Od dawna Fullmer cierpiał na chorobę Alzheimera i demencję, a przyczyną zgonu była infekcja bakteryjna. Zawodową karierę pięściarską zaczął w 1951 roku, mając niespełna 20 lat. Początkowo walczył niemal co tydzień, dlatego w krótkim czasie miał w dorobku 15 zwycięstw, w tym 13 przed czasem (aż osiem w pierwszej rundzie). Na początku 1957 roku sięgnął po pas czempiona, pokonując na punkty Robinsona w nowojorskiej Madison Square Garden. Rywal był lepszy w rewanżu, do którego doszło cztery miesiące później w Chicago. Kolejną szansę boksowania o mistrzostwo globu Fullmer otrzymał w 1959 roku. Wygrał wtedy z innym zawodnikiem ze Stanów Zjednoczonych Carmenem Basilio. Później jeszcze dwa razy walczył z Robinsonem (wygrana i remis), a tytuł stracił dopiero jesienią 1962 roku, przegrywając z Dickiem Tigerem. W kolejnym sezonie, ostatnim w karierze, jeszcze dwukrotnie boksował z Tigerem - zremisował i doznał porażki. Łączny bilans Fullmera, to 55 zwycięstw, sześć porażek i trzy remisy. Kilka dni temu zmarł brat Gene Fullmera, Jay. Miał 78 lat. Był również bokserem, ale nie odnosił sukcesów. Z kolei najmłodszy z rodzeństwa, Don Fullmer zmarł w 2012 roku w wieku 72 lat. W 1968 roku przegrał walkę o mistrzostwo świata wagi średniej ze znakomitym Włochem Nino Benvenutim.