W latach 50. XX wieku Zitouni należał do najlepszych obrońców w lidze francuskiej. W reprezentacji Francji zadebiutował jednak późno i rozegrał tylko cztery spotkania, m.in. z Hiszpanią (2-2), po którym proponowano mu grę w Realu Madryt. Szansę kontraktu z "Królewskimi", jak i możliwość gry w mistrzostwach świata w Szwecji w 1958 roku (gdzie Francuzi wywalczyli brązowy medal), odrzucił i odpowiadając na wezwanie Frontu Wyzwolenia Narodowego, walczącego o niepodległość Algierii, zbiegł do tego kraju. Ucieczka Zitouniego odbiła się głośnym echem we Francji. Utalentowany piłkarz występował następnie w reprezentacji FWN, a potem w drużynie narodowej Algierii. Karierę zakończył w 1967 roku w RC Kouaba, a potem trenował tę i inne drużyny algierskie oraz libijskie.