Koreańczycy starali się o prawo do zorganizowania igrzysk już po raz trzeci i tym razem byli głównymi faworytami. Niżej stały akcje Monachium, a najmniejsze szanse dawano Annecy. Za południowokoreańskim miastem opowiedziało się 63 członków MKOl. Kandydaturę Monachium poparło 25 głosujących, a francuskiego Annecy - siedmiu. To oznacza, że w pierwszej turze głosowania wzięło udział 95 z uprawnionych 96 członków MKOl. Większość bezwzględna wyniosła 49 głosów. MKOl liczy 110 członków, ale sześciu nie przybyło do RPA, przewodniczący Jacques Rogge zwyczajowo nie bierze udziału w wyborach organizatorów igrzysk, a wcześniej wstrzymanie się od głosu zapowiedział też Szwajcar Denis Oswald. Szef Międzynarodowej Federacji Wioślarskiej uczynił to ze względu na kontrakt kierowanej przez niego organizacji z Samsungiem, który był powiązany również z kandydaturą Pyeongchang. Prawa głosu nie miało również sześcioro członków MKOl z krajów, których miasta kandydowały. - Kiedy staraliśmy się o organizację igrzysk w 2010 i 2014 roku członkom Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl) przedstawialiśmy plany i makiety. Tym razem mogli obejrzeć zbudowane obiekty - powiedział przewodniczący komitetu organizacyjnego Yang-ho Cho. Azjatycka oferta musiała zrobić wrażenie na członkach MKOl, którzy w środę w Durbanie już w pierwszej rundzie zdecydowali o jej zwycięstwie. Siedem z 13 sportowych aren jest już praktycznie gotowych. Wszystkie oddalone są od siebie o najwyżej 30 minut jazdy. W 2017 roku do użytku ma zostać oddana szybka kolej, która połączy Pyeongchang z położonym 180 km na wschód Seulem. Kibice ze stolicy dotrą na zawody w mniej niż godzinę. Całkowity budżet, w tym infrastruktury transportowej, szacuje się na astronomiczna kwotę 7,83 miliarda dolarów. O igrzyska w 2018 roku walczyły również niemieckie Monachium i francuskie Annecy. Koreańczycy mieli świadomość, że ich region nie cieszy się wśród narciarzy taką sławą, jak europejskie kurorty, dlatego akcentowali swój olbrzymi potencjał i przedstawiali się jako "brama do rosnącego rynku azjatyckiego". "Nowe horyzonty" - tak brzmiało oficjalne hasło kandydatury Pyeongchang. - W regionie mieszka 650 milionów młodych ludzi, wśród których popularność sportów zimowych systematycznie rośnie. Organizacja igrzysk byłaby kolejnym silnym bodźcem - podkreślił Cho. Regularne postępy robią sportowcy z Korei Płd. W Vancouver zdobyli 14 medali (po sześć złotych i srebrnych oraz dwa brązowe). Po raz pierwszy w historii triumfowali w dyscyplinach innych niż zdominowany przez nich short track. Na najwyższym stopniu podium stanęła m.in. łyżwiarka figurowa Yu-Na Kim. 20-letnia solistka była ambasadorką Pyeongchang i w środę rano przedstawiła członkom MKOl ostateczną prezentację tego miasta. Południowokoreańska kandydatura, generalnie uważana była za bardzo dobrą, ale miała i wady. Obawy budziła m.in. kwestia bezpieczeństwa, a konkretnie trudne sąsiedztwo. Nikt nie jest w stanie przewidzieć, jak w obliczu igrzysk zachowa się północnokoreański reżim. Graniczne incydenty w tym rejonie nie są niczym niezwykłym. Do tej pory zimową olimpiadę organizowało 19 miast. W trzech: Sankt-Moritz (Szwajcaria), Lake Placid (USA) oraz Innsbrucku (Austria) igrzyska organizowane były dwukrotnie. Poprzednia zimowa olimpiada w 2010 roku odbyła się w kanadyjskim Vancouver. Najbliższą - w 2014 roku - zorganizuje rosyjskie Soczi. Korea Południowa nie gościła dotąd "białych" igrzysk, ale w 1988 roku odbyły się w Seulu letnie. W Azji przedstawiciele sportów zimowych o medale olimpijskie walczyli dotąd dwukrotnie w Japonii - w 1972 roku w Sapporo i w 1998 roku w Nagano. Kandydatura Pyeongchang: Hasło: "Nowe Horyzonty" Ludność: 51 mln w Korei Południowej, 1,5 mln w prowincji Gangwon, 45 tys. w Pyeongchang i 230 tys. w partnerskim mieście Gangneung Budżet: 7,83 mld dolarów Miejscowości: Pyeongchang i Gangneung (konkurencje lodowe) Areny: z wymaganych 13, pięć jest gotowych, a dwie wymagają modernizacji Wioski olimpijskie: dwie (w Pyeongchang i Gangneung), 80 procent obiektów oddalonych o mniej niż 10 minut drogi, 20 procent osiągalne w 30 minut Transport: szybka linia kolejowa oraz autostrady do Seulu Ceny biletów (1,6 mln wejściówek): ceremonia otwarcia 300-1000 USD, zwykłe zawody 30-150 USD, wyjątkowo popularne 100-300 USD Poparcie dla organizacji igrzysk: 92 procent w Pyeongchang, w prowincji Gangwon i całym kraju po 87. Gospodarze zimowych igrzysk olimpijskich: rok gospodarz kraje sportowcy konkurencje 1924 - Chamonix (Francja) 16 258 16 1928 - Sankt Moritz (Szwajcaria) 25 464 14 1932 - Lake Placid (USA) 17 252 14 1936 - Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) 28 646 17 1948 - Sankt Moritz 28 669 22 1952 - Oslo (Norwegia) 30 694 22 1956 - Cortina d'Ampezzo (Włochy) 32 821 24 1960 - Squaw Valley (USA) 30 665 27 1964 - Innsbruck (Austria) 36 1 091 34 1968 - Grenoble (Francja) 37 1 158 35 1972 - Sapporo (Japonia) 35 1 006 35 1976 - Innsbruck 37 1 123 37 1980 - Lake Placid 37 1 072 38 1984 - Sarajewo (Jugosławia) 49 1 272 39 1988 - Calgary (Kanada) 57 1 423 46 1992 - Albertville (Francja) 64 1 801 57 1994 - Lillehammer (Norwegia) 67 1 737 61 1998 - Nagano (Japonia) 72 2 176 68 2002 - Salt Lake City (USA) 77 2 399 78 2006 - Turyn (Włochy) 80 2 508 84 2010 - Vancouver (Kanada) 82 2 621 86 2014 - Soczi (Rosja) 2018 - Pyeongchang (Korea Południowa)