Contador pierwszy sukces w profesjonalnym peletonie odniósł w 2003 roku, kiedy podczas Tour de Pologne najszybciej pokonał górską czasówkę na trasie z Jeleniej Góry do Karpacza. Do dziś do niego należy rekord podjazdu na Orlinek. Rok później dobrze zapowiadająca się kariera młodego kolarza zawisła na włosku wskutek bardzo groźnego wypadku na wyścigu Dookoła Asturii. Doznał tak poważnego urazu głowy, że po operacji krwiaka przez 10 dni pozostawał w śpiączce i walczył o życie, by w końcu wygrać z chorobą. W styczniu 2005 roku, osiem miesięcy po wypadku, wystartował w australijskim wyścigu Tour Down Under i wygrał jeden z etapów. Wystąpił także w Tour de France, zajmując w swym debiutanckim starcie 31. miejsce i plasując się na trzeciej pozycji w klasyfikacji młodzieżowej. Kolejnego Tour de France nie pojechał, bowiem jego ekipy Libery Seguros nie dopuszczono do startu z powodu podejrzeń o udział niektórych zawodników, w tym samego Contadora, w aferze dopingowej znanej pod kryptonimem Puerto. Wtedy po raz pierwszy jego nazwisko wymieniono w związku z niedozwolonym wspomaganiem. - Znalazłem się w złej ekipie w złym czasie. Moje nazwisko najpierw łączono ze sprawą, ale UCI (Międzynarodowa Unia Kolarska) szybko poprawiła błąd. Jestem całkowicie poza tą sprawą - skomentował sytuację. W 2007 roku, już w barwach amerykańskiej drużyny Discovery Channel, sięgnął po zwycięstwo w Tour de France. Prowadzenie objął po wycofaniu z wyścigu lidera Michaela Rasmussena. Nie był jednak zwycięzcą przypadkowym. Jako jedyny w górach dotrzymywał tempa Duńczykowi, a eksperci ocenili jego jazdę jako "niewiarygodną". W kolejnym roku Contador nie bronił tytułu w Tour de France, ale nie ze swojej winy. Organizatorzy nie zaprosili bowiem skompromitowanej aferami dopingowymi ekipy Astana. Zrekompensował sobie to, wygrywając Giro d'Italia i Vuelta a Espana, w których startował po raz pierwszy. Wcześniej w trzech największych tourach triumfowali tylko: Jacques Anquetil, Felice Gimondi, Eddy Merckx i Bernard Hinault. Efektownie zwyciężył Contador w Tour de France 2009 roku. Najgroźniejszego przeciwnika miał w szeregach własnej drużyny, a był nim powracający po trzyletniej przerwie siedmiokrotny triumfator "Wielkiej Pętli" Lance Armstrong. Sytuacja wewnątrz grupy nie mogła się wyklarować aż do ostatniego tygodnia i etapu na szwajcarską przełęcz Verbier. Po solowym ataku Hiszpan wygrał i zdobył żółtą koszulkę lidera, której już nie oddał. W 2010 roku Contador ruszył na trasę TdF jako wielki faworyt, ale zwyciężył z trudem. Zdaniem niektórych komentatorów, równe szanse miał Andy Schleck, a gdyby nie pech - defekt roweru i strata 40 sekund oraz koszulki lidera na 15. etapie - to Luksemburczyk odbierałby w Paryżu gratulacje na najwyższym stopniu podium. Dopiero dwa miesiące później okazało się, że podczas tego wyścigu w próbkach moczu Contadora wykryto mikroskopijną ilość clenbuterolu, specyfiku pomagającego zarówno w budowie masy mięśniowej, jak i w zrzuceniu wagi. Kolarz tłumaczył, że był to efekt nieświadomego spożycia mięsa wołowego skażonego tym środkiem i nigdy nie przyznał się do winy. Hiszpańska federacja długo zwlekała z zajęciem oficjalnego stanowiska. W styczniu 2011 roku wstępnie zaproponowała roczną dyskwalifikację zamiast standardowych dwóch lat zawieszenia. Na to nie zgodził się jednak Contador, zapowiadając sądową walkę o dobre imię "aż do końca". W jego obronę zaangażował się nawet premier Jose Luis Zapatero. Ostatecznie federacja oczyściła kolarza z zarzutów. Taka decyzja z kolei nie spodobała UCI i Światowej Agencji Antydopingowej (WADA), które odwołały się do CAS. Trybunał trzykrotnie przekładał termin ogłoszenia werdyktu, a Contador w 2011 roku zdążył wygrać wyścigi Giro d'Italia, Dookoła Murcji i Dookoła Katalonii, a w TdF był piąty. Będąc pewny swoich racji do poniedziałku 6 lutego szykował się z grupą Saxo Bank do nowego sezonu... Alberto Contador: urodzony 6 grudnia 1982 w Madrycie waga: 61 kg wzrost: 175 cm ekipy: ONCE (2003), Liberty Seguros (2004-2005), Astana-Wuerth (2006), Discovery Channel (2007), Astana (2008-2010), Saxo Bank (od 2011) najważniejsze zwycięstwa: Tour de France: 1. miejsce (2007, 2009, 2010 - anulowane) Giro d'Italia (2008, 2011 - anulowane) Vuelta Espana (2008) Paryż-Nicea (2007, 2010) Dookoła Kraju Basków (2008, 2009) Dookoła Katalonii (2011 - anulowane) Dookoła Murcji (2011 - anulowane) Tydzień Kataloński (2005) Dookoła Kastylii i Leon (2007, 2008, 2010) Dookoła Algarve (2009, 2010) Tour de Pologne - etap do Karpacza (2003)