W finale Federer, najwyżej rozstawiony w imprezie, pokonał 6:3, 6:4, 7:6 (13-11) Szkota Andy'ego Murraya (nr 5.). Pojedynek ten trwał dwie godziny i 41 minut. Szwajcar zakończył go przy trzeciej piłce meczowej, wcześniej w tie-breaku obronił pięć setboli. Właśnie tie-break trzeciego seta był najbardziej emocjonującym fragmentem finału. Obaj tenisiści popisali się w nim grą na najwyższym światowym poziomie. Chociaż 22-letni Brytyjczyk rozpoczął go od prowadzenia 3:1, to jednak nie zdołał osiągnąć większej przewagi. Choć później wyszedł na 6:4, to nie wykorzystał dwóch okazji do rozstrzygnięcia seta na swoją korzyść. Trzecią szansę, której również nie wykorzystał, miał przy stanie 7:6, ale zaraz po tym musiał bronić meczbola przy 7:8. Dwa kolejne setbole Murray zmarnował, gdy prowadził 9:8 i 11:10. Po raz drugi w poważnych opałach znalazł się, gdy na tablicy był wynik 9:10. Wtedy zdołał minąć biegnącego do siatki rywala, trafiając piłką w linię. Federer postawił przysłowiową kropkę nad "i" dopiero przy trzecim meczbolu. W sumie Szwajcar uzyskał 116 punktów, o sześć więcej od Szkota. Lepiej też wypadł w asach serwisowych 11-10, natomiast popełnił cztery podwójne błędy, dwukrotnie więcej od rywala. Częściej też psuł piłki, bowiem w niewymuszonych błędach było 42-36. Natomiast zdecydowanie skuteczniejszy był Federer w wygrywających uderzeniach 46-29. Wykorzystał cztery z 12 okazji na przełamanie serwisu Murraya, a sam obronił dwa z ośmiu "break pointów". W pierwszym, trwającym 43 minuty secie, raz stracił swoje podanie, ale i zdobył dwa gemy przy serwisie przeciwnika, w tym ważny na 5:3. Chwilę później rozstrzygnął tę partię wynikiem 6:3. Drugi był nieco bardziej wyrównany. Federer wykorzystał jednego z siedmiu "break pointów" na 2:1 i tę przewagę utrzymał do końca, obejmując prowadzenie 2:0 po kolejnych 46 minutach. Ostatnia partia była najdłuższa, trwała 72 minuty. Podczas ceremonii wręczenia pucharów Murray nie potrafił zapanować nad emocjami. Gdy w jego oczach pojawiły się łzy, zażartował, że nawiązuje do miejscowej tradycji. "Mogę płakać jak Roger. To skutek wstydu, że nie gram tak dobrze, jak on" - powiedział Szkot, który po raz drugi wystąpił w wielkoszlemowym finale; w poprzednim w US Open w 2008 roku również przegrał z Federerem. "Andy, jesteś zbyt dobrym zawodnikiem, żebyś miał nie wygrywać w Wielkim Szlemie, więc nie martw się o to" - mówił Szwajcar po tym, jak poprawił bilans meczów z Murrayem na 5:6, pokonując go po raz trzeci z rzędu. "Czuję się, jakbym dotarł na księżyc, zwyciężając znów tutaj. Myślę, że grałem w ciągu ostatnich dwóch tygodni najlepszy tenis w życiu. To także szczególny dzień dla mnie z innego powodu. To mój pierwszy triumf w Wielkim Szlemie odkąd zostałem ojcem. Liczę na kolejne" - dodał Federer, który w Melbourne osiągnął 22. w karierze finał w Wielkim Szlemie, odnosząc 16. zwycięstwo. Wynik finału gry pojedynczej mężczyzn: Roger Federer (Szwajcaria, 1) - Andy Murray (W. Brytania, 5) 6:3, 6:4, 7:6 (13-11). Czytaj także: Triumfy Federera w Wielkim Szlemie Wszyscy zwycięzcy Australian Open: 1905 Rodney Heath (Australia) 1906 Tony Wilding (Nowa Zelandia) 1907 Horace M. Rice (Australia) 1908 Fred Alexander (USA) 1909 Tony Wilding 1910 Rodney Heath 1911 Norman Brookes (Australia) 1912 J. Cecil Parke (W.Brytania) 1913 Ernie F. Parker (Australia) 1914 Arthur Wood (Australia) 1915 Francis G. Lowe (W.Brytania) 1916-1918 nie rozegrano 1919 A.R.F. Kingscote (W.Brytania) 1920 Pat O'Hara Wood (Australia) 1921 Rice H. Gemmell (Australia) 1922 James Anderson (Australia) 1923 Pat O'Hara Wood 1924 James Anderson 1925 James Anderson 1926 John Hawkes (Australia) 1927 Gerald Patterson (Australia) 1928 Jean Borotra (Francja) 1929 John C. Gregory (W.Brytania) 1930 Gar Moon (Australia) 1931 Jack Crawford (Australia) 1932 Jack Crawford 1933 Jack Crawford 1934 Fred J. Perry (W.Brytania) 1935 Jack Crawford 1936 Adrian Quist (Australia) 1937 Vivian B. McGrath (Australia) 1938 Don Budge (USA) 1939 John Bromwich (Australia) 1940 Adrian Quist 1941-45 nie rozegrano 1946 John Bromwich 1947 Dinny Pails (Australia) 1948 Adrian Quist 1949 Frank Sedgman (Australia) 1950 Frank Sedgman 1951 Richard Savitt (USA) 1952 Ken McGregor (Australia) 1953 Ken Rosewall (Australia) 1954 Mervyn Rose (Australia) 1955 Ken Rosewall 1956 Lew Hoad (Australia) 1957 Ashley Cooper (Australia) 1958 Ashley Cooper 1959 Alex Olmedo (USA) 1960 Rod Laver (Australia) 1961 Roy Emerson (Australia) 1962 Rod Laver 1963 Roy Emerson 1964 Roy Emerson 1965 Roy Emerson 1966 Roy Emerson 1967 Roy Emerson 1968 Bill Bowrey (Australia) 1969 Rod Laver 1970 Arthur Ashe (USA) 1971 Ken Rosewall 1972 Ken Rosewall 1973 John Newcombe (Australia) 1974 Jimmy Conors (USA) 1975 John Newcombe 1976 Mark Edmondson (Australia) 1977 Roscoe Tanner (USA) - styczeń Vitas Gerulaitis (USA) - grudzień 1978 Guilermo Vilas (Argentyna) 1979 Guilermo Vilas 1980 Brian Teacher (USA) 1981 Johan Kriek (RPA) 1982 Johan Kriek 1983 Mats Wilander (Szwecja) 1984 Mats Wilander 1985 Stefan Edberg (Szwecja) 1986 nie rozegrano 1987 Stefan Edberg 1988 Mats Wilander 1989 Ivan Lendl (Czechosłowacja) 1990 Ivan Lendl 1991 Boris Becker (Niemcy) 1992 Jim Courier (USA) 1993 Jim Courier 1994 Pete Sampras (USA) 1995 Andre Agassi (USA) 1996 Boris Becker 1997 Pete Sampras 1998 Petr Korda (Czechy) 1999 Jewgienij Kafielnikow (Rosja) 2000 Andre Agassi 2001 Andre Agassi 2002 Thomas Johansson (Szwecja) 2003 Andre Agassi 2004 Roger Federer (Szwajcaria) 2005 Marat Safin (Rosja) 2006 Roger Federer 2007 Roger Federer 2008 Novak Djokovic (Serbia) 2009 Rafael Nadal (Hiszpania) 2010 Roger Federer (Szwajcaria)