Beitar Jerozolima, pierwsza przeszkoda Wisły Kraków w rozgrywkach Ligi Mistrzów, to od dwóch lat izraelski potentat piłkarski. Szósty, a drugi z kolei mistrzowski tytuł, drużyna zapewniła sobie na dwie kolejki przed końcem rozgrywek ligi ha`Al, po wygranej 3:0 z Maccabi Netanya. Pierwszy mecz w minionym sezonie żółto-czarni przegrali dopiero w 15 kolejce, ulegając na jerozolimskim Teddy Kollek Stadium drużynie Bnei Sakhnin 0:1. Poważniejsza zadyszka przytrafiła się dopiero pod koniec rozgrywek, gdy Beitar miał tytuł już niemal w kieszeni. W siedmiu ostatnich meczach trzeciej rundy drużyna zgromadziła zaledwie 6 punktów, przegrywając z ligowymi średniakami. Piłkarze Beitaru zdobyli w 33 meczach sezonu 61 bramek, najwięcej spośród wszystkich 12 zespołów. Daje to średnią 1,8 bramki na mecz. Druga i trzecia drużyna w tej klasyfikacji - Maccabi Tel Awiw oraz Hapoel Kiryat Shmona, legitymowały się średnią na poziomie 1,3 bramki w meczu. Beitar stracił także najmniej bramek w lidze - 23, średnio niespełna 0,7 bramki na mecz. Miniony sezon, w którym drużyna wywalczyła także szósty w swej historii Puchar Izraela, zaowocował licznymi nagrodami indywidualnymi. Graczem roku wybrany został defensywny pomocnik Gal Alberman, który w przyszłym sezonie zagra w Borussii Moenchengladbach. Najlepszym piłkarzem zagranicznym został wybrany ofensywny pomocnik Beitaru Derek Boateng z Ghany, a najlepszym obrońcą Arik Benado. Trenerem roku uznany został szkoleniowiec rywali Wisły - Itzhak Shum, który przejął drużynę przed ostatnim sezonem. Beitar założyli w 1936 roku dwaj mieszkańcy Jerozolimy - David Horn oraz Shmuel Kirschstein. Horn był działaczem prawicowego, młodzieżowego ruchu syjonistycznego Betar - "młodzieżówki" Partii Rewizjonistów. Do dziś fani Beitaru znani są z sympatii do partii z prawej strony sceny politycznej. Pierwsze sukcesy krajowe przyszły dopiero w latach 70. XX wieku. W 1976 Beitar wywalczył pierwszy Puchar Izraela, a także Superpuchar. Pierwszy tytuł mistrzowski zdobył w sezonie 1986- 1987, a kolejne trzy w latach 90. XX wieku. W zestawieniu obejmującym wszystkie sezony, sześć tytułów Beitaru daje mu czwarte miejsce wspólnie z Hapoelem Petach Tikva. W klasyfikacji przoduje Maccabi Tel Awiw z 18 tytułami i Hapoel Tel Awiw, który na koncie ma 11 mistrzostw kraju. W ostatnich latach Beitar przełamał supremację Maccabi Hajfa, który w latach 2000-2006 triumfował pięciokrotnie. Spora w tym zasługa dużych pieniędzy w klubie, które przyszły wraz z zamożnym rosyjskim emigrantem Arkadijem Gajdamakiem. Uwielbiany w Izraelu za działalność dobroczynną, wzbudza też kontrowersje. Krytycy zarzucają mu niejasne interesy w przeszłości. W nowym sezonie w drużynie z Jerozolimy zagra pięciu obcokrajowców: chorwacki bramkarz Tvrtko Kale, chilijski obrońca Christian Alvarez (22 mecze w reprezentacji), pomocnicy - Derek Boateng z Ghany (17 występów w reprezentacji) i Argentyńczyk Dario Fernandez, a także urugwajski napastnik Sebastian Abreu (42 mecze w reprezentacji, 26 goli). Większość Izraelczyków ma za sobą występy w reprezentacji swego kraju. Najwięcej meczy rozegrał obrońca Arik Benado - 95. Beitar rozgrywa mecze na stadionie municypalnym w Jerozolimie, którego trybuny mieszczą 21 tysięcy widzów. Patronuje mu Teddy Kollek, były burmistrz miasta. Obiekt został wzniesiony za jego kadencji w latach 90. XX wieku w dzielnicy Malha położonej w południowo-zachodniej części miasta. To najnowocześniejszy stadion w Izraelu. Trybuny okalają płytę boiska z trzech stron. Oprócz Beitaru ze stadionu korzysta Hapoel Jerozolima, występujący na zapleczu ligi ha`Al w lidze Leumit. Wiślacy mogą się spodziewać w środę gorącej atmosfery na stadionie. Wysoką temperaturę powietrza - lipiec i sierpień są najcieplejszymi miesiącami w Izraelu - spotęguje na pewno doping jerozolimskich kibiców. Kibicem Beitaru jest między innymi amerykański aktor Adrien Brody, laureat filmowej nagrody Oscara za rolę w "Pianiście" Romana Polańskiego.