniu 2017 roku w wieku 78 lat. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Jadwiga "Jagoda" Polasik (1956 - 2016) Jagoda Polasik w wieku zaledwie 2 lat straciła władze w nogach po tym, jak wirus zaatakował jej rdzeń kręgowych. Kilka lat później postanowiła, że zawodowo zajmie się sportem. Została szpadzistką i florecistką uprawiającą szermierkę na wózkach, z siedemnastoma medalami Pucharu Świata oraz dziesięcioma mistrzostw świata. Reprezentowała Polskę na Igrzyskach Paraolimpijskich (Atlanta 1996: srebro, szpada indywidualnie, Sydney 2000: 3xzłoto, szpada indywidualnie, szpada drużynowo, floret drużynowo, Ateny 2004: brąz, floret drużynowo). Zmarła w maju 2016 roku w wieku 59 lat. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na nagrobku umieszczono zdjęcie Polasik z olimpijskimi medalami na szyi. Elżbieta Duńska-Krzesińska (1933 - 2015) Elżbieta Duńska-Krzesińska była jedną z najwybitniejszych polskich sportsmenek. Specjalizowała się w skoku w dal, ale osiągała też sukcesy w innych lekkoatletycznych konkurencjach takich jak m.in. skok wzwyż i bieg na 80 metrów przez płotki. Trzykrotnie startowała na igrzyskach olimpijskich, a z dwóch turniejów przywiozła medale (Melbourne 1956: złoto, Rzym 1960: srebro). W Helsinkach w 1952 oddała fenomenalny skok, lecz sklasyfikowano ją na 12. miejscu, przez... jej długi warkocz, który po odchyleniu głowy jako pierwszy musnął piasek. Była rekordzistką świata w skoku w dal, wielokrotną mistrzynią Polski i wicemistrzynią Europy. Po zakończeniu kariery została trenerką lekkiej atletyki. Przez długi czas mieszkała z mężem w Stanach Zjednoczonych. Zmarła w grudniu 2015 roku w wieku 81 lat. Została pochowana w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Pomnik ozdobiono pięcioma olimpijskimi okręgami i flagą w barwach Polski. Jest też napis "Złota Ela" nawiązujący do przydomku lekkoatletki. "Elżbieta Duńska-Krzesińska dostarczała radość milionom Polaków" Wacław Nycz (1954 - 2013) Wacław Nycz był światowej klasy pilotem samolotowym sportowym oraz pilotem lotnictwa komunikacyjnego, a ponadto trzykrotnym mistrzem świata i dwukrotnym mistrzem Europy w lataniu precyzyjnym. Wygrywał indywidualnie i drużynowo. Nagrodzony złotem Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Zmarł w kwietniu 2013 roku w wyniku wypadku samochodowego, dwa dni przed swoimi 59. urodzinami. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na płycie nagrobnej umieszczono pomnik nawiązujący do samolotowych osiągnięć Nycza. Władysław Stachurski (1945 - 2013) Władysław Stachurski piłkarską karierę rozpoczynał od gry w warszawskich klubach. Razem z Legią dwukrotnie sięgnął po mistrzostwo Polski. Jego nazwisko umieszczono w Galerii Sław stołecznej drużyny. W ośmiu meczach reprezentował barwy Polski. Po karierze, którą zakończyła kontuzja, zajął się szkoleniem. Zaczął od asystowania w Legii Warszawa, później był drugim trenerem młodzieżowej reprezentacji Polski i pierwszym trenerem kadry juniorów. Trenował też m.in. Zawiszę Bydgoszcz i Widzewa Łódź. W latach 1995-1996 był selekcjonerem "Biało-Czerwonych". Zmarł w marcu 2013 roku na zawał serca. Doznał go w drodze po odbiór biletów na mecz Polska - Ukraina. Miał 68 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Janina Chłodzińska-Urbaniak (1934 - 2012) Janina Chłodzińska-Urbaniak była wszechstronnie sportowo uzdolniona - trenowała szermierkę, skok w dal, siatkówkę i koszykówkę. Z tą ostatnią najmocniej związała swoje życie. Rozegrała 121 meczów w barwach reprezentacji Polski, zdobyła wiele medali za mistrzostwo kraju, była też współzałożycielką Polskiego Towarzystwa Koszykówki. W latach 60. uznano ją za najlepszą obrotową w Europie. Po zakończeniu kariery była trenerką koszykówki. Zmarła we wrześniu 2012 roku w wieku 78 lat. Została pochowana w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na pomniku umieszczono wygrawerowany kosz i piłkę do koszykówki. Jest też cytat z Chłodzińskiej-Urbaniak: "Dzięki koszykówce spełniły się moje marzenia. Ty też możesz spełnić swoje. Tylko je nazwij". Jerzy Kulej (1940 - 2012) Jerzy Kulej karierę bokserską rozpoczął w wieku 15 lat. Trzy lata później zadebiutował w reprezentacji Polski, a w 1963 roku zdobył złoty medal w wadze lekkopółśredniej na mistrzostwach Europy w Moskwie. Osiągnięcie to powtórzył także w 1964 na ME w Berlinie Wschodnim. Z kolei w 1967 roku w Rzymie był drugi. Dwukrotnie przywoził złoto igrzysk olimpijskich (Tokio 1964, Meksyk 1968). W czasie swojej kariery stoczył 348 walk bokserskich, z czego 317 wygrał. Wielokrotnie honorowany był odznaczeniami państwowymi za osiągnięcia dla sportu i Polski. Był posłem na Sejm IV kadencji z list Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Zmarł w lipcu 2012 roku w wieku 71 lat. Pochowano go w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na nagrobku znajdują się wizerunek pięściarza, jego podpis, a także oznaczenia olimpijskie. Jerzy Kulej - pięściarz, który nigdy nie leżał na deskach Marian (Marek) Kuszewski (1933 - 2012) Marian (znany także jako Marek) Kuszewski, szermierz i szablista, dwukrotnie święcił triumfy na igrzyskach olimpijskich, z których - razem z drużyną - przywiózł dwa srebrne medale (Melbourne 1956, Rzym 1960). Był też srebrnym i brązowym medalistą mistrzostw świata. Mógł poszczycić się sukcesami w mistrzostwach Polski w turniejach indywidualnych. Po zakończeniu sportowej kariery pracował jako dziennikarz. Zmarł w marcu 2012 roku w wieku 78 lat. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na nagrobku wygrawerowano jego nieodłączny atrybut z czasów kariery. Marek Szufa (1954 - 2011) Marek Szufa był pilotem samolotowym, kapitanem LOT-u i szybownikiem. Największe sukcesy sportowe zanotował w akrobacji szybowcowej. Był wicemistrzem świata i członkiem reprezentacji Polski. Wielokrotnie skutecznie bronił tytułu mistrza kraju w modelarstwie lotniczym. Był również kierownikiem międzynarodowych zawodów akrobacji samolotowej z 2006 roku. Zginął w czerwcu 2011 roku w wypadku lotniczym, podczas Pikniku Lotniczego w Płocku. Po wykonaniu kilku figur akrobacyjnych w powietrzu, jego samolot rozbił się na Wiśle. Szufa zmarł na miejscu. Miał 57 lat. Pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Nagrobek nawiązuje do jego największej pasji. Andrzej Piątkowski (1934 - 2010) Andrzej Piątkowski, razem z szermierczą drużyną, trzykrotnie reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich i za każdym razem wracał do domu z medalem (Melbourne 1956: srebro, Rzym 1960: srebro, Tokio 1964: brąz). Trzykrotny drużynowy mistrz świata (1959, 1962, 1963), wicemistrz (1954) oraz brązowy medalista (1957, 1958). Zdobył też dwanaście drużynowych tytułów mistrza Polski oraz jeden tytuł indywidualny. Przez większość kariery związany z Legią Warszawa. Zmarł w czerwcu 2010 roku w wieku 75 lat. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na płycie umieszczono wygrawerowane sportowe atrybuty, oznaczenia olimpijskie oraz jego wizerunek. Kamila Skolimowska (1982 - 2009) Kamila Skolimowska pochodziła z rodziny o sportowych tradycjach. Jej ojciec Robert był sztangistą, medalistą mistrzostw świata i olimpijczykiem. Jego córka początkowo zajęła się wioślarstwem i podnoszeniem ciężarów, ale później rozpoczęła treningi lekkoatletyczne, a konkretnie te w rzucie młotem. Gdy miała niespełna 14 lat, zdobyła złoty medal seniorskich mistrzostw Polski, a przy okazji ustanowiła rekord kraju. Złota medalistka z igrzysk olimpijskich z Sydney (2000), wicemistrzyni i brązowa medalistka mistrzostw Europy (2002 i 2006), złota medalistka młodzieżowych ME (2003), zwyciężczyni mistrzostw świata juniorów młodszych (1999) i mistrzostw Europy juniorów (1997). Zmarła niespodziewanie w lutym 2009 roku w wieku 26 lat, na zgrupowaniu polskich lekkoatletów w Portugalii. Przyczyną śmierci był zator tętnicy płucnej spowodowany nierozpoznaną zakrzepicą. Prochy Kamili Skolimowskiej złożono w grobie w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. W pomniku wykuto podobiznę lekkoatletki rzucającej młotem, znicz olimpijski oraz cytat: "Odchodzimy wtedy, kiedy lepsi już nie możemy być". Mama Kamili Skolimowskiej opowiedziała o dramacie. "Śmierć dziecka to niewyobrażalna tragedia" Witold Woyda (1939 - 2008) Na swoje pierwsze pierwsze igrzyska olimpijskie polski szermierz Witold Woyda pojechał w 1960 roku. Podczas debiutu zajął wysokie 4. miejsce w turnieju indywidualnym florecistów. Rok później, na mistrzostwach świata, razem z drużyną zdobył brązowy medal, a w 1962 roku został dwukrotnym wicemistrzem świata - indywidualnie oraz drużynowo. W 1964 roku na IO w Meksyku zdobył brązowy krążek w szermierce (floret drużynowo). Później było tylko lepiej i wywalczył olimpijskie srebro (Tokio 1964) oraz dwukrotnie olimpijskie złoto (Monachium 1972, indywidualnie i drużynowo). Multimedalista mistrzostw świata i mistrzostw kraju. Zmarł w maju 2008 roku, na pięć dni przed 69. urodzinami. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na nagrobku umieszczono sylwetkę walczącego szermierza oraz oznaczenia olimpijskie. Kazimierz Górski (1921 - 2006) Kazimierz Górski zapracował sobie na miano legendy i polskiego trenera wszechczasów. Reprezentacja Polski, z nim w roli selekcjonera, odnosiła historyczne sukcesy i zdobyła złoto igrzysk olimpijskich (Monachium 1972) oraz brąz mistrzostw świata (1974). Doszła również do finału IO w Montrealu (1976). W swojej trenerskiej karierze prowadził również m.in. Legię Warszawa, ŁKS Łódź, Panathinaikos AO, AGS Kastorię, Olympiakos SFP i Ethnikos Pireus. Dużo wcześniej sam był piłkarzem, zaczynał od gry dla lwowskich klubach, a później - w latach 1945-1953 - występował w Legii. Był działaczem Polskiego Związku Piłki Nożnej, w tym przez cztery lata jego prezesem. Wielokrotnie honorowany odznaczeniami sportowymi i państwowymi. Zmarł w maju 2006 roku, w wieku 85 lat, po walce z chorobą nowotworową. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na jego nagrobku umieszczono kulę ziemską, na której wypisano najważniejsze dla Górskiego miejsca (Lwów, Warszawę, Wembley, Monachium i Ateny). "Nie gramy w obozie koncentracyjnym". Polska mogła nie jechać na mundial 1974 Marian Zieliński (1929 - 2005) Marian Zieliński był jednym z najbardziej utytułowanych polskich sztangistów. Jego pierwszy poważniejszy sukces przypadł na 1956 rok, kiedy to zdobył brązowy medal mistrzostw Europy. Niedługo później wywalczył brązowy krążek w wadze piórkowej na igrzyskach olimpijskich (Melbourne 1956). Później jeszcze dwukrotnie był na IO trzeci, tyle że w wadze lekkiej (Tokio 1964, Meksyk 1968). Multimedalista mistrzostw świata w wadze lekkiej i piórkowej (w tym dwukrotnie złoty). Kilkukrotnie ustanawiał rekordy świata. Był zawodnikiem warszawskiej Legii. Zmarł w październiku 2005 roku w wieku 75 lat. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Elwira Seroczyńska (1931 - 2004) Elwira Seroczyńska, legenda polskiego łyżwiarstwa specjalizująca się w łyżwiarstwie szybkim, reprezentowała barwy Polski na igrzyskach olimpijskich Squaw Valley w 1960 roku. Z zawodów przywiozła srebrny krążek. Wielokrotnie zdobywała mistrzostwo kraju, miała też na koncie wygraną w tzw. małych mistrzostwach świata z Imatry 1962. Po zakończeniu kariery pracowała jako trenerka. Odznaczana za zasługi dla sportu i Polski. Zmarła w grudniu 2004 roku, a konkretnie w wigilijny wieczór, w 2004 roku. Po tym, jak wcześniej doznała udaru mózgu. Miała 73 lata. Pochowano ja na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Pomnik ozdobiono rzeźbą łyżwiarki oraz wykutym zniczem olimpijskim. Zdzisław Krzyszkowiak (1929 - 2003) Na swoich pierwszych igrzyskach olimpijskich w 1956 roku biegacz długodystansowy Zdzisław Krzyszkowiak wystartował w biegu na 10 000 metrów i zajął miejsce tuż za podium. Cztery lata później (Rzym 1960) mógł cieszyć się już z pierwszego olimpijskiego złota w biegu na 3000 metrów z przeszkodami. Wcześniej, na mistrzostwach Europy w 1958 roku, dwukrotnie był najlepszy: w biegu na 5000 metrów i w biegu na 10 000 metrów. Rekordzista świata, wielokrotny mistrz Polski w biegach z przeszkodami i w biegach przełajowych. Zmarł w marcu 2003 roku w wieku 73 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na pomniku umieszczono oznaczenia olimpijskie i wypisano największe sukcesy Zdzisława Krzyszkowiaka. Teodor Kocerka (1927 - 1999) Teodor Kocerka dwukrotnie sięgał po brązowe medale olimpijskie w wioślarstwie (Helsinki 1952, Rzym 1960). Był też mistrzem Europy (1955), a w innych latach wicemistrzem (1953, 1954) i brązowym medalistą (1956, 1959) zawodów. Kilkukrotny medalista akademickich mistrzostw świata, triumfator regat o "Diamentowe Wiosła". 19 razy wygrywał w mistrzostwach Polski w jedynkach, dwójkach podwójnych, czwórkach i ósemkach. Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener i kierownik wyszkolenia PZTW, wykładał też na warszawskiej AWF. Zmarł we wrześniu 1999 roku w wieku 72 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. W nagrobku wykuto wiosło, umieszczono też oznaczenie olimpijskie. Władysław Komar (1940 - 1998), Tadeusz Ślusarski (1950 - 1998) Władysław Komar był jednym z najlepszych polskich miotaczy kulą. W 1972 roku na igrzyskach olimpijskich w Monachium zdobył złoto w tej konkurencji. Oprócz tego dwukrotnie był trzeci na mistrzostwach Europy w pchnięciu kulą (1966, 1971). Rekordzista kraju i wielokrotny mistrz Polski. Wyczynowo uprawiał też boks i rugby. Tomasz Ślusarski specjalizował się z kolei w skoku o tyczce. Z IO w Montrealu 1976 przywiózł nawet złoto, a z IO z Moskwie 1980 srebro. Dwukrotny zwycięzca halowych mistrzostw Europy w skoku o tyczce (1974, 1978). Srebrny medalista uniwersjady z 1977 roku. Wielokrotny mistrz Polski i rekordzista kraju. Zginął razem z Władysławem Komarem w wypadku samochodowym w sierpniu 1998 roku. Ślusarki miał wówczas 48 lat, a Komar 58 lat. Spoczęli we wspólnym grobie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Nagrobek opatrzono oznaczeniami olimpijskimi. Eugeniusz Pietrasik (1947 - 1996) Eugeniusz Pietrasik był znanym działaczem sportowym, wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego, wiceprezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz prezesem Polskiej Fundacji Olimpijskiej. Mianowano go szefem polskiej misji olimpijskiej na Letnie Igrzyska Olimpijskie Atlanta 1996. W lipcu 1996 roku podczas ceremonii otwarcia zawodów wprowadził polską reprezentacją na stadio olimpijski i zasłabł. Pomimo reanimacji zmarł. Miał 48 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Kazimierz Deyna (1947 - 1989) Kazimierz Deyna przez wielu uznawany jest za najlepszego polskiego piłkarza ubiegłego wieku. Wielokrotny reprezentant Polski (z orłem na piersi rozegrał 97 meczów i strzelił 41 goli, był zresztą kapitanem kadry) oraz legenda Legii Warszawa. Złoty medalista z IO Monachium 1972 i srebrny medalista z IO Montreal 1976. Razem z kadrą "Biało-Czerwonych" zajął trzecie miejsce na mistrzostwach świata w RFN w 1974 roku. Grał też w m.in. Manchesterze City i San Diego Sockers. W seniorskiej karierze rozegrał prawie 600 meczów, w których zdobył 258 bramek. Zginął we wrześniu 1989 roku w wypadku samochodowym w San Diego. Miał 41 lat. Jego prochy zostały sprowadzone do Polski i złożone w grobie w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Na tablicy nagrobnej umieszczono jego wizerunek, numer piłkarskiej koszulki ("10") oraz hasło "Szacunek". 50 lat temu polscy piłkarze zdobyli jedyny złoty medal w historii Feliks Stamm (1901 - 1983) Feliks Stamm był podoficerem zawodowym Wojska Polskiego, pięściarzem, sędzią bokserskim, trenerem związkowym i szkoleniowcem polskiej kadry olimpijskiej. W 1936 roku objął stanowisko samodzielnego trenera polskiej reprezentacji bokserskiej, a funkcję tę pełnił przez następne 32 lata. Jako szkoleniowiec siedmiokrotnie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich, 14 razy stał na czele polskiej kadry w zawodach o mistrzostwo Europy. Szef wyszkolenia w Polskim Związku Bokserskim w Poznaniu. Był wychowawcą i szkoleniowcem wielu polskich mistrzów i medalistów w boksie, w tym m.in. Mieczysława Forlańskiego, Antoniego Kolczyńskiego, Zygmunta Chychały, Kazimierza Paździora, Jerzego Kuleja, Jana Szczepańskiego, Józefa Grudnia, Mariana Kasprzyka, Zbigniewa Pietrzykowskiego, Leszka Drogosza, Tadeusza Walaska, Jerzego Adamskiego i Artura Olecha. Zmarł w kwietniu 1983 roku w wieku 74 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Przy grobie umieszczono jego popiersie. 120 lat temu przyszedł na świat twórca polskiej szkoły boksu Leonid Teliga (1917 - 1970) Leonid Teliga był oficerem piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii (dwukrotnie odznaczonym Medalem Lotniczym), a także dziennikarzem, autorem, żeglarzem jachtowym, instruktorem żeglarstwa oraz pierwszym Polakiem, który samotnie okrążył Ziemię na drewnianym, samodzielnie zbudowanym jachcie Opty (1967-1969). Podczas rejsu zmagał się z ogromnym bólem. Gdy wrócił do Polski, już na płycie lotniska czekała na niego karetka pogotowia. W trakcie hospitalizacji zdiagnozowano u niego nowotwór. Zmarł w maju 1970 roku, 11 miesięcy po opłynięciu kuli ziemskiej, a tydzień przed 53. urodzinami. Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Nagrobek uformowano w kształt fali. Wystawa w 50. rocznicę rejsu dookoła świata Leonida Teligi