To był jeden z najbardziej emocjonujących finałowych meczów Euroligi. Panathinaikos zdominował dwie pierwsze kwarty, zarówno w walce pod koszami, jak i na obwodzie, w czym największa zasługa dwóch rozgrywających Greka Spanoulisa i Litwina Jasikeviciusa. W drugiej połowie mistrzowie z 2008 roku - koszykarze CSKA systematycznie odrabiali straty, a losy spotkania ważyły się do ostatnich sekund. Po czterech minutach zespół z Moskwy wygrywał 10:4, jednak dobra skuteczność z dystansu pozwoliła zawodnikom Panathinaikosu szybko zniwelować przewagę rywali. Po rzucie Amerykanina Nicholasa zza linii 6,25 m Panathinaikos objął w szóstej minucie pierwsze prowadzenie 13:12. Kolejne minuty to popis greckiego zespołu - doskonała obrona i celne rzuty z dystansu wybiły CSKA z rytmu i spowodowały, że po 20 minutach mistrz Grecji prowadził 48:28. Gdy na rozpoczęcie trzeciej kwarty Jasikievicius trafił za trzy punkty i Panathinaikos prowadził różnicą 23 pkt (51:28) wydawało się, że nic nie jest w stanie Grekom odebrać sukcesu, tym bardziej, że koszykarze z Moskwy fatalnie rzucali z dystansu. Pierwszy celny rzut za trzy punkty dla CSKA oddał Amerykanin Langdon w 28. minucie spotkania. Zawodnicy z Moskwy nie rezygnowali i walczyli z coraz większą determinacją. 30 ostatnich sekund zdecydowało o losach wygranej. Na 26 s przed końcem, po błędzie Greków, CSKA zdobyło piłkę, a Litwin Siskauskas trafił za trzy punkty. Panathinaikos wygrywał tylko 70:69. Seria fauli taktycznych koszykarzy obydwu drużyn spowodowała, że na niespełna sześć sekund przed końcem, przy dwupunktowym prowadzeniu mistrza Grecji (73:71) CSKA miało piłkę i szansę na zwycięstwo. W ostatniej akcji pomylił się jednak Siskauskas i koszykarze oraz kilka tysięcy kibiców Panathinaikosu mogło się cieszyć z piątego tytułu mistrza Euroligi. Trener Panahtinaikosu Serb Zelimir Obradovic jest pierwszy w historii Euroligi trenerem, który zdobył siedem mistrzowskich tytułów, w tym cztery z Panathinaikosem. Najlepszym zawodnikiem finału (MVP) wybrano rozgrywającego Panathinaikosu Vassilisa Spanoulisa. Litwin Sarunas Jasikevicius jest pierwszym zawodnikiem w historii Euroligi, który sięgnął po mistrzostwo z trzema różnymi drużynami - w 2003 z Barceloną, 2004 i 2005 z Macabi Tel Awiw i 2009 z Panathinaikosem. Panathinaikos Ateny: Vassilis Spanoulis 13, Antonis Fotsis 13, Sarunas Jasikevicius 1, Dimitris Diamantidis 10, Drew Nicholas 7, Stratos Perperoglou 6, Nikola Pekovic 6, Mike Batiste 6, Kostas Tsartsaris 2. CSKA Moskwa: J.R. Holden 14, Ramunas Siskauskas 13, Trajan Langdon 13, Matjaz Smodis 9, Wiktor Chriapa 9, Erazem Lorbek 5, Zoran Planinic 5, Sasza Kaun 3, Nikos Zisis 0, Terence Morris 0. Tegoroczne rozgrywki były 51. sezonem rywalizacji o najcenniejsze klubowe trofeum koszykarskie w Europie. Największą liczbę zwycięstw w Eurolidze ma Real Madryt - 8. Rozgrywki Euroligi w latach 1958-1996 nosiły nazwę Pucharu Klubowych Mistrzów Europy. Od 1997 nazywają się Euroligą. Od 1988 roku finał rozgrywany jest według formuły Final Four z udziałem czterech zespołów. W najważniejszych rozgrywkach Starego Kontynentu uczestniczyły trzy polskie drużyny: Lech Poznań na początku lat dziewięćdziesiątych w fazie grupowej, Śląsk Wrocław w latach 2001- 2004 oraz Prokom Trefl Sopot w sezonie 2004/2005. Wrocławianom nie udało się ani razu awansować do drugiego etapu, w którym gra 16 najlepszych drużyn. Awans do TOP 16 stał się w tym sezonie udziałem debiutanta w Eurolidze - Prokomu Trefla. W sezonie 2000/2001 istniała SuproLiga zarządzana przez Międzynarodową Federację Koszykówki FIBA i Euroliga prowadzona przez Unię Koszykarskich Lig Europy ULEB. W 2001 SuproLigę wygrał zespół Maccabi Tel Awiw. Triumfatorzy Euroligi (do 1996 roku PKME): 1958 ASK Ryga (ZSRR) 1959 ASK Ryga (ZSRR) 1960 ASK Ryga (ZSRR) 1961 CSKA Moskwa (ZSRR) 1962 Dynamo Tbilisi ZSRR) 1963 CSKA Moskwa 1964 Real Madryt (Hiszpania) 1965 Real Madryt 1966 AP Simmenthal Mediolan (Włochy) 1967 Real Madryt 1968 Real Madryt 1969 CSKA Moskwa 1970 Ignis Varese (Włochy) 1971 CSKA Moskwa 1972 Ignis Varese 1973 Ignis Varese 1974 Real Madryt 1975 Ignis Varese 1976 Mobilgirgi Varese 1977 Maccabi Tel Awiw (Izrael) 1978 Real Madryt 1979 KK Bośnia Sarajewo (Jugosławia) 1980 Real Madryt 1981 Maccabi Tel Awiw 1982 Ultrarapida Cantu (Włochy) 1983 Ford Cantu 1984 Virtus Banco Rzym (Włochy) 1985 KK Cibona Zagrzeb (Jugosławia) 1986 KK Cibona Zagrzeb 1987 Tracer Mediolan 1988 Tracer Mediolan 1989 KK Jugoplastika Split (Jugosławia) 1990 KK Jugoplastika Split 1991 POP 84 Split (Chorwacja) 1992 KK Partizan Belgrad (Jugosławia) 1993 CSP Limoges (Francja) 1994 7up Juventet Badalona (Hiszpania) 1995 Real Teka Madryt 1996 Panathinaikos Ateny (Grecja) 1997 Olympiakos Pireus (Grecja) 1998 Kinder Bolonia (Włochy) 1999 Żalgiris Kowno (Litwa) 2000 Panathinaikos Ateny 2001 SuproLiga: Maccabi Tel Awiw Euroliga: Kinder Bolonia 2002 Panathinaikos Ateny (Grecja) 2003 FC Barcelona (Hiszpania) 2004 Maccabi Tel Awiw (Izrael) 2005 Maccabi Tel Awiw 2006 CSKA Moskwa 2007 Panathinaikos Ateny 2008 CSKA Moskwa 2009 Panathinaikos Ateny