W sumie Bjoerndalen, który zapowiedział zakończenie kariery po tym sezonie, ma 19 złotych, 13 srebrnych i dziewięć brązowych krążków MŚ. Do tego jest ośmiokrotnym mistrzem olimpijskim, a na podium igrzysk stał łącznie 13 razy. Uprawiający biathlon od 1983 roku zawodnik jest sześciokrotnym zwycięzcą klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, a 19-krotnie zdobywał małą Kryształową Kulę za zwycięstwa w poszczególnych klasyfikacjach. Urodził się jako najmłodszy z pięciorga rodzeństwa i wychowywał się na farmie w Simonstrandzie. Jego pierwszym trenerem był starszy brat Dag, również biathlonista. W wieku 16 lat opuścił dom i zaczął treningi, zarówno biathlonowe, jak i narciarskie, w akademii sportowej w Geilo. Zakwalifikował się do kadry olimpijskiej na Lillehammer w 1994 roku. Najwyższą jego pozycją była wówczas 28. lokata w sprincie. Cztery lata później pierwsze miejsce w Nagano w biegu sprinterskim otworzyło złoty worek z medalami olimpijskimi i mistrzostw świata. W 2002 w Salt Lake City zwyciężył we wszystkich konkurencjach biathlonowych: w sprincie, w biegu na dochodzenie, w biegu indywidualnym oraz z kolegami w sztafecie. W Vancouver w 2010 roku wywalczył złoto w sztafecie i srebro w biegu na 20 km, a w Soczi przed dwoma laty dołożył złoto w sprincie i w sztafecie mieszanej. Do niego należy także rekord zwycięstw w zawodach pucharowych - 95 (pierwszy raz w wieku 21 lat, 11 miesięcy i 15 dni) z czego 94 w zawodach biathlonowych i jedno w biegach narciarskich. W Whistler jedna z olimpijskich tras biathlonowych została nazwana jego imieniem. Przed rozpoczęciem mistrzostw w Norwegii, Bjoerndalen zapowiedział w wywiadzie dla agencji DPA, że nie zamierza wracać na trasę w kolejnym sezonie. "W tym roku kończę karierę. Mam poczucie, że to jest odpowiedni moment. Ale kiedy się coś kończy, pojawia się w życiu wiele nowych sytuacji. Jeśli nie będę zadowolony, może znów zacznę biegać" - powiedział. Jak dodał, chciałby zwyciężyć choć w jednej konkurencji, aby zdobyć 20. złoto. "Sprint jest moją mocną stroną, ale najwięcej rozrywki daje bieg ze startu wspólnego - jest jak Formuła 1. Medal w jednej z tych dwóch konkurencji byłby dla mnie czymś najpiękniejszym" - przyznał Norweg. W spełnieniu marzenia na razie przeszkodził mu bezkonkurencyjny w ostatnich latach Francuz Martin Fourcade, który wyprzedził go o blisko pół minuty. W niedzielę Bjoerndalen będzie miał szansę na rewanż w biegu na dochodzenie. Ole Einar Bjoerndalen urodzony: 27.01.1974 Największe sukcesy: Igrzyska olimpijskie 1998 Nagano 1. miejsce w sprincie 2. miejsce w sztafecie 2002 Salt Lake City 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu łączonym 1. miejsce w biegu indywidualnym 1. miejsce w sztafecie 2006 Turyn 2. miejsce w biegu indywidualnym 2. miejsce w biegu łączonym 3. miejsce w biegu ze startu wspólnego 2010 Vancouver 1. miejsce w sztafecie 2. miejsce w biegu indywidualnym 2014 Soczi 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w sztafecie mieszanej Mistrzostwa świata 1997 Osrbrlie 2. miejsce w sztafecie 3. miejsce w biegu łączonym 1999 Kontiolahti 3. miejsce w biegu ze startu wspólnego 3. miejsce w sztafecie 1998 Pokljuka 1. miejsce w biegu drużynowym 2. miejsce w biegu łączonym 2000 Oslo 2. miejsce w sztafecie 3. miejsce w biegu ze startu wspólnego 2001 Pokljuka 2. miejsce w biegu ze startu wspólnego 3. miejsce w sztafecie 2003 Chanty-Mansyjsk 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu ze startu wspólnego 2004 Oberhof 2. miejsce w sztafecie 3. miejsce w sprincie 3. miejsce w biegu łączonym 3. miejsce w biegu indywidualnym 2005 Hochfilzen 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu łączonym 1. miejsce w biegu indywidualnym 1. miejsce w sztafecie 2006 Pokljuka 2. miejsce w sztafecie mieszanej 2007 Anterselva 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu łączonym 2. miejsce w sztafecie 2008 Oestersund 1. miejsce w biegu łączonym 2. miejsce w biegu ze startu wspólnego 2. miejsce w biegu indywidualnym 2. miejsce w sztafecie 3. miejsce w sprincie 2009 Pyongchang 1. miejsce w sprincie 1. miejsce w biegu na dochodzenie 1. miejsce w biegu indywidualnym 1. miejsce w sztafecie 2010 Chanty-Mansyjsk 2. miejsce w sztafecie mieszanej 2011 Chanty-Mansyjsk 1. miejsce w sztafecie mieszanej 1. miejsce w sztafecie 2012 Ruhpolding 1. miejsce w sztafecie mieszanej 1. miejsce w sztafecie 2013 Nove Mesto 1. miejsce sztafeta 2015 Kontiolahti 2. miejsce w sztafecie 2016 Oslo-Holmenkollen 2. miejsce w sprincie Puchar Świata (klasyfikacja generalna): 1. miejsce: 1998, 2003, 2005, 2006, 2008, 2009 2. miejsce: 1997, 1999, 2000, 2001, 2004, 2007 3. miejsce: 2002