Jeszcze będąc zawodniczką Lublinianki powołana została w 1946 roku do kadry narodowej seniorek, wkrótce jednak w okresie studiów stomatologicznych w stołecznej Akademii Medycznej reprezentowała barwy AZS Warszawa. Jako zawodniczka podstawowej szóstki Emilia Szczawińska występowała w reprezentacji, która w pierwszych mistrzostwach świata w 1952 roku w Moskwie zdobyła srebrny medal. Grała też w narodowym zespole, który dwukrotnie zdobywał wicemistrzostwo Europy (1950 Sofia, 1951 Paryż) oraz brązowy medal w pierwszych mistrzostwach Starego Kontynentu w 1949 roku w Pradze.