Współpraca tych panów w latach 1971-1983 przyniosła Borgowi jedenaście triumfów w Wielkim Szlemie, jakie odniósł na kortach ziemnych im. Rolanda Garrosa w Paryżu (sześć wygranych) oraz na trawiastej nawierzchni w Wimbledonie (pięć zwycięstw z rzędu). Przed rozpoczęciem kariery trenerskiej Bergelin sam był tenisistą, a największym jego sukcesem było deblowe zwycięstwo (w parze z Jaroslavem Drobnym) w Roland Garros, dzięki czemu został pierwszym szwedzkim triumfatorem w Wielkim Szlemie. Jednak największe uznanie w kraju zyskał dzięki 88 występom w reprezentacji narodowej startującej w rozgrywkach o Puchar Davisa. Wygrał 62 pojedynki, ponosząc 26 porażek. W 1946 i 1954 roku oraz w latach 1950-51 Szwedzi osiągnęli finał międzystrefowy, ale dopiero w 1975 roku zdołali sięgnąć po trofeum, mając w składzie Borga, a kapitanem był wówczas jego trener. W tej drużynowej rywalizacji Bergelin pokonał m.in Władysława Skoneckiego w 1950 r. W 2004 r. został powołany do Galerii Sław szwedzkiego tenisa.