Polaków zabrakło w czołowej grupie. Najwyżej, na 46. pozycji, został sklasyfikowany Marek Rutkiewicz, tracąc 2.21 min do triumfatora. Gdyby nie defekt (zakleszczony łańcuch), zawodnik ekipy CCC Polsat Polkowice mógłby finiszować z najlepszymi. W grupie z Rutkiewiczem przyjechali Jarosław Marycz i Michał Gołaś, a dużo większą stratę zanotowali Przemysław Niemiec i Jacek Morajko. Rywalizacji nie ukończył Tomasz Marczyński. Wyścig był rozgrywany na liczącej 267 kilometrów dość wymagającej trasie, przy pochmurnym niebie i przelotnym deszczu. Gilbert mocniej depnął na pedały dwa kilometry przed metą, na ostatnim podjeździe pod Cauberg. Łatwo wypracował sobie bezpieczną przewagę i finiszował mając jeszcze czas na fetowanie sukcesu. 30-letni Belg od wielu sezonów utrzymuje się w ścisłej światowej czołówce. W ubiegłym roku był kolarzem numer 1 rankingu UCI. Wygrał już wiele wyścigów klasycznych, w tym dwukrotnie Amstel Gold Race, organizowany właśnie w okolicach Valkenburga, ze wspinaczką na Cauberg. Tęczową koszulkę wywalczył jednak po raz pierwszy, na zakończenie sezonu, którego wcześniej nie mógł zaliczyć do udanych (tylko dwa zwycięstwa - na etapach Vuelta a Espana). Za plecami Gilberta finiszowała dość duża grupa kolarzy, która zlikwidowała wszystkie poprzednie ataki. Jeden z nich zainicjował 81 kilometrów przed metą słynny Hiszpan Alberto Contador, do którego dołączyło blisko 30 zawodników. Pościg w peletonie prowadzili Belgowie w spółce z Niemcami, nie pozwalając uciekającym wypracować więcej niż minutę przewagi. Słabo spisali się Brytyjczycy. Mark Cavendish, który bronił tytułu mistrza świata, przez wiele kilometrów... dyktował tempo w peletonie, pomagając w ten sposób liderowi reprezentacji Bradleyowi Wigginsowi, którego szanse w Valkenburgu oceniano wyżej. Ostatecznie Cavendish zszedł z trasy na 111. kilometrze, a Wiggins, daleki od formy z Tour de France oraz igrzysk olimpijskich w Londynie, podzielił jego los. Wyniki wyścigu elity mężczyzn (267 km): 1. Philippe Gilbert (Belgia) - 6:10.41 2. Edvald Boasson Hagen (Norwegia) 4 s 3. Alejandro Valverde (Hiszpania) 5 4. John Degenkolb (Niemcy) 5. Lars Boom (Holandia) 6. Allan Davis (Australia) 7. Thomas Voeckler (Francja) 8. Ramunas Navardauskas (Litwa) 9. Sergio Henao (Kolumbia) 10. Oscar Freire (Hiszpania) ten sam czas ... 46. Marek Rutkiewicz (Polska) 2.21 53. Jarosław Marycz (Polska) 61. Michał Gołaś (Polska) ten sam czas 101. Przemysław Niemiec (Polska) 8.55 102. Jacek Morajko (Polska) ten sam czas Tomasz Marczyński (Polska) nie ukończył Zwycięzcy kolarskich mistrzostw świata: zawodowcy (od 1996 elita) 1927 - Alfredo Binda (Włochy) 1928 - Georges Ronsse (Belgia) 1929 - Georges Ronsse (Belgia) 1930 - Alfredo Binda (Włochy) 1931 - Learco Guerra (Włochy) 1932 - Alfredo Binda (Włochy) 1933 - Georges Speicher (Francja) 1934 - Karel Kaers (Belgia) 1935 - Jean Aerts (Belgia) 1936 - Antonin Magne (Francja) 1937 - Eloi Meulenberg (Belgia) 1938 - Marcel Kint (Belgia) 1946 - Hans Knecht (Szwajcaria) 1947 - Theo Middelkamp (Holandia) 1948 - Alberic Schotte (Belgia) 1949 - Rik van Steenberghen (Belgia) 1950 - Alberic Schotte (Belgia) 1951 - Ferdi Kubler (Szwajcaria) 1952 - Heinz Mueller (NRF) 1953 - Fausto Coppi (Włochy) 1954 - Louison Bobet (Francja) 1955 - Stan Ockers (Belgia) 1956 - Rik van Steenberghen (Belgia) 1957 - Rik van Steenberghen (Belgia) 1958 - Ercole Baldini (Włochy) 1959 - Andre Darrigade (Francja) 1960 - Rik van Looy (Belgia) 1961 - Rik van Looy (Belgia) 1962 - Jean Stablinski (Francja) 1963 - Benoni Beheyt (Belgia) 1964 - Jan Janssen (Holandia) 1965 - Tom Simpson (Wielka Brytania) 1966 - Rudi Altig (NRF) 1967 - Eddy Merckx (Belgia) 1968 - Vittorio Adorni (Włochy) 1969 - Harm Ottenbros (Holandia) 1970 - Jean-Pierre Monsere (Belgia) 1971 - Eddy Merckx (Belgia) 1972 - Marino Basso (Włochy) 1973 - Felice Gimondi (Włochy) 1974 - Eddy Merckx (Belgia) 1975 - Hennie Kuiper (Holandia) 1976 - Freddy Maertens (Belgia) 1977 - Francesco Moser (Włochy) 1978 - Gerrie Knetemann (Holandia) 1979 - Jan Raas (Holandia) 1980 - Bernard Hinault (Francja) 1981 - Freddy Maertens (Belgia) 1982 - Giuseppe Saroni (Włochy) 1983 - Greg LeMond (USA) 1984 - Claude Criquielion (Belgia) 1985 - Joop Zoetemelk (Holandia) 1986 - Moreno Argentin (Włochy) 1987 - Stephen Roche (Irlandia) 1988 - Maurizio Fondriest (Włochy) 1989 - Greg LeMond (USA) 1990 - Rudy Dhaenens (Belgia) 1991 - Gianni Bugno (Włochy) 1992 - Gianni Bugno (Włochy) 1993 - Lance Armstrong (USA) 1994 - Luc Leblanc (Francja) 1995 - Abraham Olano (Hiszpania) 1996 - Johan Museeuw (Belgia) 1997 - Laurent Brochard (Francja) 1998 - Oscar Camenzind (Szwajcaria) 1999 - Oscar Freire (Hiszpania) 2000 - Romans Vainsteins (Łotwa) 2001 - Oscar Freire (Hiszpania) 2002 - Mario Cipollini (Włochy) 2003 - Igor Astarloa (Hiszpania) 2004 - Oscar Freire (Hiszpania) 2005 - Tom Boonen (Belgia) 2006 - Paolo Bettini (Włochy) 2007 - Paolo Bettini (Włochy) 2008 - Alessandro Ballan (Włochy) 2009 - Cadel Evans (Australia) 2010 - Thor Hushovd (Norwegia) 2011 - Mark Cavendish (Wielka Brytania) 2012 - Philippe Gilbert (Belgia) elita - jazda ind. na czas: 1994 - Chris Boardman (Wielka Brytania) 1995 - Miguel Indurain (Hiszpania) 1996 - Alex Zuelle (Szwajcaria) 1997 - Laurent Jalabert (Francja) 1998 - Abraham Olano (Hiszpania) 1999 - Jan Ullrich (Niemcy) 2000 - Serhij Honczar (Ukraina) 2001 - Jan Ullrich (Niemcy) 2002 - Santiago Botero (Kolumbia) 2003 - Michael Rogers (Australia) 2004 - Michael Rogers (Australia) 2005 - Michael Rogers (Australia) 2006 - Fabian Cancellara (Szwajcaria) 2007 - Fabian Cancellara (Szwajcaria) 2008 - Bert Grabsch (Niemcy) 2009 - Fabian Cancellara (Szwajcaria) 2010 - Fabian Cancellara (Szwajcaria) 2011 - Tony Martin (Niemcy) 2012 - Tony Martin (Niemcy) amatorzy - wyścig ze startu wspólnego: 1921 - Gunnar Skjoeld (Szwecja) 1922 - Dave Marsh (Wielka Brytania) 1923 - Luigi Ferrario (Włochy) 1924 - Andru Leducq (Francja) 1925 - Henri Hoevenaers (Belgia) 1926 - Octave Dayen (Francja) 1927 - Jean Aerts (Belgia) 1928 - Allegro Grandi (Włochy) 1929 - Pietro Bertolazzo (Włochy) 1930 - Giuseppe Martano (Włochy) 1931 - Henry Hansen (Dania) 1932 - Giuseppe Martano (Włochy) 1933 - Paul Egli (Szwajcaria) 1934 - Kees Pellenaars (Holandia) 1935 - Ivo Mancini (Włochy) 1936 - Edgar Buchwalder (Szwajcaria) 1937 - Adolfo Leoni (Włochy) 1938 - Hans Knecht (Szwajcaria) 1946 - Henry Aubry (Francja) 1947 - Alfio Ferrari (Włochy) 1948 - Harry Snell (Szwecja) 1949 - Henk Faanhof (Holandia) 1950 - Jack Hoobin (Australia) 1951 - Gianni Ghidini (Włochy) 1952 - Luciano Ciancola (Włochy) 1953 - Ricardo Filippi (Włochy) 1954 - Emiel van Cauter (Belgia) 1955 - Sante Ranucci (Włochy) 1956 - Frans Mahn (Holandia) 1957 - Louis Proost (Belgia) 1958 - Gustav Adolf Schur (NRD) 1959 - Gustav Adolf Schur (NRD) 1960 - Bernhard Eckstein (NRD) 1961 - Jean Jourden (Francja) 1962 - Renato Boncioni (Włochy) 1963 - Flaviano Vicentini (Włochy) 1964 - Eddy Merckx (Belgia) 1965 - Jacques Botherel (Francja) 1966 - Evert Dolman (Holandia) 1967 - Graham Webb (Wielka Brytania) 1968 - Vittorio Marcelli (Włochy) 1969 - Leif Mortensen (Dania) 1970 - Joergen Schmidt (Dania) 1971 - Regis Ovion (Francja) 1973 - Ryszard Szurkowski (Polska) 1974 - Janusz Kowalski (Polska) 1975 - Andre Gevers (Holandia) 1977 - Claudio Corti (Włochy) 1978 - Gilbert Glaus (Szwajcaria) 1979 - Gianni Giacomini (Włochy) 1981 - Andriej Wiedernikow (ZSRR) 1982 - Bernd Drogan (NRD) 1983 - Uwe Raab (NRD) 1985 - Lech Piasecki (Polska) 1986 - Uwe Ampler (NRD) 1987 - Richard Vivien (Francja) 1989 - Joachim Halupczok (Polska) 1990 - Mirko Gualdi (Włochy) 1991 - Wiktor Rżaksiński (Ukraina) 1993 - Jan Ullrich (Niemcy) 1994 - Alex Pedersen (Dania) 1995 - Danny Nelissen (Holandia) wyścig drużynowy (w latach 1962-1994 amatorzy, od 2012 - zawodowcy): 1962 - Włochy (Maino, Tagliani, Zandegu, Grassi) 1963 - Francja (Bechet, Motte, Bidault, Chappe) 1964 - Włochy (Andreoli, Bona, Guerra, Manza) 1965 - Włochy (Guerra, Bona, Denti, Soldi) 1966 - Dania (Blaudzun, Hansen, Hoejlund, Wisborg) 1967 - Szwecja (G. Pettersson, S. Pettersson, E. Pettersson, T. Pettersson) 1968 - Szwecja (G. Pettersson, S. Pettersson, E. Pettersson, T. Pettersson) 1969 - Szwecja (G. Pettersson, S. Pettersson, E. Pettersson, T. Pettersson) 1970 - ZSRR (Jardy, Sokołow, Suchow, Lichaczow) 1971 - Belgia (Hermans, Van Cauter, Verreydt, Van der Linden) 1973 - Polska (Lis, Szurkowski, Szozda, Mytnik) 1974 - Szwecja (Fagerlund, Johansson, Filipsson, Nilsson) 1975 - Polska (Mytnik, Nowicki, Szurkowski, Szozda) 1977 - ZSRR (Czapłygin, Pikkuus, Kaminski, Czukanow) 1978 - Holandia (Bierings, Oosterbosch, Van Est, Van Houwelingen) 1979 - NRD (Drogan, Hartnick, Petermann, Boden) 1981 - NRD (Boden, Drogan, Kummer, Ludwig) 1982 - Holandia (Ducrot, Schipper, Solleveld, Van Bindsbergen) 1983 - ZSRR (Kaszirin, Nowołokin, Czużda, Zinowiew) 1985 - ZSRR (Żdanow, Klimow, Sumnikow, Zinowiew) 1986 - Holandia (Cordes, De Vries, Talen, Harmeling) 1987 - Włochy (Fortunato, Poli, Scirea, Vanzella) 1989 - NRD (Kummer, Landsmann, Schur, Boden) 1990 - ZSRR (Gałkin, Zotow, Patienko, Markowicz) 1991 - Włochy (Anastasia, Colombo, Contri, Peron) 1993 - Włochy (Brasi, Contri, Fina, Salvato) 1994 - Włochy (Salvato, Contri, Colombo, Andriotto) 2012 - Omega Pharma-Quick Step (Boonen, Vandewalle, Chavanel, Martin, Velits, Terpstra)