Aleksander Miedwied urodził się 16 września 1937 roku w Białej Cerkwi, na terenie ówczesnej Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Długo nie mógł zdecydować, co chce robić w życiu. Po skończeniu szkoły średniej przez dwa lata pracował w fabryce, później wstąpił do armii, aż w końcu postawił na sport. I w nim spełnił się znakomicie, wielkimi literami zapisując się w historii zapasów. Zdominował igrzyska i mistrzostwa świata. Nie miał sobie równych. A potem... Podczas igrzysk olimpijskich nie miał sobie równych i na trzech kolejnych imprezach zdobył dla ZSRR złote medale - najpierw w Tokio (1964) i Meksyku (1968) w wadze 97 kg, potem w Monachium (1972) w kategorii powyżej 100 kg. Nie bez powodu był uznawany za jednego z najlepszych zawodników stylu wolnego. Tylko w latach 1962-1971 aż siedem razy wygrywał mistrzostwa świata, dorzucając do tego jeden tytuł wicemistrza i jeden brązowy krążek. Na długi czas zdominował dyscyplinę, trzykrotnie zwyciężając także na mistrzostwach Europy, m.in. w Katowicach w 1972 roku. Zakończenie kariery nie oznaczało dla niego pożegnania ze sportem, choć na początku podjął się pracy w Instytucie Radiotechniki w Mińsku. Podczas igrzysk olimpijskich w Moskwie w 1980 to on składał przysięgę olimpijską w imieniu sędziów. Później jako wiceprzewodniczący zasiadał w białoruskim komitecie olimpijskim. Spełniał się też jako sędzia i trener reprezentacji Białorusi. Mocno zaangażowany w rozwój dyscypliny, napisał kilka podręczników ze wskazówkami dotyczącymi szkolenia sportowców, zwłaszcza zapaśników w stylu wolnym. Aleksander Miedwied zmarł 2 września w Mińsku.